Կորյուն Մանուկյան. «ԲՀԿ–ի՝ քաղաքական առումով սխալ որոշումից հետո, նախագահական նստավայրում հիմա երկու խնդիր են ուզում լուծել՝ 1.ամեն ինչ անել, որ գալիք նախագահական ընտրություններում հնարավորինս շատ մարդ առաջադրվի և 2.ամեն ինչ անել, որ այդ առաջադրվողների մեջ Լևոն Տեր–Պետրոսյանը չլինի»։

Կորյուն Մանուկյան. «Իշխանության գործուն միջամտության հետևանքով հիմա մենք ունենք «Կոնսենսուս մինուս Սերժ Սարգսյան» վիճակից «Լևոն Տեր–Պետրոսյան մինուս կոնսենսուս» վիճակ։ Այսինքն՝ Իջևանում կոնսենսուսի եկած ուժերից ԲՀԿ–ն դուրս է եկել պայքարից, իսկ ՀՅԴ–ն ու «Ժառանգությունը» հայտնվել են իշխանական տիրույթում՝ կոնսոլիդացվելով Սերժ Սարգսյանի շուրջը։ Մնացել է միայն ՀԱԿ–ը»։

Վերջին շրջանի զարգացումները ցույց տվեցին, որ իրենց ընդդիմադիր ներկայացնող որոշ ուժեր իշխանությունների հետ սեպարատ պայմանավորվածությունը գերադասում են «Կոնսենսուս մինուս մեկ»–ից, այսինքն՝ առաջնորդվում են ««Նաղդ» գործարքը «նիսյա» պայքարից լավ է» սկզբունքով։ Այդ պայմաններում ԲՀԿ առաջնորդին այլ բան չէր մնում, քան երգով նահանջելը (մարդուն չի կարելի մեղադրել արյունահեղության գնով իշխանափոխության գնալու պատրաստակամություն չցուցաբերելու համար)։ Դա, իհարկե, թույլ քայլ էր, բայց ...

Կորյուն Մանուկյան. «Շաբաթ օրը ՀՅԴ–ի հետ հանդիպումից հետո Ծառուկյանի հետ «ռազբորկայի» պատրաստվող Սերժ Սարգսյանին պետք էր նախապես մեսիջ ուղարկել ԲՀԿ–ին ու հանրությանը, որ ՀՅԴ–ն մաս չի կազմելու այն ձևաչափին, որտեղ կա ԲՀԿ–ն։ Ահա ա՛յդ հարցին է համաձայնություն տվել ՀՅԴ–ն Սարգսյան–Ծառուկյան փակ հանդիպումից առաջ։ Մնացածը հռետորաբանություն է և քարոզչություն»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանին դուր են գալիս բոլոր այն մարդիկ, ովքեր խոսում են Քոչարյանի դեմ և գեղամյանական ոճով պայքարում «հանուն իշխանափոխության»՝ հիմնական թիրախ ընտրելով ԲՀԿ–ին ու ՀԱԿ–ին։ Շահնազարյանը լավ գիտի Սարգսյանի այդ նախասիրությունների մասին ու դրա համար էլ «անկախ» լրատվամիջոցների տաղավարներից տուն չի գնում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Առնվազն միամիտ են այն ուժերը, որոնք կարծում են, թե կարելի է ՀՀԿ ղեկավարից բարեփոխումներ ակնկալել։ «Մեկ օլիգարխի տնտեսություն» կառուցողի համար բարեփոխումներն ավարտվում են այնտեղ, որտեղից սկսվում է հանրային շահը։ Հետևաբար՝ Սերժ Սարգսյանի հետ երկխոսելն ու ինչ որ առաջարկներ անելն անիմաստ է, եթե, իհարկե, նրա հետ երկխոսության ձգտողների նպատակն ազնիվ է»։

Տարօրինակ հանդիպում է տեղի ունեցել քաղաքական դաշտում։ ՀՅԴ մամլո դիվանդի հաղորդագրության համաձայն՝ դեկտեմբերի 8–ին ՀՅԴ Բյուրոյի ներկայացուցիչ Հրանտ Մարգարյանը և Հայաստանի ԳՄ ներկայացուցիչ Արմեն Ռուստամյանը հանդիպել են ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի հետ։ Տարօրինակն այն չէ, որ իշխանական և ոչիշխանական քաղաքական երկու ուժերի ղեկավարները հանդիպել են։ Տարօրինակը հանդիպման թեման է։

Կորյուն Մանուկյան. «Թվում է, թե այս հռետորական հարցադրումն ունի ակնհայտ պատասխան. Իհարկե՛ գործող նախագահը, քանզի նա է այսօր տնօրինում Բաղրամյան 26 հասցեում գտնվող հիմնարկի ողջ գործունեուությունը: Սակայն դատելով ամենից՝ վերջին ժամանակահատվածում Սերժ Սարգսյանի վրա ահռելի ազդեցություն է թողնում նրա փեսա Միքայել Մինասյանը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ուշագրավն այն է, որ նույն Արմինե Օհանյանը, ով ոչ վաղ անցյալում ուզում էր «երկխոսացված» լինել Սամվել Բաբայանից և «Հրապարակ» թերթը գործիք դարձնել, պատրաստակամություն էր հայտնում «գույք պարտքի դիմաց» ծրագրի տարբերակով Թևանյանի կուրացիայի տակ հայտնվել։ Այդ անհեթեթ և ողորմելի առաջարկը մերժվել էր թե՛ Բաբայանի, թե՛ Թևանյանի կողմից, ինչը, թերևս, նստվածք է թողել նրա մոտ ու կատաղած դարձրել, քանզի տղամարդուց մերժված կինը միշտ ագրեսիվ է դառնում՝ անկախ այն բանից, թե ինչ հարցում են նրան մերժել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Փորձագետների մեծ մասը կարծում է, որ Պուտինը Թուրքմենստանում տեղի ունեցած միջոցառման ժամանակ ձեռքը դրել էր Սարգսյանի ուսին, քանի որ մեջքի ցավեր ուներ, և նրան հարկավոր էր մեկը, ում վրա հենվելով՝ կարող էր քայլել։ Ցավալի է արձանագրելը, որ Սարգսյանը Թուրքմենստան էր հասել, որպեսզի ՌԴ նախագահի հետ համատեղ նկարվելու հնարավորություն ստանա, թեկուզև Պուտինի համար հենակի դեր կատարելու գնով։ »

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե Սերժ Սարգսյանի ու նրա խոսափողներից մեկը հանդիսացող «դեղձի ծառի» վրա մնացած թերթի համար ԵԺԿ կարծիքն այդքան հեղինակավոր է և ԵԺԿ–ով են ուզում կռիվ տալ ԲՀԿ–ի դեմ, ապա դա իրենց գործն է։ Մեզ այդ դեպքում մնում է արձանագրել, որ Ռամիլ Սաֆարովի արտահանձնմանը նպաստած անդամ ունեցող այդ կառույցի և Սերժ Սարգսյանի շահերը համընկնում են։ Սաֆարովն էլ է գոհ ԵԺԿ–ից, Սարգսյանն էլ։ Եթե հիշենք նաև, որ ՀՀԿ ղեկավարի մականունը «Նարիմանով» է, ապա ԵԺԿ–ական «իդիլիան» ավարտուն տեսք կստանա»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ցավալի է, բայց փաստ. Սերժ Սարգսյանի անձնական շահերը խոր հակադրության մեջ են Հայաստանի ու ՀՀ քաղաքացու շահերի հետ և ներդաշնակ են թուրք–ադրբեջանական զույգի շահերին։ Սա ողբերգություն է և՛ իր, և՛ հայ ժողովրդի համար»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եվրոպացիները, թերևս, չեն պատկերացնում, թե որքան ջանք է ներդրել Սերժ Սարգսյանը՝ «Եվրոպայի մարդը» լինելու հեքիաթը տարածելու և այդ թեմայով PR–փուչիկը փչելու համար։ ԲՀԿ–ն ընդամենը մեկ այցով պայթեցրեց այդ փուչիկը, բայց ոչ թե շարքային քաղաքացիների (ինչպես Սերժ Սարգսյանի քարոզարշավի ժամանակ եղավ), այլ նախագահականի գլխին»։

Կորյուն Մանուկյան. «Արտաքին ու ներքին քաղաքական ուղղություններում ձախողված Սերժ Սարգսյանը, նախագահական ընտրություններին ընդառաջ, որոշել է կոռուպցիայի դեմ պայքարի ելած մարտիկի իմիջի մեջ մտնել։ Նախագահական արշավի պատրաստվող Ծառուկյանը կետային հարված է հասցնում Սարգսյանի PR–ին՝ հայտարարելով, որ «գլխից բռնելու» կոչ անողներն իրենք են կոռուպցիայի մեջ թաթախված»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Զուտ մարտավարական առումով Սերժ Սարգսյանի PR–թիմը ճիշտ է վարվել, որ որոշել է ձևով ընդդիմադիր, իսկ բովանդակությամբ «դհոլային» ԶԼՄ–ներ ստեղծել, քանզի բացահայտ իշխանամետ կայքը կամ թերթը 5 րոպեում կփչանար, իսկ այսպես հնարավորություն է ստեղծվում տարատեսակ «մուտիլովկաներ» տարածելու համար։ Իրենք էլ են հասկանում, որ Սերժ Սարգսյանին դրական լույսի ներքո ներկայացնելն անհույս գործ է, և այդ իսկ պատճառով որոշել ամբողջ դաշտը կեղտոտել, որպեսզի կլինետի կեղտոտվածությունն այդքան աչք չծակի»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե պարզվի, որ Մհեր Սեդրակյանը մեղավոր է, ապա մենք արդյոք ականատես կլինե՞նք «Մհե՛ր ջան, սիրո՛ւն չի» բեմադրությանը, թե՞ ոչ։ Սերժի կողմից Մհերին պատժելու պարագայում, սակայն, հարց կառաջանա, թե ինչո՞ւ Մհերի անվան հետ կապվող միջադեպը սիրուն չէ, բայց Սաշիկի անվան հետ կապվող միջադեպը սիրուն է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Գագիկ Ծառուկյանն ընտրել է պոզիտիվ կոդերով հանդես գալու տարբերակը և շահագրգռված չէ իրավիճակի լարվածության մեջ, ինչը հնարավորություն կտա ավելի լայն զանգվածների համախմբել։ Ուշագրավ է, որ նորանկախ Հայաստանի պատմության մեջ առաջին անգամ լարվածության աճի մեջ շահագրգռված է իշխանությունը, ինչը Սերժ Սարգսյանի թիմի մոտ ասելիքի բացակայության վկայություն է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Դատելով ամենից՝ Սերժ Սարգսյանը կողմ է այնպիսի փոփոխություններին, որոնք՝ 1.ձևական բնույթի են, 2.իշխանության պահպանման օգտին են, 3.նպաստում են 20-30 ընտանիքների վրա հիմնված կլանաօլիգարխիկ համակարգը մեկ օլիգարխի տնտեսության վերածելուն, այսինքն՝ վատն ավելի վատով փոխարինելուն՝ թուրքմենբաշիական մոդելին անցնելուն։ Եթե հանրության պահանջները չեն առնչվում այս երեք կետերին և ապաքաղաքական են, ապա Սերժ Սարգսյանը հաճույքով ընդառաջ է գնում դրանց»։