Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժն ուզում է միակ օլիգարխը լինել ու այդ իսկ պատճառով իրեն կից գործող երիտօլիգարխիայի միջոցով կեղծ թիրախներ է ստեղծում ու փորձում մոլորեցնել հանրությանը և վերարտադրվել։ Այդ գործում, ի դեպ, իշխանություններին սատարում են որոշ «քաղաքացիական ակտիվիստներ», որոնք, ասենք, «Մենք ենք այս գյուղի տերը», «Փրկենք Թոխմախի պուրակը» կամ «Թոխմախը մերն է» տիպի անվանումներով «հուժկու» նախաձեռնությունների միջոցով փոթորիկներ են սարքում»։

Կորյուն Մանուկյան. «Շատերն են փորձում գտնել այն հարցի պատասխանը, թե ի՞նչ իմաստ ունի տարվա մեջ մի քանի անգամ մեռելոցներ հայտարարելը և ի՞նչ են ուզում դրանով ասել իշխանությունները։ Ընկերներիցս մեկն իր մեկնաբանությունը ներկայացրեց այս թեմայով»։

Կորյուն Մանուկյան. «ՀԱՕԿ ղեկավարի պաշտոնը հավերժ չէ, և Ծառուկյանը մի օր կարող է այն թողնել, բայց երբ այդ մասին խոսում են Հայաստանի ներքին ու արտաքին քաղաքականությունը, տնտեսական ու սոցիալական ոլորտներն ամբողջությամբ տապալած Սերժ Սարգսյանի ոչ պաշտոնական մամլո խոսնակները և հրաժարական պահանջում, դա արդեն զավեշտ է։ Ով ով, բայց Սերժն ու իր թիմն առաջինը պետք է հրաժարական տան՝ իրենց ոլորտներում խայտառակ արդյունքներ ապահովելու համար»։

Կորյուն Մանուկյան. «Չգիտեմ, թե ինչպես են իրենց աշխատանքները պլանավորում «Երևան ջուր» ընկերությունում, բայց ճիշտ կլինի, որ մարդկանց անհանգստություն չպատճառեն։ Եթե թեժ ամռանը բնակիչները պետք է զրկված լինեն ջրից, ապա ու՞մ է պետք այդպիսի ծառայությունը։ Ջրի վարձերը գանձելիս ընկերությունը շատ հետևողական է, հետևաբար՝ նույն հետևողականությունը պետք է ցուցաբերի նաև սպառողներին գոհացնելու հարցում»։

Կորյուն Մանուկյան. «Երբ «Սերժ ամենակարողի» միֆը և «Սերժը չարյաց փոքրագույնն է» կոդը տարածում են դավիթշահնազարյանները, արամզավենիչները, «լիբերալ» կենտրոնների մյուս ջատագովները կամ նրանց հավասարեցված անձինք, ապա դա հասկանալի է. մարդիկ «ի պաշտոնե» դրանով պետք է զբաղվեն։ Իսկ երբ մարդն անկեղծորեն չի ընդունում այս իշխանությանը, բայց նույն անկեղծությամբ համոզված է, որ Սերժը վերարտադրվելու է, ապա նա ակամայից վերածվում է իշխանության քարոզչամեքենայի գործիքի»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հաշվի առնելով Կոմկուսի փորձն ու ոչ վաղ անցյալի պատմությունը, ինչպես նաև ՀՀԿ–ի ներսում ստեղծված գաղջ մթնոլորտը և Սերժ Սարգսյանի կառավարման ձևը՝ կարող ենք պնդել, որ ՀՀ նախագահի մոտ կան գորբաչովիզմի սինդրոմներ։ Ուստի՝ պետք է ամեն ինչ անել, որ ՀՀԿ–ի փլուզումը և Սերժ Սարգսյանի գորբաչովությունը չհանգեցնեն ՀՀ–ի փլուզման»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հետաքրքիրն այն է, որ ուրիշների վիճակը տեսնելուց հետո էլ Սերժի յուրաքանչյուր նոր հաճախորդի թվում է, թե ինքը կարող է «պլստալ» և չարժանանալ ախքադհոլային ճակատագրի, բայց ստացվում է ինչպես միշտ»։

Կորյուն Մանուկյան. «Տեսնես Արևմուտքում գիտե՞ն, որ իրենք պաշտպանում են Սերժ Սարգսյանին և գիտե՞ն արդյոք, որ Հայաստանում արևմտամետ գործիչների շարքին է դասվում նաև ռուսական ծագում ունեցող բառով՝ «Պալաչ» մականունով Արթուր Հարությունյանը։ Նախագահականում այս թերությունը պետք է շտկեն ու այնպես անեն, որ «Պալաչի» մականունը հնչի անգլերենով և դառնա «Executioner» կամ «Punisher»: Այ ա՛յդ դեպքում արդեն որևէ մեկի մոտ կասկածի տեղ անգամ չի մնա, որ «Պալաչն» ու իր «վկաները» լրիվ արևմտամետ գործիչներ են»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ե՛վ դեմոկրատական, և՛ ավտորիտար երկրներում իշխանության պահպանման լավագույն տարբերակ է համարվում պետության ու իշխանության շահերի համընկնումը։ Երջանիկ են կառավարում բոլոր այն իշխանությունները, որոնք կարողանում են իրենց շահերը ներդաշնակեցնել պետության և հանրության շահերի հետ։ Պետության ու քաղաքացիների գլխին պատուհաս են դառնում այն իշխանությունները, որոնց շահերը հակադրվում են հանրային շահերի հետ։ Ս. Սարգսյանինը երկրորդ դեպքն է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Մեր երկրում տիրող իրավիճակը հետևանք է կլանաօլիգարխիկ համակարգի։ Այդ համակարգը գլխավորում են Հայաստանի թիվ մեկ օլիգարխ Սերժ Սարգսյանն ու իրեն կից գործող քաղաքատնտեսական օլիգարխիան՝ վարչապետը, երիտօլիգարխիան և մեկ–երկու գործարար, ովքեր Սարգսյանի անմիջական շրջապատն են ներկայացնում, մասնավորապես՝ Բարսեղ Բեգլարյանը՝ «Ֆլեշի» սեփականատերը»։

Կորյուն Մանուկյան. «2013–ի նախագահական ընտրությունների առանձնահատկություններից մեկը կլինի այն, որ ՀՀԿ ղեկավարը չի ունենա կողքից «դհոլություն» անող մեկը, ով «ընդդիմադիր» դիրքերից կքննադատի իշխանության թեկնածուի հիմնական մրցակցին ու կփորձի մոլերեցնել ընտրողների մի մասին։ Խոսքն, իհարկե, այն մասին չէ, որ այժմ գեղամյանների պակաս կա։ Դրանք լիքն են, բայց վաղուց բացահայտված են ու չեն ձգում «դհոլի» դերին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Վերջին օրերին բավական ակտիվորեն քննարկվում է Շուշիի ազատագրման թեման, ավելի ճիշտ՝ ազատագրման գործում այս կամ այն գործչի մասնակցության ու չմասնակցության, դրական ու բացասական դերի մասին։ Փորձեմ միջամտել այդ բանավեճ կոչվածին, բայց ոչ թե պատերի տակ լսած խոսակցություններին հղում անելով, այլ...»։

Կորյուն Մանուկյան. «Պատկերացնել կարելի թե, որքան լրատվամիջոց ու լրագրող է հայտնվելու «Սերժի պուրակում», երբ պարզ դառնա, որ ՀՀԿ ղեկավարը սեփական «դաբրոյով» պարտվել է նախագահական ընտրություններում։ Այդ դեպքում Հայաստանում գործազուրկների քանակը կավելա մի 100-150 հոգով, բայց փոխարենը հազարավոր և նույնիսկ տասնյակ հազարավոր նոր աշխատատեղեր կբացվեն»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանը «հետո»–ի կողմնակից է, իսկ երիտօլիգարխիան՝ «հիմա»–ի։ Երկուսն էլ, սակայն, կողմ են «մեկ օլիգարխի տնտեսությանը»։ Այլ հարց է, որ Սերժն իրեն է տեսնում «մեկ օլիգարխի» դերում, իսկ երիտօլիգարխիայի ղեկավարը՝ իրեն»։

Կորյուն Մանուկյան. ««7օր»–ին» հաջողվել է պարզել Կոնգրեսում Դավիթ Շահնազարյանի քաղաքական գործունեությունը կասեցնելու իրական պատճառները։ Դրանց մեջ ԲՀԿ-ի մասին որևէ խոսք չի եղել»։

Կորյուն Մանուկյան. «Ակնհայտ է, որ Սերժ Սարգսյանին սարսափեցնում են քաղաքացիական այն շարժումները, որոնք արդարացիորեն քաղաքականացման են գնում և խնդիր են դնում առկա համակարգի ապամոնտաժման ու իշխանափոխության։ Դա է պատճառը, որ նախագահականի տակ գործող լրատվամիջոցները «ռասկրուտկա» են անում միայն այն «շարժումները», որոնք կարող են ավարտվել «Տարո՛ն ջան, սիրու՛ն չի»–ով»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Իշխանությունը նախ դրսից փող է բերում ու դրանք «լվանում» օրենք գրելու և ընդունելու վրա, որից հետո կրկին փող է բերում, որպեսզի ընդունած օրենքները «գիլյոտինավորի»։ Սա, ըստ էության, օրինական կոռուպցիայի ձև է»։

Կարեն Հարությունյան. «Լինելով տնտեսական վերլուծաբան պետք է կարողանալ կիրառել տարրական մաթեմատիկական հաշվարկներ, համաձայն որոնց Գագիկ Ծառուկյանին պատկանող ընկերությունները 2012 թվականի առաջին կիսամյակում վճարել են ոչ թե 1,7 մլրդ. դրամ, ինչպես ցույց են տալիս տարրական թվաբանությանը չտիրապետողների հաշվարկները, այլ 3,7 մլրդ. դրամ»։