Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանը, թերևս, բնազդով է զգում, որ պետք է դեգրադացնել հասարակությանը մինչև վերջ, քանզի միայն այդ դեպքում ինքը շանս կունենա իշխելու։ Առողջ հասարակությունը Սերժ Սարգսյանի բնական թշնամին է, իսկ հիվանդ հասարակությունը՝ բնական դաշնակիցը։ «Փչացածների» հասարակության մեջ ուրիշ էլ ով, եթե ոչ Սերժ Սարգսյանը նախագահ պետք է լինի»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Համոզված եմ, որ Սերժ Սարգսյանն անողոքաբար օգտագործելու է ձեռքի տակ եղած «մատերիալը», և մենք ականատեսն ենք դառնալու նորաթուխ դհոլի, ես կասեի՝ զուռնայի զրնգուն բեմելին։ Ու արդեն կապ չունի, թե ինչ փաստարկներով փորձ կարվի Օսկանյանի դեմ հանդես գալու սերժահաճո պահվածքը թաքցնել։ Չի փրկի անգամ «մարտի 1»–ի զոհերի հետևում թաքնվելով՝ Բաղրամյան 26–ի պատվեր կատարելու մարտավարությունը»։

Կորյուն Մանուկյան. «Հայտնի խորհրդակցության ժամանակ Տիգրան Սարգսյանի վրա հերսը թափած Սերժ Սարգսյանը մի քանի խնդիր էր լուծում։ Մի կողմից նա պատրաստակամություն հայտնեց քավության նոխազ սարքել Տիգրան Սարգսյանին, իսկ մյուս կողմից՝ «նշան» տվեց համապատասխան կառույցներին հարձակվել ԲՀԿ–ի վրա։ Սրանք երկու սցենարներ են, որոնք ամեն մեկն առանձին ծրագրի մաս են կազմում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանի քաղաքական նեկրոֆիլիան դրսևորվում է ներքին ու արտաքին քաղաքական ոլորտներում համատարած ձախողումների տեսքով, ինչպես նաև քաղաքական դիակների հետ հարաբերվելու նրա ցանկությամբ։ Եթե դիտարկենք Սերժ Սարգսյանի կադրային քաղաքականությունը, ապա կտեսնենք, որ նա «հարաբերվում» և իրեն վստահ է զգում բացառապես քաղաքական դիակների՝ Արտաշես Գեղամյանի, Արթուր Բաղդասարյանի, Վիկտոր Դալլաքյանի, Խոսրով Հարությունյանի և նմանների հետ «գործընկերային» միջավայր ստեղծելով»։

Կորյուն Մանուկյան. «Դալլաքյանին աշխատանքի ընդունելիս՝ Սերժ Սարգսյանը, թերևս, հաշվի է առել նրա ճշմարտախոսությունը և իրերին ու մարդկանց իրենց անուններով կոչելու սկզբունքայնությունը։ Ամենայն հավանականությամբ՝ Մոնտե Կառլոյի կազինոներում հայ պաշտոնյաների մասին բարձրաձայնող Վիկտոր Դալլաքյանը հույս է ներշնչել ՀՀ նախագահին, որ նախկին պատգամավորը օր ու գիշեր կպայքարի կոռուպցիայի ու հատկապես «ատկատների» դեմ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Միֆերի շարքից է նաև այն, որ Տիգրան Սարգսյանն ուզում է բարեշրջումներ անել, բայց «չար օլիգարխները» խանգարում են նրան: Ոչինչ, որ Հայաստանի թիվ 1 օլիգարխը Սերժ Սարգսյանն է, իսկ նրա փեսա Միքայել Մինասյանն ընդամենը երկու–երեք տարում, օգտվելով երկրի թիվ 1 փեսան լինելու հանգամանքից, դարձավ երիտօլիգարխ, ոչինչ, որ Տիգրան Սարգսյանն իր մտերիմ Բարսեղ Բեգլարյանին պատկանող «Ֆլեշի» համար դիզելային վառելիքի իրացման շուկաներ է ապահովում»։

Կորյուն Մանուկյան. «Նախագահական նստավայրում չեն կողմնորոշվում, թե ինչպիսի մարտավարություն որդեգրեն ԲՀԿ առաջնորդի դեմ քարոզչության առումով՝ վերածվելով Ծառուկյանից «քաշված» սուբյեկտների։ Հաշվի առնելով մի շարք հանգամանքներ՝ եթե Ծառուկյանի մի քիչ էլ ձգի «հաջորդ դասի» գալը, ապա սրանք վերջնականապես հոգեխանգարմունքի կենթարկվեն»։

Կորյուն Մանուկյան. «Դպրոցներում սկսվել է «բերքահավաքը», որին, բնականաբար, հաջորդելու է Սերժ Սարգսյանի սիրած «ատկատը»։ Դպրոցի տնօրեններին, հավանաբար, թևեր է տվել ՀՀ կրթության և գիտության նախարար Արմեն Աշոտյանի այն խոսքերը, թե ծնողների կամավոր դրամական հատկացումները չեն կարող համարվել որպես կաշառքի կամ դրամահավաքության դրսևորումներ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ծառուկյանի բարձր վարկանիշի մասին բարձրաձայնելով՝ Ահարոն Ադիբեկյանը շանտաժի է ենթարկում Սերժ Սարգսյանին՝ հասկացնելով, որ եթե Բաղրամյան 26–ում իրեն մոռացության մատնեն ու փող չտան, ապա ինքը հանրությանը կներկայացնի այնպիսի պատկեր, որը գոնե ԲՀԿ առաջնորդի մասով մոտ է իրականությանը, այսինքն՝ նորմալ տոկոսներ ու թվեր կբարձրաձայնի, այսինքն՝ կանի այն, ինչ չի արել Հայաստանի անկախ պատմության ընթացքում»։

Կորյուն Մանուկյան. «Ձեր կարծիքով, ո՞վ է Սերժ Սարգսյանի ու նրա թիմակիցների ամենասիրած մականունավորը. Սերժի միակ հենարան ներկայացող Ռուբեն Հայրապետյա՞նը, ՀՀԿ գաղափարական առաջամարտիկ Սամվել Ալեքսանյա՞նը, մյուս կարկառուն ՀՀԿ–ական Առաքել Մովսիսյա՞նը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե մինչև երեկ սրանք գրում էին, թե Սարգսյանի ու Ծառուկյանի միջև նախագահականի «մոմենտով» համաձայնություն է կայացել, և ԲՀԿ–ն սատարելու է ՀՀԿ ղեկավարին, ապա հիմա, երբ բոլորին պարզ է, որ այդպես չի լինելու, նույն լրատվամիջոցներով շրջանառության մեջ է դրվել այն թեզը, թե իբր Ծառուկյանը Սերժի ուզածով կարող է առաջադրվել 2013թ. ընտրություններում, քանի որ իշխանությանն այդպես ավելի ձեռնտու է։ Այդպիսով Բաղրամյան 26–ից փորձում են դուրս գալ սեփական «մուտիլովկաների» տակից»։

Կորյուն Մանուկյան. «ՀՀ տրանսպորտի և կապի նախարար Գագիկ Բեգլարյանի եղբորը՝ Հակոբ Բեգլարյանին Պետական գնումների աջակցման կենտրոնի ղեկավարի պաշտոնից ազատելով՝ Տիգրան Սարգսյանը փորձել է ցույց տալ, թե իբր պայքարում է ոլորտում առկա կոռուպցիոն երևույթների դեմ։ Իրականությունը, սակայն, լրիվ այլ է։ Բյուջետային ծախսերը Տիգրան Սարգսյանը, նախագահականի հավանությամբ, վաղուց է իր ձեռքում կենտրոնացրել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ուշագրավ էր Գ. Ծառուկյանի արձագանքը նախագահականից թելադրված և սերժական քարոզչամիջոցներով տարածված «մուտիլովկաներին»։ ԲՀԿ առաջնորդը ցուցադրաբար չմասնակցեց Սերժ Սարգսյանի կազմակերպած սեպտեմբերի 21–ի միջոցառմանը։ Դե թող հիմա էլ գրչակներն «ավետեն», թե իբր Ծառուկյանը սատարելու է Սերժին։ Ո՞վ է տեսել այնպիսի սատարում, երբ սատարողը բացահայտ «պասլատ» է անում սատարվողի հրավիրատոմսը»։

Կորյուն Մանուկյան. «Ուշագրավ է, որ մայիսի 6–ի ընտրակեղծիքների միջոցով ժողովրդին կրակի մեջ գցելով՝ ՀՀԿ–ն ու ՀՀԿ–ականներն իրենց հերթին չեն կարողանում խուսափել կրակից։ Սկզբում այրվեց ՀՀԿ գրասենյակի տանիքը։ Երեկ տեղեկացանք, որ այրվել է Սերժ Սարգսյանի միակ հենարանը ներկայացող Ռուբեն Հայրապետյանին պատկանող «Հարսնաքարի» տանիքը։ Այսօր էլ կրկին հրդեհ է բռնկվել ՀՀԿ գրասենյակի նորակառույց հատվածի տանիքում»։

Կորյուն Մանուկյան. ««Սերժը 1,5 միլիոն սպանվածի մոռացության տալու գնով է գործարքի գնում Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հետ, իսկ ես՝ ընդամենը 1 սպանվածի»,– թերևս ինքն իր արած քայլը բարոյական տեսանկյունից արդարացրել է Հունգարիայի վարչապետն ու նախաձեռնողականություն ցուցաբերել Սաֆարովի հարցում։ Այնպես որ, մեր պարտությունների պատճառները պետք է փնտրել Հայաստանի ներսում»։

Միայն այն հանգամանքը, որ անկախ Հայաստանի ներկայիս նախագահը սովետական տարիներին ԼՂԻՄ–ը ղեկավարած ու հայատյացությամբ աչքի ընկած տխրահռչակ Կեվերկովի օգնական Սերժ Սարգսյանի տիպի գործիչն է և մեզանում առկա են միջինասիական ու արաբական հետադիմական երկրներին հատուկ հասարակական հարաբերություններ, արդեն խոսում է այն մասին, որ մեր անկախությանը, ինչպես նաև Ղարաբաղի ու Հայաստանի անվտանգությանը լրջագույն մարտահրավեր է նետված։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ս. Սարգսյանը դատապարտված է մենակ մնալու, քանզի չի ընդունում ներկա կուրսի սխալ լինելը, շարունակում է ապրել «մեկ օլիգարխի տնտեսություն» կառուցելու գաղափարներով և ընդամենն ուզում է քաղաքական խաղերի միջոցով պահել աթոռը։ Իսկ այդպես չի լինում։ Հնարավոր չէ թուրքմենբաշիություն անել ու միևնույն ժամանակ պատասխանատվությունը դնել ուրիշների վրա»։

Կորյուն Մանուկյան. «Իշխանական քարոզչամեքենայի աշխատանքային սխեման շատ միօրինակ է ու վաղուց «պալիտ» եղած։ Սկզբում իրենց պատկանող որևէ թերթով կամ կայքով մի «մուտիլովկա» է դրվում շրջանառության մեջ, որից հետո մեկ կենտրոնից եկած հրահանգով՝ իշխանական մյուս թերթերն ու կայքերն արտատպում են այդ «լուրը», իսկ այնուհետև տեղադրվում են «վերլուծություններ», որտեղ արդեն որպես կայացած փաստ է ներկայացվում «մուտիլովկան»»։