Կարեն Հակոբջանյան. «Դատելով ամենից՝ Սերժ Սարգսյանը «Վերարտադրություն» օպերացիայի շրջանակներում փորձում է «խուրդված» վարչապետին աճուրդի հանել ու «նաղդել», ընդ որում՝ «նաղդել» մի քանի սուբյեկտի վրա։ Այս ամենը նալերը հանած սատկած էշին ծախելու պես մի բան է հիշեցնում, բայց դե նախագահական ընտրությունների նախաշեմին Տիգրանն ու իր պաշտոնը նույնիսկ «նալերով» ոչ մեկին չի հետաքրքրում, էլ ուր մնաց, թե առանց «նալի»»։

Կորյուն Մանուկյան. «Արամ Սարգսյանը վայր դրեց մանդատը, հայտարարեց ՀԱԿ–ից դուրս գալու մասին, թունդ ընդդիմադիր հռետորաբանություն կիրառելով՝ խոստացավ գրավել փողոցը և գնաց... տուն, իսկ ավելի ճիշտ՝ «Հարսնաքարի» տիրոջ մոտ»։

Կորյուն Մանուկյան. «Ռամիլ Սաֆարովի հետ կապված պատմությունից հետո «նախաձեռնողական» իշխանության մոտ կրկին «հայրենասիրության» փուլ է սկսվել։ Նույն գծի վրա են նաև Բաղրամյան 26–ին կից գործող սազանդարները, ովքեր մի ժամանակ ծափահարում էին Սերժ Սարգսյանին «ֆուտբոլային» դիվանագիտության բուռն շրջանում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ի դեպ, նախագահականից չարձագանքեցին նաև Վ. Սողոմոնյանի տված գնահատականներին, ինչից կարող ենք եզրակացնել, որ Սերժ Սարգսյանը խրախուսում և ճիշտ է համարում Հայրապետյանի պահվածքը, բայց շների թեմայով համակարծիք է Քոչարյանի գրասենյակի ղեկավարի հետ»։

Կորյուն Մանուկյան. «ՀՖՖ նախագահը բացահայտեց Սերժի ներքին տագնապներն ու մտածողությունը։ Ըստ այդմ՝ Սերժ Սարգսյանն իր ոխերիմ թշնամին է համարում Ռոբերտ Քոչարյանին, վախենում է ԲՀԿ–ՀԱԿ համագործակցությունից, աչք ունի «Գրանտ Տոբակոյի» վրա և ուշքն ու միտքը ռուբենհայրապետյանների միջոցով կրկին նախագահի աթոռին մնալն է»։

Կորյուն Մանուկյան. «Եթե վարչապետ Տիգրան Սարգսյաննն ու իր շեֆն են մխրճված բիզնեսի մեջ, ապա ուրիշ էլ ինչ ակնկալես ավելի ցածր մակարդակում գտնվող չինովնիկներից։ Այնպես որ «ՍԱՍ»–ի Բեյբությանին հանելով վիճակը չի շտկվի։ Ձուկը գլխից է հոտած, և միայն արմատական փոփոխություններով է հնարավոր դրական արդյունք ակնկալել»։

Կորյուն Մանուկյան. «Գյումրիում արված Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունը ցույց տվեց, որ նա քաղաքական մրցակիցների դեմ պայքարում է Գեղամյանի նշած տարբերակով, այն է՝ իր հետ է կապում մարդկանց, որպեսզի վարկաբեկի նրանց։ Բայց Սարգսյանի «սև» PR–ը իր դեմ աշխատեց»։

Կորյուն Մանուկյան. «Հունգարիայի կառավարությունը բացեց անգամ ամենաքնած ՀՀ քաղաքացու աչքերը։ Նույնն արեց նաև Իլհամ Ալիևը։ Հունգարիայի քայլն ընդամենը ցույց տվեց, թե ինչով է զբաղված կամ ավելի ճիշտ՝ ինչով չի զբաղված Հայաստանի իշխանությունը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Իհարկե, ցավալի է, որ պետությանդ անվտանգության խնդրի լուծմանն ավելի շատ նպաստում է թշնամի պետության հիմար ղեկավարը։ Ինչքա՞ն կարելի է հույս դնել Իլհամի դեբիլության վրա։ Չէ՞ որ ՀՀ սահմանադրության մեջ գրված չէ, որ մեր անվտանգության ապահովման թիվ մեկ պատասխանատուն Ադրբեջանի նախագահն է, ով իր ապուշություններով շտկում է Հայաստանի ներսում թույլ տված սխալները։ Բա որ հանկարծ մի օր Իլհամի մոտ մտքի պայծառացում լինի, այդ դեպքում ի՞նչ ենք անելու»։

Կորյուն Մանուկյան. «Օբամայի մորքուրի մարդը, ասում են, Բաքվում Ռամիլ Սաֆարովի հարևանի ավտոտնակում «խադավիկություն» է արել ու ձեռքի հետ էլ «ժեշտանչիության» գործով զբաղվել։ Տեսնես ի՞նչ կարող են ասել այս մասով «անկախ» և «քաղաքացիական» լրատվամիջոցները»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժի «նախաձեռնողականությունը» վերջում միշտ ավարտվում է նեղացկոտությամբ և «հայրենասիրութամբ»։ Սկզբում նա նեղանում է, որ իրեն «քցել» է այս կամ այն պետությունը (Թուրքիան, ԵՄ–ն, ԱՄՆ–ը, Հունգարիան և այլն), իսկ հետո դեմքի լուրջ արտահայտությամբ սկսում է «հայրենասիրություն» խաղալ»։

Կորյուն Մանուկյան. «Մինչ Սերժ Սարգսյանն ու իր թիմակիցները զբաղված են «նախաձեռնողական» որակված արտաքին քաղաքականության գովերգմամբ և արամզավենիչներով ու դավիթշահնազարյաններով ներքաղաքական թատրոնների բեմադրմամբ, ադրբեջանական դիվանագիտությունը հերթական ապտակը հասցրեց մեզ։ ՀՀ իշխանությունների «նախաձեռնողականությունը» և սրան–նրան քծնելու քաղաքականությունը տվեց իր արդյունքները»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Այն որ Սերժի օրոք Հայաստանը ինքնանվաստացման գնով սիլի–բիլի է անում Արևմուտքի հետ (ինչպես նաև՝ Ռուսաստանի և Թուրքիայի հետ), փաստ է։ Բայց այդ փաստը չի նշանակում, որ Սերժը արևմտամետ է և հետևաբար՝ նաև ժողովրդավար։ Արևմուտքը եթե շոյում էլ է այս իշխանության գլուխը, ապա միայն օգտագործելու նպատակով։ Այդպես Արևմուտքը շոյում էր նաև Գորբաչովի, Մուբարաքի ու նրանց նմանների գլուխները։ Հետո ի՞նչ»։

Կորյուն Մանուկյան. «Երկրի նախագահի պաշտոնում գտնվող մարդը հրապարակավ արտագաղթ է քարոզում, իսկ ոմանք էլ մտածում են, թե արտագաղթի գաղափարախոսը Տիգրան Սարգսյանն է, ով ուրախանում է, երբ մարդիկ Հայաստանում մնալու և հեղափոխություն անելու փոխարեն լքում են երկիրը։ Տիգրան Սարգսյանն ընդամենը գործիքի ֆունկցիա է կատարում «Հայկական աշխարհի» համալրման մասով։ Արտագաղթի գլխավոր պատասխանատուն Սերժ Սարգսյանն է»։

Կորյուն Մանուկյան. «Ուշագրավն այն է, որ «բարեշրջումների» հետևանքով «Հայկական աշխարհ» են մեկնում նաև ՀՀԿ–ական պաշտոնյաները։ Այսպես, Սևանի դեռևս գործող քաղաքապետը կայքերից մեկին տված հարցազրույցում ասել է, թե ինքն այլևս չի ուզում քաղաքապետ լինել ու որոշել է մեկնել Ռուսաստան՝ բիզնես դնելու»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Թեև 1–ին և 2–րդ նախագահները շատ հարցերում իրարից խիստ տարբերվող աշխարհայացք ու գաղափարներ ունեն, սակայն մամուլի հարցում նրանք իրար շատ նման են։ Երկուսն էլ սիրում են դաշտը բաժանել սևի ու սպիտակի, և գերադասում են ընդդիմախոսի դեմ կիրառել կոշտ մեթոդներ։ Այլ է վիճակը Սերժ Սարգսյանի պարագայում։ ՀՀԿ ղեկավարը պարզապես հաճախորդացնում է այն լրատվամիջոցներին, որոնք «սրտից» թույլ են դուրս գալիս»։

Կորյուն Մանուկյան. «Վարչապետի հնարավոր պաշտոնանկության մասին հերթական անգամ տեղեկացնելիս «անկախ» լրատվամիջոցները, որպես կանոն, նշում են, թե Տիգրանին ուզում է հեռացնել Ռուսաստանը, քանի որ նա Արևմուտքի «մարդն» է։ Դրանով, թերևս, փորձում են Տիգրան Սարգսյանին մասշտաբային դեմք սարքել՝ անկախ իրենցից բացահայտելով սեփական ստրկամտությունն ու կոմպլեքսավորվածությունը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ճիշտ է, Տիգրան Սարգսյանը պատասխանատվություն է կրում տնտեսական քաղաքականության համար, բայց ստեղծված իրավիճակի գլխավոր պատասխանատուն Սերժ Սարգսյանն է, և եթե ձախողման համար պետք է հեռանա Տ. Սարգսյանը, ապա ինչու՞ պետք է երկրի նախագահի պաշտոնում մնա ՀՀԿ ղեկավարը»։