Կարեն Հակոբջանյան. «2008թ. ընտրությունների ժամանակ Լևոն Տեր–Պետրոսյանին, ճիշտ է՝ կարճ ժամանակով, բայց այդուհանդերձ հաջողվեց չեղած տեղից 7–հոգանոց «խմբակցություն» ձևավորել ԱԺ–ում, և միայն իշխանության կոշտ միջամտության հետևանքով ՀՀԿ–ական «գլխաքանակը» վերականգնվեց։ Թե ինչեր կարող է լինել 2013թ. այս խորհրդարանում, որտեղ Սերժը «դե ֆակտո» մեծամասնություն չունի, լրացուցիչ բացատրության կարիք չկա»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանն այնքան անհեռատես և, ես կասեի, մանկամիտ գտնվեց, որ հայ–թուրքական քիրվայության բուռն շրջանում հայտարարեց, թե ինքը կմեկնի Թուրքիա ֆուտբոլ դիտելու, եթե սահմանները լինեն բաց կամ մենք գտնվենք բացման նախաշեմին։ Սահմանն, իհարկե, չբացվեց։ Ավելին՝ մենք բացման նախաշեմին չէինք, բայց Սերժ Սարգսյանը մեկնեց Թուրքիա՝ ներքուս համոզված լինելով, որ միջազգային դայակները բացել են տալու սահմանն ու ինքը դառնալու է տարածաշրջանի «խաղաղության աղավնին»»։

Կորյուն Մանուկյան. «2011–ին կոալիցիոն հուշագիր, իրոք, ստորագրվել է, բայց դրանից հետո տարատեսակ գործընթացներ են տեղի ունեցել, որոնց արդյունքում այդ տխրահռչակ փաստաթուղթը վերածվել է մակուլատուրայի թղթի։ Հիմա եթե թուղթն այդ այդքան հույս է տալիս ՀՀԿ ղեկավարությանը և գոտեպնդում նրանց նախագահական ընտրություններից առաջ, ապա կարող են «ռամկայի» մեջ վերցնել և կախել ՀՀԿ գրասենյակի ամենաերևացող տեղում ու ինքնահանգստացմամբ զբաղվել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Վրաստանում Իվանիշվիլին մինչև 2011թ. Սահակշվիլու իշխանության հետ էր ու համարվում էր իշխանությանը կից գործող օլիգարխ, բայց դա չխանգարեց նրան ընդդիմադիր դառնալ ու հասարակական լայն զանգվածների աջակցությամբ գալ իշխանության և ազգային համաձայնության կառավարություն կազմել։ Ծառուկյանն այդ առումով շատ նման է Իվանիշվիլուն»։

Կորյուն Մանուկյան. «Այսօր Ձեզ ենք ներկայացնում ամենամոլի սերժանժդեհականներից մեկի` Խոսրով Հարությունյանի, տարիներ առաջ ՀԽՍՀ դատախազ ընկ., Վ. Ռ. Նազարյանին գրված նամակից հատվածներ: Նամակ-դանոսը ուղղված էր Ղարաբաղյան շարժման և նրա ակտիվիստների դեմ։ Ի վերջո, անկախության սերունդը պետք է իմանա, թե այսօրվա սերժանժդեհականներից շատերը, ոչ վաղ անցյալում, ինչպես էին պայքարում երկրի անկախության դեմ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանի մոտ հիմա 2008թ. ունեցած «դեժավյուի» զգացողություն է այն առումով, որ ուզում էր անայլընտրանք ընտրություններ, բայց այդպես չի լինի։ Այն ժամանակ էլ նա մտածում էր, թե հեշտ ու հանգիստ դառնալու է նախագահ, բայց, կոպիտ ասած, քթից եկավ իր «հաղթանակը»։ Հիմա առավելևս հանգիստ կյանք չի սպասվում «ֆուտբոլասերին»։ Ինչպես հայտնի է, ԲՀԿ–ն հանդես է գալու սեփական թեկնածուով, իսկ դա նշանակում է, որ «Կոնսենսուս մինուս Սերժ Սարգսյան» ծրագիրը կյանքի կոչելու իրական հնարավորություն է ստեղծվում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե փորձենք զուգահեռներ անցկացնել Հայաստանում և Վրաստանում տեղի ունեցող քաղաքական գործընթացների միջև, ապա ակնհայտ է, որ հայկական Սահակաշվիլին, ով առաջինն էր խոսում երկրորդ սերնդի բարեփոխումների անհրաժեշտության մասին, Վարդան Օսկանյանն է, իսկ մեծահարուստ Գագիկ Ծառուկյանը, ով մարմնավորում է հայաստանյան ազգային բուրժուազիան, հայկական Իվանիշվիլին է։ Սերժ Սարգսյանը հիշեցնում է Շեվարնաձեին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հայտնի խոսք կա. ասում են՝ գյուղ մտիր, երեխուց բան իմացիր։ Ինչպես այսօր պարզվեց, «Հանրապետություն» կուսակցության երեխան նախկին ոստիկանապետ Սուրիկ Աբրահամյանն է։ Նա դիվանագիտական լեզվին չի տիրապետում ու գեղամյանական գործելաոճին ծանոթ չէ։ Դա է պատճառը, որ Աբրահամյանը լրագրողներին բաց տեքստով ասել է, թե «Հանրապետություն» կուսակցությունը գալիք նախագահական ընտրությունների ժամանակ կարող է սատարել Սերժ Սարգսյանին»։

Կորյուն Մանուկյան. «Դատելով Բաղրամյան 26–ի վերահսկողության տակ աշխատող լրատվամիջոցների հրապարակումներից՝ Սերժ Սարգսյանն ու իր շրջապատը Վրաստանի խորհրդարանական ընտրություններում Սաhակաշվիլու գլխավորած ուժի պարտությունն ավելի ծանր են տանում, քան Սահակաշվիլին ու իր թիմը։ Հայաստանյան իշխանություններին հունից հանում և խուճապի են մատնում այն զուգահեռները, որոնք անցկացվում են Բիձինա Իվանիշվիլու և Գագիկ Ծառուկյանի միջև»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Վարդան Օսկանյանի «գործով» խորհրդարանում տեղի ունեցածը ցույց տվեց, որ մեծամասնություն կազմող ուժերը գործում են Օրուելի «Անասնաֆերմայում» նկարագրված տարբերակով։ Անկախ սեռից, տարիքից, մաշկի գույնից, մազածածկույթի խտությունից, կրթական ցենզից ու տնօրինած կապիտալից՝ ՀՀԿ–ում և ՕԵԿ–ում բոլորը հավասար են, իսկ ոմանք՝ ավելի՛ հավասար»։

Քվեարկությանը մասնակցել են տարբեր քաղաքական ուժերի և միավորումների անդամները, ինչպես նաև մեր սփյուռքահայ օգտատերերը։

Կարեն Հակոբջանյան. «Օրերս որոշ ՀՀԿ–ականներ հայտարարեցին, թե «Ա1+»–ը փակելը նախորդ իշխանության կոպիտ սխալն էր։ Անտեղյակ մարդու մոտ կարող է տպավորություն ստեղծվել, թե Քոչարյանն այդ հեռուստաընկերությունը փակեց, իսկ Սարգսյանը՝ բացեց, բայց դա այդպես չէ։ ՀՀԿ–ականների ասածը դասական դեմագոգիա է և փարիսեցիություն։ Պետք չէ կեղծ պաթոսով ցավել «Ա1+»–ի համար, քանզի Սերժ Սարգսյանն ավելի ֆունդամենտալ է փակել այդ հեռուստաընկերությունը»։

Կարեն Հակոբջանյան. ««Արևմտամետ» Սերժ Սարգսյանի վիճակը ծանր է։ Ու էս նեղ «մաջալին» էլ Վրաստանում հաղթանակ տարավ այնտեղի Գագիկ Ծառուկյանը՝ Բիձինա Իվանիշվիլին»։

Կորյուն Մանուկյան. «Երևի միայն Հայաստանում է հնարավոր մարդ սպանելուց ու բացահայտվելուց հետո շարունակել զվաղվել քաղաքականությամբ։ Դրա մեջ իրենց մեղավորությունն ունեն նաև նրա նախկին ընդդիմադիր ընկերներն ու ղեկավարները, որոնց ի դեպ, Ա. Սարգսյանը հետագայում նույնպես քցեց, ինչպես որ քցեց սպանված Վազգեն Սարգսյանին՝ մսխելով ու առևտրի առարկա դարձնելով եղբորից մնացած քաղաքական ժառանգությունը»։

Արեգնազ Մանուկյան. «ՀՀԿ–ական պատգամավորների ասածներից դուրս է գալիս, որ ԱԺ–ում ՀՀ նախագահի ներկայացուցիչ Վիկտոր Դալլաքյանի լեզվի տակ ոսկոր չկա, նա զրպարտիչ է և սուտասան։ Մնում է միայն ենթադրել, թե այդ դեպքում ինչ է իրենից ներկայացնում Սերժ Սարգսյանը»։

Կորյուն Մանուկյան. «Եթե հաջորդ տարվա փետրվարին Սերժ Սարգսյանը խաղաղ, անարյուն ճանապարհով հանձնի իշխանությունը, ապա եկող նոր ուժը, միջազգային հանրության հստակ երաշխիքներով, պարտավոր է ապահովել արդեն նախկինի կարգավիճակում հայտնված նախագահի անվտանգությունն ու անձեռնմխելիությունը։ Դիմադրության դեպքում սպասվում են անկանխատեսելի հետևանքներ»։

Կորյուն Մանուկյան. «Եթե ճիշտ են մամուլի հրապարակումներն ու իշխանության ներսում շրջանառվող խոսակցություններն այն մասին, որ Սերժ Սարգսյանը որոշել է շինարարության ոլորտի վերահսկողությամբ զբաղվող նոր կառույց ստեղծել ու այդ կառույցի ղեկավար նշանակել Մաքսային կոմիտեի նախկին նախագահ, տխրահռչակ Արմեն Ավետիսյանին, ապա կարող ենք եզրակացնել, որ երկրի ղեկավարը, իրոք, ուզում է կանոնակարգել «ատկատները»»։

Կորյուն Մանուկյան. «Քաղաքական դաշտում առարկայական տեսք ստացավ «Կոնսենսուս մինուս Սերժ Սարգսյան» ձևաչափը։ Եթե ավելի բացած տեսքով ներկայացնենք այդ ձևաչափը, ապա կստանանք «Կոնսենսուս մինուս Սերժ Սարգսյան, մինուս ՕԵԿ, մինուս Նիկոլ Փաշինյան»»։