Կորյուն Մանուկյան. « Փետրվարի 18-ի քվեարկությունը ցույց տվեց, որ իշխանությունը հանձնել փեսային Ս. Սարգսյանին չի հաջողվելու: Ոմանք կարծում են, որ միշիկական համակարգը հենց այս գաղափարից է ցայտնոտի մեջ ընկել ու հապճեպորեն նոր մարտավարություն կառուցել»։

Սևակ Մինասյան. «Րաֆֆի Հովհաննիսյանի՝ ընտրությունների արդյունքների հետ կապված Սահմանադրական դատարան դիմել–չդիմելու գործընթացը նմանվում է ընտրությունները հետաձգելու հարցով Պարույր Հայրիկյանի ՍԴ դիմել–չդիմելու «ոդիսականին»։ Թե ինչպիսի որոշում կկայացնի Րաֆֆին, դժվար է ասել։ Հայտնի է միայն, որ Րաֆֆին էլ Պարույրի նման Սերժին հանդիպելու և բարևելու խասիաթ ունի»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Տեսնելով, որ Լևոն Տեր–Պետրոսյանի պահով իշխանությունների ծրագրած թատրոնը չի ստացվելու, Րաֆֆի Հովհաննիսյանը փետրվարի 28–ի հանրահավաքում հայտարարեց, թե մարտի 1–ին՝ ժամը 12–ին, ինքն ասուլիս կտա ու հետո կգնա Մյասնիկյանի արձանի մոտ։ Այսինքն՝ Րաֆֆին հրաժարվեց հանրահավաք անցկացնելու իր նախնական մտադրությունից՝ այդպիսով վերջնականապես հաստատելով, որ իրականում ցանկացել է կյանքի կոչել իշխանական «մուտիլովկան»»։

Կորյուն Մանուկյան. «Քաղաքական դաշտի ազդեցիկ սուբյեկտներից միայն Լևոն Տեր–Պետրոսյանն է առանց խուճուճ ձևակերպումների ճանաչել Րաֆֆի Հովհաննիսյանի հաղթանակը։ Ո՛չ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, ո՛չ Րաֆֆիի հարթակային գործընկերոջ դերում հայտնված ՀՅԴ ներկայացուցիչները, ո՛չ մյուսները միանշանակորեն չեն հայտարարել, որ ճանաչում են Րաֆֆու հաղթանակն ու ոչ լեգիտիմ համարում Սերժ Սարգսյանին»։

Սևակ Մինասյան. «Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ Սերժ Սարգսյանին կից երիտօլիգարխիան ու «անկախ» մամուլն էլ են մարզպետների դեմ արշավ սկսել՝ կարող ենք ասել, որ հիմա երկրում երկիշխանություն է հաստատվել։ Մի կողմում «ազատամարտի ռահվիրան» ու «Barevolution»–ն են, իսկ մյուս կողմում՝ չար մարզպետներն ու համայնքապետները, ովքեր խլեցին ժողովրդի հաղթանակն ու զոռով այն փաթաթեցին Սերժի վզին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Փաստորեն, Րաֆֆի Հովհաննիսյանը ստում էր, երբ ասուլիսի ժամանակ հայտարարում էր, թե արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների հարց այլևս գոյություն չունի, քանզի իր խորհրդարանական խմբակցության անունից իշխանություններին առաջարկում է գնալ արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների։ Ինչն էլ իր հերթին նշանակում է, որ Րաֆֆին ու իր թիմն ընդունում են նախագահական ընտրությունների արդյունքներն ու որպես այդ ամենի փոխհատուցում պահանջում են խորհրդարանական մանդատների ավելացում»։

Կորյուն Մանուկյան. «Րաֆֆին պետք է պարզություն մտցնի Սերժի հետ իր հարաբերությունների հարցում ճիշտ այնպես, ինչպես մարզպետների պարագայում է, որպեսզի իմանանք, թե ինչն ինչոց է։ «Զադնի» չդնելու խոստումը դեռ ոչինչ չի նշանակում։ Փոխանցման տուփը նաև «նեյտրալ» դիրքում մնալու հնարավորություն է տալիս մեքենային, այսինքն՝ տեղում կանգնած մնալու հնարավորություն։ Րաֆֆին «զադնի» չի դրել, բայց դեռ «նեյտրալի» վրա է»։

Սևակ Մինասյան. «Վերջին օրերի «ամենախոխմա» բաներից մեկն այն է, որ Սերժ Սարգսյանի«ոչպռադվինուտի» հատվածը ներկայացնող կողմնակիցները Րաֆֆի Հովհաննիսյանի դեմ հարձակումների ժամանակ օգտագործում են «արևմտամետ» պիտակը։ Նրանք Րաֆֆիին համարում են արևմտամետ, ու դա ներկայացնում բացասական լույսի ներքո»

Սևակ Մինասյան. «Ստեղծվել է կեղծիքի թագավորություն և «ֆեյքերի լիգա»։ «Ֆեյքի» ֆունկցիա են կատարում ինչպես կեղծիքներով նախագահ դարձած ու «վերադարձած» Սերժ Սարգսյանը, այնպես էլ «անկախ» մամուլը և նախարարներից ոմանք (բարև, Աշոտյա՛ն, այսօր լավ կատարեցիր «1in.am»–ի արտահաստիքային մեկնաբանի ֆունկցիադ)։ Մի խոսքով՝ մենք հիմա Ֆեյքահայաստանում ենք ապրում»։

Կորյուն Մանուկյան. «Առնվազն տարակուսանք է առաջացնում այն, որ Րաֆֆին սաստում է, երբ մարդիկ գոռում են «Սերժի՛կ, հեռացի՛ր», բայց միևնույն ժամանակ ինքն ամբողջ կոկորդով գոռում է «Մարզպե՛տ, հեռացի՛ր», «Քաղաքապե՛տ, հեռացի՛ր»։ Կարծես մարզպետն ու քաղաքապետն են գլխավոր ընտրակեղծարարները, այլ ոչ թե այդ գործընթացի հրամանատար Սերժ Սարգսյանն ու քարոզչական կեղծիքի դաշտ ձևավորած Միքայել Մինասյանը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Րաֆֆի Հովհաննիսյանի ասուլիսից պարզ դարձավ, որ Սերժ Սարգսյանը իրավատիրոջն առաջարկել է ընդդիմության ղեկավար աշխատել և պատրաստվել 2017-2018թթ. ընտրություններին։ Այսինքն՝ Սերժը բացահայտել է Րաֆֆիի մասով իր ծրագրերը։ Ճիշտ է, Րաֆֆին մերժել է այդ առաջարկը, բայց դատելով ամենից՝ ընդդիմադիր դաշտը սեփականաշնորհելու գաղափարը նրան դուր է եկել, և «Ժառանգության» ղեկավարն անցել է գործի»։

Սևակ Մինասյան. «Երբ որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը վերացական ձևակերպումներից կանցնի կոնկրետության, երբ որ նա կդադարի Սերժի PR–ով զբացվել ու գովել փեսայական մեդիային, այդ ժամանակ էլ ԲՀԿ–ից ու մյուս քաղաքական ուժերից կարելի է է՛լ ավելի հստակություն և կողմնորոշում պահանջել։ Մնացածը ցածրակարգ պոպուլիզմ է և պղտոր ջրում ձուկ որսալու քաղաքականություն»։

Կարեն Հակոբջանյան. «ԱՄՆ–ը, հաշվի առնելով Թուրքիայի պահանջները և սեփական շահերը, Հայաստանից ակնկալում է ստատուս քվոյի փոփոխություն, այն է՝ տարածքների հանձնում։ Ահա՛ այն գինը, որը շնորհավորանքի և աջակցության դիմաց պահանջում է Միացյալ Նահանգները Սերժ Սարգսյանից»։

Անշու՛շտ, «Ժառանգության» ղեկավարի իրավունքն է կարծիք հայտնել լրատվամիջոցների, այդ թվում՝ մեր կայքի գործունեության վերաբերյալ։ Րաֆֆին ազատ է իշխանական լրատվամիջոցներին քծնելու, իսկ հակառակ թևի լրատվամիջոցների դեմ կռիվ տալու հարցում, բայց մի հետաքրքիր օրինաչափություն է նկատվում. նա նույն մոդելով է առաջնորդվում նաև քաղաքական դաշտում՝ քծնում է իշխանությանն ու պայքարում հակաիշխանական տիրույթի դեմ, ինչը խոսում է այն մասին, որ նա, այդուհանդերձ, ընդունել է Սերժի առաջարկը։

Կորյուն Մանուկյան. «Թվում է, թե աղաղակող ընտրակեղծիքներից և Պուտինի շնորհավորանքից հետո քաղաքացիականությունից և ժողովրդավարությունից ճամարտակող գործիչներն ու լրատվամիջոցները պետք է հայտնվեին Րաֆֆիի կողքը և օր ու արև չտային Սերժին, սակայն մենք ականատեսն ենք ճիշտ հակառակ երևույթին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ընտրությունների հաջորդ օրը հայտարարեց, որ ինքը Սերժ Սարգսյանին հաղթել է ձայների 80/20 տոկոսային հարաբերակցությամբ։ Չենք կասկածում։ Հնարավոր է։ Սերժի պարագայում 90/10 էլ էր հնարավոր։ Անգամ 100/0 էր հնարավոր։ Եթե Սերժի հետ, պատկերավոր ասած, մրցեր հատակի փայտիկը, ապա կրկին 80/20 էր գրանցվելու՝ հօգուտ փայտիկի։ Հարցն այն էր, թե ինչքան էր արձանագրելու ԿԸՀ–ն»։

Սևակ Մինասյան. «Քվեարկության օրվա մոտենալուն զուգընթաց Սարգսյանի շրջապատում հասկացան, որ խաղի մեջ է մտնելու ընտրողը և խառնելու է բոլորի խաղաքարտերը։ Այդպես էլ եղավ։ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի օգտին արձանագրված ավելի քան կես միլիոն ձայները շտկում մտցրեցին նախապես պլանավորված թատրոնի սցենարում՝ ստիպելով «դերասաններին» հաշվի նստել իր հետ»։

Կորյուն Մանուկյան. «Րաֆֆի Հովհաննիսյանի քայլերի ու պայքարի անկեղծության առումով հասարակական կարծիքը հիմնականում երկու մասի է բաժանվել։ Մի մասը գտնում է, որ «Ժառանգության» ղեկավարն անկեղծ է, և հետևաբար հարկավոր է նրան աջակցել ու հասնել իշխանափոխության։ Մյուս մասի կարծիքով՝ այս ամենը խաղ է, որի սցենարը համաձայնեցված է Սերժ Սարգսյանի հետ»։