Կորյուն Մանուկյան. «Սերժ Սարգսյանի կառավարման օրոք քաղաքական կյանքն այնպիսի «հաճախորդացման» ենթարկվեց և այնքան անլրջացավ, որ ՀՀԿ ղեկավարն ի վերջո հայտնվեց իր իսկ փորած փոսի մեջ։ Քաղաքական դաշտը ծաղրածուներով լցնելով ու քաղաքական դիակներին առաջ մղելով՝ Սարգսյանը կամաց–կամաց դառնում է նրանցից մեկը, և դժվար է ասել, թե հիմա ով է ավելի ծիծաղելի վիճակում՝ քաղաքական յալանչու ֆունկցիա կատարող և «էստի համեցեք» գոռացող Րաֆֆի Հովհաննիսյա՞նը, թե՞ «Չեբուրաշկաների» սիրելի դարձած Սերժ Սարգսյանը»։

Սևակ Մինասյան. «Մահափորձից առաջ Հայրիկյանը բավական դժգույն քարոզարշավ էր անցկացնում և զգացվում էր, որ նա մասնակցում է մրցակցային ֆոն ապահովելու համար։ Կրակոցը լրիվ փոխեց իրավիճակը, և Հայրիկյանն այնպես քարոզվեց բոլորիս կողմից, որ անհաղթահարելի խոչընդոտներ առաջացան նախագահի մյուս թեկնածուների համար՝ բացի Սերժ Սարգսյանից, իհարկե»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հիմա արդեն ավելի հասկանալի է դառնում, թե ինչու Սերժ Սարգսյանն ու իր թիմակիցներն ամեն ինչ արեցին, որպեսզի Պարույր Հայրիկյանը «ռուսական իմպերիալիզմին» հուժկու հարված հասցնի և ընտրությունները չերկարաձգի երկու շաբաթով։ Եթե ԱԻՄ առաջնորդը դիմեր ՍԴ, ապա բանը բանից կարող էր անցնել։ Այնպես որ Պարույրի լավության տակից Սերժը պետք է դուրս գա, եթե, իհարկե, «խասիաթի» համաձայն արդեն իսկ դուրս չի եկել»։

Արեգնազ Մանուկյան. «Սարգսյանն ամեն ինչ արեց, որ Հայրիկյանն «անդրդվելի» մնա և հանկարծ մտքի ծայրով չանցկացնի հետաձգել ընտրությունները։ Այդ գործին լծվել էին բոլոր–բոլորը՝ սկսած Գարեգին Բ–ից, վերջացրած Ադիբեկյանով։ Սարգսյանի ձեռքին ճար լիներ, հենց վաղը կանցնկացներ ընտրություններն ու կազատվեր ժողովրդի հետ անմիջական շփումների ժամանակ «կիքսեր» տալուց, և բնական է, որ նա Հայրիկյանին հորդորեց «պետականաշեն» մոտեցում ցուցաբերել և մնալ «ինքնորոշված»»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Այն պնդումները, թե իշխանությանը ֆորս–մաժոր պետք չէ, ճշմարտության մեծ չափաբաժին են պարունակում։ Այո՛, իշխանությանը ֆորս–մաժոր պետք չէ, եթե, իհարկե, «իշխանություն» ասելով հասկանում ենք միայն Սերժ Սարգսյանին։ Բայց չէ՞ որ իշխանությունը միայն Սերժ Սարգսյանը չէ, իսկ իշխանական բուրգն էլ մոնոլիտ չէ»։

Սևակ Մինասյան. «Տեղեկատվական հոսքերին հետևելիս ակնհայտ է դառնում, որ Սերժ Սարգսյանի թիմակիցները կողմ են, որ ընտրության օրը չփոխվի։ Հայրիկյանին այդ հարցում համոզելու գործին լծվել են «անկախ» մամուլից մինչև Ահարոն Ադիբեկյան, նախագահականին կից փորձագետներից մինչև Գարեգին Բ»։

Կորյուն Մանուկյան. «Չի բացառվում, որ Ծառուկյանը զգում է, որ այս իրավիճակը չի կարող երկրում անվերջ շարունակվել և ձգտում է գտնվել «կայուն մարզավիճակում», ցանկացած ֆորս մաժորի հնարավորության դեպքում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Բավական տարածված է այն տեսակետը, որ Պարույր Հայրիկյանի դեմ մահափորձը դրսի ուժերի կազմակերպածն է։ Դավադրությունների տեսության սիրահարների և փոքր ազգերի բարդույթով տառապողների համար արտաքին «մութ ուժերի» վարկածն ամենահավանականն է թվում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ինչպես և սպասվում էր, վերջում Մաշտոցի պուրակ, կներեք՝ հիվանդանոց ժամանեց Ինքը՝ Թռչկանի ջրվեժն իշխանությունների ձեռքից փրկած ՀՀ թիվ մեկ ընդդիմադիր գործիչ Սերժ Սարգսյանը։ Այս անգամ «Սիրո՛ւն չի» կշտամբանքն ուղղված էր ոչ թե Տարոնին, այլ բոլոր այն չար ուժերին, որոնք ըստ Սարգսյանի, ուզում են հարամել այս «գյոզալական» ընտրությունները»։

Սևակ Մինասյան. «Մեզ ուզում են համոզել, որ Ռոբերտ Քոչարյանի նախագահության օրոք երկրի դե ֆակտո երկրորդ դեմք ու դե յուրե պաշտպանության նախարար (մի կարճ ժամանակ՝ նաև ԱԱԾ ղեկավար, ՀՀ նախագահի աշխատակազմի ղեկավար ու վարչապետ) աշխատած Սերժ Սարգսյանը հոգու խորքում դեմ է եղել երկրորդ նախագահի հետ երկխոսությանը (զգո՞ւմ եք, թե ինչքան մարդ է հետին թվով դեմ եղել տարատեսակ երկխոսություններին)»։

Տարածված անեկդոտ կա այն մասին, որ բոլոր հանցագործները կամ ավտովթարի ենթարկվողները դեպքից առաջ տեղեկացնում են այդ մասին ֆոտոլրագրող Գագիկ Շամշյանին ու նոր միայն հանցանքի գնում կամ վթարի ենթարկվում։ Անեկդոտը անեկդոտ, բայց արի ու տես, որ Շամշյանն ունի Հայրիկյանին վերաբերող սենսացիոն կադրեր։

Կարեն Հակոբջանյան. «Պարույր Հայրիկյանի դեմ մահափորձի հետ կապված բազմաթիվ կարծիքներ են հնչում։ Անկեղծ ասած՝ հանցագործության մոտիվի ու վարկածների մասով այնպիսի անհեթեթություններ են դրվել շրջանառության մեջ, որ պարզապես զարմացնում է»։

Սևակ Մինասյան. «Բալասանյանն իր սերժասատարմամբ դեմ է գնում ԲՀԿ քաղխորհրդի որոշմանը, իսկ Բագրատյանն իր առաջադրմամբ՝ ՀԱԿ–ի որոշմանը։ Բալասանյանն էլ չի ենթարկվել ԲՀԿ–ի որոշմանը և անհատապես որոշել է սատարել Սարգսյանին, Բագրատյանն էլ չի ենթարկվել ՀԱԿ–ի որոշմանը և անհատապես որոշել է մրցակցային ֆոն ապահովել Սարգսյանի համար (սա ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ դե ֆակտո սատարում)։ Մնացածը բառեր են, կամ ինչպես Բագրատյանն է սիրում ասել՝ լոլոներ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանի կողմից «վաստակաշատ մրցակիցներ» կոչմանն արժանացած Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, Պարույր Հայրիկյանը և Հրանտ Բագրատյանն արդարացրեցին Արտաշես Գեղամյանի սպասելիքները՝ արձագանքելով վերջինիս կոչին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Դեռևս հին ժամանակներից է հայտնի, որ խիարը բավական երկիմաստ ու բազմաֆունկցիոնալ բանջարաբոստանային կուլտուրա է։ Եթե խիարը ուղիղ է բուսնում, ապա կարող է հայտնվել այն մշակողի ձեռքում, իսկ եթե թարս է բուսնում, ապա կարող է հայտնվել լրիվ ուրիշ տեղ։ Խիարին քաղքենիները վարունգ են ասում, բայց խիարը լրիվ ուրիշ բան է»։

Կորյուն Մանուկյան. «Հայաստանյան բեմադրված քարոզարշավը և հայաստանցիների հասկանալի ու միաժամանակ վտանգավոր անտարբերությունը սեփական պետության և սեփական ապագայի հանդեպ պարբերաբար խախտում են օտար պետությունների բարձրաստիճան պաշտոնյաներն իրենց հայտարարություններով:»

Արեգնազ Մանուկյան. «ՀՀ նախագահի 2013թ. ընտրություններն արդեն իսկ առանձնանում են «էկզոտիկ» թեկնածուների առատությամբ։ Շատերի կողմից այս տարվա ընտրությունները համարվում են ՀՀ անկախացումից հետո որոշակի ժամանակաշրջանի ավարտ, եզրափակում։ ըստ ամենայնի՝ Սերժ Սարգսյանը միջինասիական երկրներում և հարևան Ադրբեջանում նախագահական ընտրությունների ժամանակ արձանագրվող քվեատոկոսներով կմնա իր պաշտոնին»։

Կորյուն Մանուկյան. «Ակնհայտ է, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանից ու էլի մի քանի «ընդդիմադիրներից» շնորհավորհանք ստանալուց հետո Սարգսյանը փորձելու է ամբողջությամբ ոչնչացնել քաղաքական դաշտը և գնալ սեփականության լայնամասշտաբ վերաբաշխման կամ այլ կերպ ասած՝ բոլշևիկյան կուլակաթափությունը հիշեցնող «բարեշրջումների»։ Այդ հանգամանքները հաշվի առնելով՝ հասկանալի է, որ իշխանական քարոզչամեքենայի հիմնական թիրախները շարունակում են մնալ ԲՀԿ–ն ու ՀԱԿ–ը»։