Կորյուն Մանուկյան. «Նժդեհի ֆիլմի մասին դերասանական խաղի պրիզմայով գնահատական տալը նույնն է, թե նատյուրմորտը գնահատես նկարում առկա ձկան տեսականիով ու դրանց շուկայական գնով կամ մրգերի տեսականիով ու կիլոգրամներով (ասենք՝ անանասի նկարն ավելի լավն է, քան խնձորինը, քանի որ անանասը խնձորից թանկ է)»։

Կարեն Հակոբջանյան. «ՀՀԿ ղեկավարին անհրաժեշտ է «ծանրակշիռ» շնորհավորող։ «Չաղն» ու «Նիկուլինը» շատ հարմար են այդ գործի համար, բայց Հրանտ Բագրատյանը հասկացել է, որ իրեն «քցել» են և հիմա սկսել է կծոտել ու «վառել» իր կոլեգաներին՝ «ցանցառին» և «չաղին»։ Րաֆֆի Հովհաննիսյանն էլ իր հերթին սկսել է գին բարձրացնել»։

Սևակ Մինասյան. «Դժվար է ասել, թե ով էր անլրջության և կիքսարշավի առաջատարը՝ քարոզչությունը «reality show»–ի վերածող և մուրացկանից հաց փախցնող Րաֆֆի Հովհաննիսյա՞նը, «ռուսական իմպերիալիզմի» դեմ օրումեջ պայքարող Պարույր Հայրիկյա՞նը, համեստությամբ աչքի ընկնող Հրանտ Բագրատյա՞նը, թե՞ խիարի թարս բուսնելու պատճառներից հասկացող և «չեբուրաշկաներից» սատարվող Սերժ Սարգսյանը»։

Կորյուն Մանուկյան. «Այն, որ հիմա եռյակի ներսում կռիվ է ընկել և մեկը մյուսին է մեղադրում իշխանության հետ խաղեր տալու կամ դավաճան լինելու մեջ, արդեն հարեմի ներսում առաջինը լինելու պայքար է հիշեցնում։ Ուրիշ ոչինչ»։

Սևակ Մինասյան. «Արմեն Աշոտյանը հիմա փորձում է շեֆին փրկել և հանրային ուշադրությունը «խփող» Սերժ Սարգսյանից դեպի իրեն շեղել։ Այսինքն՝ Կրթության և գիտության նախարարը Մատրոսովի պես պատրաստ է իր մարմնով, իսկ ավելի կոնկրետ՝ գլխի ռետրո–պատկերով աջակցել բավական ոչ ստանդարտ իրավիճակում հայտնված ՀՀԿ ղեկավարին»։

Կարեն Հակոբջանյան. ««Պահեստապետն» արդեն խոստովանել է, որ ինչքան տոկոս պետք է, ինքն իր օգտին «կխփի»։ Ասել է թե՝ քարոզարշավը նրան պետք է ընդամենը ժողովրդավարության իմիտացիայի համար։ Այդ գործում նրան օգնում են երեք հոգի՝ «չաղը»՝ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, «ցանցառը»՝ Պարույր Հայրիկյանը և «Նիկուլինը»՝ Հրանտ Բագրատյանը»։

Սևակ Մինասյան. «գրագողության և խեղկատակության այս մթնոլորտում Հրանտ Բագրատյանի բախտը ոչ մի կերպ չի բերել։ Նրանից մտքեր և գաղափարներ են գողացել ոչ միայն Սերժը, Րաֆֆին ու Պարույրը, այլ նաև Շումպետերը, Բուագիլբերը, Ադամ Սմիթը, Դավիթ Ռիկարդոն, Ջոն Քեյնսը, Միլթոն Ֆրիդմանը, Կարլ Մարքսը և այլ մանր–մունր տնտեսագետները»։

Սևակ Մինասյան. «Սերժ Սարգսյանի քարոզչաթիմը ջանք ու եռանդ չի խնայում բազմաչարչար հայ հանդիսատեսին ՀՀԿ ղեկավարի բարի, հայրենասեր, «մոդնինկիյ ստիլյագա», հանդուրժող և վերջապես կրակոտ կերպարը մատուցելու համար»։

Սևակ Մինասյան. «Միայն զարմանալ կարելի է սովետական ԿԳԲ–ի ապուշության վրա. Հայրիկյանին տարիներով բերդում պահել էին, որ ի՞նչ անեին։ Հրե՛ն, Սերժի պես «երկխոսացնեին» և վերջ։ Եթե «չեկիստները» Սերժի մարտավարությունը որդեգրած լինեին, ապա, չեմ կասկածում, Հայրիկյանն անմիջապես կպայքարեր իմպերիալիստական Արևմուտքի դեմ, ինչի՞ մասին է խոսքը»։

ՀՀ նախագահի թեկածու Պարույր Հայրիկյանը փոշմանեց և հետ վերցրեց մեկ օր առաջ ՍԴ ներկայացրած իր դիմումը։ Թեև լուրը նոր է տարածվել, բայց «Ֆեյսբուք» սոցիալական ցանցում Հայրիկյանի որոշումն արդեն իսկ հասցրել է հումորի առարկա դառնալ։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, Հրանտ Բագրատյանը ու մյուսները, ինչպես իրենք են ներկայանում, դրածո չեն, ապա այս պայմաններում պետք է միանան ՀՀ նախագահի թեկնածու Անդրիաս Ղուկասյանին ու ԿԸՀ–ից պահանջեն մրցապայքարից հանել Սերժ Սարգսյանին ու դադարեցնել շինծու ընտրությունները։ Կամ էլ Րաֆֆին, Հրանտն ու մյուսները պետք է ընդառաջ գնան ինքնաբացարկ հայտնած ՀՀ նախագահի արդեն նախկին թեկնածու Արամ Հարությունյանի առաջարկին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե մեր կարծիքը Պարույրին կհետաքրքրի, ապա ասենք, որ ճիշտը ՍԴ դիմելն է։ Ժողովուրդը հազիվ մոտիկից ճանաչում է «տոկոս խփող» նախագահին։ Պատկերացնել կարելի է, թե ինչպիսի զավեշտալի ու կոմիկական տեսարանների ականատես կլինենք ավելացված ժամանակահատվածում։ Րաֆֆին գլուխը պատովն է տվել Սերժի համեմատ։ Րաֆֆին արհեստական շոումեն է, իսկ ահա ՀՀԿ ղեկավարը բնատուր տաղանդ ունի։ Սերժ Սարգսյանն, իրոք, կրակոտ է»։

Սևակ Մինասյան. «Եթե քարոզարշավի մեկնարկային փուլում «կրակոտ» թեկնածուի դերում ակնհայտ առաջատարը Րաֆֆի Հովհաննիսյանն էր իր «վարսավիրանոցային» և «թափառաշրջիկային» էժանագին PR–ով և տարատեսակ խեղկատակություններով, ապա այժմ մենք պետք է արձանագրենք, որ Սերժ Սարգսյանն առաջ է պոկվել «վաստակավոր մրցակցից»՝ իր թարս բուսնած խիարով, «եկել ես, որ ի՞նչ անես» հիթային նախադասությամբ, «չեբուրաշկաներով» և նմանատիպ այլ «բոցերով»»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Մինչ Սերժ Սարգսյանը խոստանում է հարյուրի փոխարեն հազար հատ հարյուր քայլ անել, «Ժառանգության» առաջնորդն առաջարկում է 100–ի փոխարեն 5 քայլ անել դեպի Նոր Հայաստան։ Իրականությունը, սակայն, լրիվ այլ է։ Բանն այն է, որ Րաֆֆին արդեն իրագործել է, իսկ ավելի ճիշտ՝ գրեթե իրագործել է իր 5–քայլանի ծրագիրը, բայց ոչ թե Նոր Հայաստանի, այլ նոր գեղամյանացման ուղղությամբ»։

Կորյուն Մանուկյան. «ՀԱԿ–ը կուսակցություն դարձնելով՝ Տեր–Պետրոսյանը կուլտուրական ձևով դռան կողմն է ցույց տալիս իշխանության գծի մեջ հայտնվածներին, ինչպես նաև հստակություն մտցնում հասարակության ու քաղաքական գործընկերների հետ հարաբերություններում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Այս ընտրությունների առանձնահատկություններից գլխավորն այն է, որ նախագահի աթոռի համար պայքարի ելած 8 թեկնածուներից միայն մեկն է առաջադրվել նախագահ դառնալու համար, ավելի ճիշտ՝ նախագահի աթոռին մնալու համար։ Մնացածն այլ մղումներով են մասնակցում»։

Սևակ Մինասյան. «Մինչ Սերժ Սարգսյանը քարոզում է իր «մրցակիցների» օգտին և նույնիսկ կտրված ձայնով արտասանում նրանց կարգախոսները, «անկախ» մամուլը շարունակում է զբաղվել իր սիրած գործով՝ քննադատում է ընտրություններին չմասնակցող ուժերին և զբաղվում «մուտիլովկաների» տարածմամբ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Արամ Սարգսյանին իշխանություններն ուզում էին օգտագործել այն դեպքում, երբ իր թեկնածությունը կառաջադրեր Գագիկ Ծառուկյանը։ Նրան վերապահված էր լինելու ժողգործիքի ֆունկցիան։ Արամի արժեքը ԲՀԿ առաջնորդի դեմ ընդդիմություն անելու ու այդպիսով Ս. Սարգսյանի թիկունքը պահելու մեջ էր։ Իսկ եթե այնպես ստացվեր, որ Ռոբերտ Քոչարյանն առաջադրվեր, ապա Արամ Սարգսյանի շուկայական արժեքը կտրուկ կբարձրանար, քանզի քաղաքական բորսայում իրարանցում կսկսվեր»։