Կորյուն Մանուկյան. «Ապրիլի 9–ի դեպքերից հետո Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ու իր թիմակիցները մեղավորներ, սադրիչներ և չուզողներ են փնտրում։ Բնականաբար ոչ մի թթու խոսք Սերժ Սարգսյանի հասցեին։ Մեղավոր են բոլորը, բացի «ազատամարտի ռահվիրայից» և Արմեն Մարտիրոսյանին ծեծի ենթարկած ոստիկանների զորավար Վլադիմիր Գասպարյանից»։

Կորյուն Մանուկյան. «Քաղաքական դաշտը բաժանված է երկու մասի։ Մի կողմում քաղաքական ու տնտեսական բացարձակ մենաշնորհ հաստատելու ծրագրեր ունեցող Սերժ Սարգսյանն է իրեն կցված ՀՀԿ–ով, ՕԵԿ–ով, բացահայտված քաղաքական գործակալներով (Արտաշես Գեղամյան, Դավիթ Շահնազարյան, Վիկտոր Դալլաքյան և այլն), «ընդդիմադիր» ուժերով («ժառանգություն», «Հանրապետություն» և այլն) և ինքնուրույնություն ունեցող ուժերի (ԲՀԿ, ՀՅԴ և ՀԱԿ) ներսում առկա մի քանի «ականներով», իսկ մյուս կողմում՝ ԲՀԿ–ն, ՀՅԴ–ն և վերակազմավորված ՀԱԿ–ը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Րաֆֆին հիմա կրկնակի ճնշման տակ է։ Իշխող ռեժիմից դժգոհ զանգվածը նրանից պահանջում է իշխանափոխություն իրականացնել հիմա և այստեղ, իսկ նրա ամբողջ թիմը պահանջում է իշխանության հետ գործարքի գնալ հիմա և այստեղ։ Ասել է թե՝ երկու կողմից էլ «Հի–մա՛» են գոռում։ Դա է պատճառը, որ Րաֆֆին վերածվել է ծաղրածուի և «հոգևոր հովվի»»։

Սևակ Մինասյան. «Արամ Սարգսյանը, դուրս գալով ՀԱԿ–ից, հայտարարեց, թե ինքը գնալու է փողոց և լինելու է ժողովրդի հետ։ Երեկ, սակայն, Արամ Սարգսյանին որևէ մեկը չտեսավ Բաղրամյան փողոցում ու դրա մերձակայքում։ Ոստիկաններից հարյուր մետր հեռավորության վրա անգամ չէին երևում Պետրոս Մակեյանի, Գառնիկ Մարգարյանի, Սոս Գիմիշյանի և մյուսների հեղափոխական ու վճռական դեմքերը, փոխարենը հրապարակ էին եկել և Բաղրամյան պողոտայում էին ՀԱԿ–ի այն երիտասարդները, ովքեր երբեք մեծ–մեծ չէին խոսել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Րաֆֆին այնպես էր կազմակերպել ֆարսը, որ Սերժն այդ ամենի ֆոնին լեգիտիմ դառնա ու անգամ մոլի հակասերժականները հասկանան, որ Սերժ–Րաֆֆի երկընտրանքում պետք է նախապատվությունը տալ «ազատամարտի ռահվիրային», այլ ոչ թե Աղի հանքի պոտենցիալ հաճախորդ Րաֆֆիին։ Ասել է թե՝ Րաֆֆին անուղղակիորեն ճանաչեց Սերժի լեգիտիմությունը»։

Սևակ Մինասյան. «Երևանի ավագանու ընտրության քարոզչության փուլը նոր է մեկնարկել, բայց ՀՀԿ–ն ներկայացնող Տարոն Մարգարյանն արդեն հասցրել է «չեբուրաշկայական» պատմությունների մեջ ընկնել՝ փորձելով հետ չմնալ իր ղեկավարից։ Չէինք հասցրել մարսել Տարոնի ֆեյսբուքյան պատմությունները, երբ նոր բան մեջտեղ եկավ»։

Սևակ Մինասյան. «Մայիսի 5–ին տեղի է ունենալու Երևանի ավագանու ընտրությունները։ Իշխանությունները փորձում են իջեցնել դրա քաղաքական նշանակությունը և մայրաքաղաքի ղեկավարին ներկայացնել ընդամենը զիբիլ թափողի դերում։ Միգուցե Տարոն Մարգարյանին միայն ա՞յդ դերն է վերապահված նախագահական նստավայրից, բայց դա չի նշանակում, որ քաղաքապետը զիբիլ թափող է։ Երևանի ընտրությունները նախևառաջ քաղաքական ընտրություններ են»։

Ապրիլի 9-ին ես նույնպես լինելու եմ հրապարակում: Գնալու եմ այնտեղ, բայց ոչ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի համար, և չեմ էլ ուզում որեւէ մեկը գա Րաֆֆիի համար, քանի որ Րաֆֆին էլ չի գալիս իր համար, և ինքն էլ չգիտի, թե ինչի համար է գալիս:Ես գնալու եմ Սաշիկ Սարգսյանի համար: Գնալու եմ, որ օգնեմ Սաշիկին հասկանալ, որ ինքը չպետք է երկրի դժգոհության մասին դատի հաշվելով, թե քանի մարդ է դուրս եկել փողոց և քանի մարդ է «on line» հետևելով հանրահավաքներին՝ «տժժում» Րաֆֆու վրա։

Կարեն Հակոբջանյան. «Նույնիսկ անզեն աչքով է երևում, որ իշխանությունները պայքարում են ԲՀԿ–ի, ՀԱԿ–ի ու մասամբ նաև ՀՅԴ–ի դեմ և, ինչպես ԱԺ և նախագահական ընտրությունների ժամանակ, աջակցում են «իրավատիրոջը»։ Պատահական չէ, որ ՀՀԿ–ի կարմիրշորտիկավոր քարոզիչը քափուքրտինքի մեջ մտած պայքարում է ԲՀԿ–ի, այլ ոչ թե իր շեֆին դժոխք տանելու պատրաստակամություն հայտնած Րաֆֆու դեմ»։

Սևակ Մինասյան. «ՕԵԿ առաջնորդը հիմա հանգիստ կարող է հայտարարել, թե ինձ՝ 3–րդ արդյունքն ապահոված թեկնածուիս էիք մեղադրում, բայց տեսեք թե ինչ է անում պաշտոնական տվյալներով 2-րդ տեղը գրաված թեկնածուն, մինչդեռ ես 2008թ. ընտրությունների ժամանակ նախագահի աթոռի հիմնական հավակնորդը չէի և չէի հայտարարել, թե Սարգսյանը միայն իմ դիակի վրա կերդվի ու զուգահեռաբար նրանից պաշտոններ չէի պահանջել։ Արթուրն, ի դեպ, այդպես էլ վարվում է»։

Սևակ Մինասյան. «Րաֆֆի Հովհաննիսյանի երեկվա սակավամարդ հանրահավաքը բաղկացած էր երկու հատվածից՝ թատերական և հաճախորդական։ Թատերական հատվածը «ծիրանագույն» կամ ավելի ճիշտ՝ «դդմագույն» հեղափոխության հետևորդների «դուխը» տեղը պահելու և ապրիլի 9-ին հնարավորինս շատ մարդ հավաքելու, իսկ հաճախորդական հատվածը՝ Րաֆֆու բուն ցանկությունները վերահաստատելու նպատակով էր բեմադրված»։

Արթուր Մինասյան. «Երեկ Ազատության հրապարակում տեղի ունեցած հանրահավաքի ժամանակ հնչած ելույթների բովանդակությունից ու հատկապես «Ժառանգություն» կուսակցության ղեկավար Րաֆֆի Հովհաննիսյանի խոսքից վերջապես պարզ դարձավ, թե ինչ է նա պատրաստվում անել և հատկապես ինչ չի պատրաստվում անել ապրիլի 9-ին կայանալիք հանրահավաքում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ինձ համար զուտ սպորտային հետաքրքրություն է ներկայացնում այն հարցը, թե ինչպես է ավարտելու Հայաստանի քաղաքական դաշտում իր ընտանեկան բիզնեսը Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ընդհանրապես և ինչպես է նա ապրիլի 9–ին փորձելու դուրս գալ իր՝ «Երդումը թույլ կտամ միայն իմ դիակի վրա» արտահայտության տակից՝ մասնավորապես»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Րաֆֆի Հովհաննիսյանի թեթև ձեռքով հայաստանյան քաղաքական կյանքը տեղափոխվեց անդրշիրիմյան հարթություն։ Քաղաքական գործընթացներն արդեն գնահատվում են չարի և բարու, դժոխքի և դրախտի կտրվածքներով»։

Սևակ Մինասյան. «Րաֆֆին հընթացս վերախմբագրում է ՀՀ սահմանադրությունը։ Եթե նա համոզված է, որ ինքն է հաղթել (Րաֆֆին, կրկին համեստաբար, մշտապես հայտարարում է, որ փետրվարի 18–ին ժողովուրդն է հաղթել), եթե նա առաջարկում է կիսել իշխանությունը ժողովրդի հետ, ապա ստացվում է, որ Րաֆֆու ցանկությունների կատարման դեպքում իշխանությունը կիսով չափ է պատկանելու ժողովրդին, ինչը կիսով չափ հղի լինելու պես մի բան է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հայաստանի ոչ մի վարչապետ որոշումներ կայացնելու այս չափի ազատություն չի ունեցել, որքան դա կա Տիգրան Սարգսյանի մոտ, բայց արի ու տես, որ հիմա սկսել են տարածել, թե բա չեք ասի, վարչապետին չեն թողել, որ աշխատի և այդ իսկ պատճառով է երկրի տնտեսությունն այս օրին»։

Սևակ Մինասյան. ««Բազե» հավաքների ժամանակ առավոտյան Աշոտյանին տեսնողները չեն նկատել, որ նրա աչքերն ուռած են եղել լացի հետևանքով։ Արմենն անգամ մտերիմների շրջանում չի բողոքել ստրկատիրական կարգերի դեմ, այլ անսահմանորեն քծնել է «ստրկատերերին»։ Հետևաբար՝ բաց է մնում այն հարցը, թե ինչու է Աշոտյանը բողոքում մի շրջանից, երբ ինքը «շորտիկը» հագին ազատորեն թռչկոտելու հնարավորություն է ունեցել»։

Սևակ Մինասյան. «Ֆեյսբուքում վխտացող «ֆեյքերի» կարծիքով՝ Տարոն Մարգարյանը շատ լավ քաղաքապետ է, իսկ իրական օգտատերերի մեծ մասը հակառակ կարծիքին է։ Թվային գերակշռությունը, բնականաբար, «ֆեյքերի» կողմն է։ Իրականում շատ դժվար է գնահատել Տարոն Մարգարյանի գործունեությունը, քանզի նա «ֆեյք» քաղաքապետ է, այսինքն՝ դրածո»։