Կարեն Հակոբջանյան. «Զուտ տնտեսագիտորեն հարցին նայելիս՝ լրիվ պարզ է դառնում, թե ինչի կարող են հանգեցնել «Բջնին» ու «Նոյը» բոյկոտելու կոչերը։ Եթե այդպես արվի, ապա շատ կարճ ժամանակ անց այդ բիզնեսները բանկրոտի կենթարկվեն ու Ռ. Հայրապետյանը ստիպված պետք է լինի վաճառել դրանք։ Ակնհայտ է, որ գնորդը կլինի Հայաստանի կլանաօլիգարխիկ համակարգի պարագլխի՝ Սերժ Սարգսյանի շրջապատից, ընդ որում՝ շատ էժան գնով»։

Արտակ Հակոբյան. «Դավիթ Շահնազարյանի և նրա ընկերների կողմից ՀԱԿ-ի վարկանիշային կորուստը բացատրել ԲՀԿ-ի գործոնով` պարզ փարիսեցիություն է և ցինիզմ միաժամանակ, քանզի սույն գործիչը չի էլ թաքցնում, որ փորձել է ՀԱԿ-ը օգտագործել Սերժ Սարգսյանի ծրագրերում` որպես գործիք»։

Կորյուն Մանուկյան. «Բաղրամյան 26–ում, ըստ ամենայնի, չեն կողմնորոշվում, թե ԲՀԿ–ի ու անձամբ Գագիկ Ծառուկյանի հանդեպ ինչպիսի քարոզչական գիծ որդեգրեն և ինչպիսի քաղաքականություն վարեն։ Այսպես ասած՝ ցայտնոտի մեջ են։ Իսկ երբ հիշում են «Կոնսենսուս մինուս Սերժ Սարգսյան» ծրագրի և այդ ծրագրի կյանքի կոչման հարցում ԲՀԿ–ի գործուն մասնակցության մասին, ընդհանրապես դեպրեսիայի գիրկն են ընկնում»։

Կորյուն Մանուկյան. «Սերժ Սարգսյանն ու Ռուբեն Հայրապետյանը նույն արժեհամակարգի ու մտածողության, ասել է թե՝ նույն տեսակին են պատկանում, բայց «ֆուտբոլասեր» նախագահն ավելի վատն է, քան Հայաստանի Ֆուտբոլի ֆեդերացիայի նախագահը, և ահա թե ինչու ...»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Չի բացառվում, որ մեզ առաջարկեն չորս շաբաթ շարունակ շաբաթվա բոլոր օրերին աշխատել, իսկ հինգերորդ շաբաթն ամբողջությամբ մնալ տանը։ Ճիշտ է, այդ դեպքում 28 օր աշխատելով կարող ես հալից ընկել, բայց «զատո» չընդհատվող 28–օրյակից հետո 7 օր շարունակ հանգիստ կունենաս ու եթե դրան էլ գումարվի մեռելոցի հերթական երկուշաբթին, ապա կարճատև հանգիստդ կդառնա բոնուսով, այսինքն՝ 8 օր»։

Կորյուն Մանուկյան. «Շահնազարյանը ցույց տվեց, որ վատ է զգում երբ իրեն դնում են Արամ Սարգսյանի կամ Անդրանիկ Քոչարյանի հետ նույն՝ ՀԱԿ–ը լքածների շարքի մեջ։ Նա շատ լավ գիտի, որ նշյալ մարդիկ ընդամենը Ռուբեն Հայրապետյանի կուռացիայի տակ գտնվող շարքային հաճախորդ են, իսկ ինքն, ահա, հավակնում է Սերժ Սարգսյանի՛ կուռացիայի տակ հայտնվելուն ու հաճախորդ դառնալուն, բայց ոչ շարքային»։

Կարեն Հակոբջանյան. ««ժառանգության» առաջնորդը հերթական անգամ ինքն իրեն չդավաճանեց և ցույց տվեց, որ սկզբունքային է՝ որևէ հարցի վերաբերյալ օրվա մեջ մի քանի անգամ որոշում կայացնելու, դրանք փոխելու, հետո վերջնական որոշումը վերափոխելու և ամենավերջում լրիվ այլ բան անելու հարցում։ Իր ոճին հավատարիմ և իր մարդկային որակների հանգույն՝ Րաֆֆին այս անգամ էլ քայլ կատարեց այն պահին, երբ արդեն այդ քայլը ոչինչ չէր որոշում և ինքը ստացել էր «Անորսալի Ջո»–ի կարգավիճակ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ռուբեն Հայրապետյանին «անկախ» մամուլը չի սիրում ոչ թե «Հարսնաքարի» դեպքերի համար, այլ այն բանի, որ «չերեզ» Հայրապետյանին չսիրել հնարավորություն կա «մուտիլովկաներ» տարածել Գագիկ Ծառուկյանի դեմ՝ «Պետք է պայքարել բոլոր օլիգարխների դեմ» դեմագոգիկ կարգախոսի շրջանակներում։ Ճիշտ նույն կոդով, որով «անկախ» մամուլը չի սիրում Հայրապետյանին, սիրում է Արթուր Հարությունյանին՝ «Պալաչին», քանզի այս դեպքում արդեն հնարավորություն է ստեղծվում Արթուրին սիրելով՝ կրկին չսիրել Ծառուկյանին»։

Կորյուն Մանուկյան. «Հաշվի առնելով այն, որ Ա. Սարգսյանն ու Ռ. Հայրապետյանն իրար հրապարակավ ընկերներ են «պռիզնատ» եկել, և որ այս պահին կոնկրետ նեղ վիճակում է «Հարսնաքարի՛» տերը, ենթադրվում է, որ «Արամ Սարգայանն ընդդիմության միասնական թեկնածու» գաղափարը ծնվել է հենց Ռուբեն Հայրապետյանի մտահոգ գլխում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ի դեպ, Սերժ Սարգսյանը որևէ տեսակետ չի հայտնել «Հարսնաքարի» դեպքի կապակցությամբ։ Բոլորը խոսել են բացի իրենից և հայտնի չէ, թե նախագհն ինչ է ասել Հայրապետյանին։ Միգուցե նա գովե՞լ է թիկնապահների արարքն, իսկ Հայրապետյանին էլ հորդորել «շուխուռը» ցրելու համար մանդատը վա՞յր դնել՝ հետագայում նրան ավելի առաջ տանելու խոստմամբ»։

Կորյուն Մանուկյան. «Սերժ Սարգսյանն, անշուշտ, չէր ուզենա, որ այս պահին Ռուբեն Հայրապետյանը նման իրավիճակում հայտնվեր, բայց քանի որ եղածը եղել է, ուստի կիրառվում է «Խփիր յուրայիններիդ, որպեսզի օտարները վախենան» սկզբունքը։ Նպատակը պարզ է՝ «չերեզ» Ռուբեն Հայրապետյան քայլեր անել ԲՀԿ առաջնորդի դեմ»։

Կորյուն Մանուկյան. ««Անկախ» լրատվամիջոցները մի կողմից խոսում են օլիգարխիայի դեմ պայքարից, բայց մյուս կողմից՝ պաշտպանում Սերժ Սարգսյանին։ Դրանք նաև խոսում են «քաղաքացիական հասարակությունից», բայց միևնույն ժամանակ «ռասկրուտկա» անում «Պալաչին», ով, թերևս, «ամենաքաղաքացիականն» է Սերժ Սարգսյանի շրջապատը ներկայացնող մականունավորների և ամենամականունավորը Սերժին պաշտպանող բոլոր «քաղաքացիականների» մեջ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանն է իշխանության ու կիսաքրեական բիզնեսի սերտաճման ջատագովն ու ճարտարապետը։ Ճիշտ է, նա այդ գործի պիոները չէ, բայց 1998–ի իշխանափոխությունից, իսկ ավելի ստույգ՝ 1999թ. հոկտեմբերի 27–ից հետո նա է ամբողջությամբ կուռացիա արել ու անում խոշոր կապիտալի ոլորտը (բացառությամբ՝ Գագիկ Ծառուկյանի, Հրանտ Վարդանյանի ու Խաչատուր Սուքիասյանի ղեկավարած համակարգերի) ու կիսակրիմինալ աշխարհը (Լևոն Սարգսյան, Մհեր Սեդրակյան և այլն)»։

Կորյուն Մանուկյան. «Եթե Բաղրամյան 26–ում որոշել են շոու սարքել, ապա այդ շոուն կարող է շուռ գալ իրենց դեմ։ Այնպես ինչպես Վահե Ավետյանի սպանության հետ կապված բողոքի երթի ժամանակ «Նեմե՛ց, մարդասպանը» վերափոխվեց «Սերժի՛կ, հեռացիրի», նույն ձևով Գագիկ Ծառուկյանին վնասելու նպատակ հետապնդող «Ո՛չ բարեգործական ավտոբուսներին» կոչը կարող է սահուն կերպով դառնալ «Ո՛չ 10 մարդու կյանքի գնով նախագահ դարձածին»»։

Կորյուն Մանուկյան. «ՀՀԿ ղեկավարի պատկերացրած «քաղաքացիական հասարակությունը» պետք է իրեն պահի Արտաշես Գեղամյանի պես, այսինքն՝ ընդդիմադիր հռետորաբանությամբ «քննադատի» նախագահին՝ հարձակվելով բոլոր նրանց դեմ, ովքեր կարող են խանգարել Սերժ Սարգսյանի իշխանության հավերժացմանը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Վահե Ավետյանին սպանել է այն համակարգը, որը Բաղրամյան 26–ում ձգտում են է՛լ ավելի կենտրոնացնել և այլասերել՝ թաքնվելով «Պայքարում ենք օլիգարխների դեմ» դեմագոգիկ լոզունգի տակ։ Եվ ուրեմն, սխալ ճանապարհով չգնալու համար՝ հարվածը պետք է ուղղել օլիգարխիկ բուրգի «ուղեղային կենտրոնի»՝ նախագահական նստավայրի կողմը։ Սարգսյանը շատ լավ զգում է, որ ի վերջո այդպես էլ լինելու է, և այդ իսկ պատճառով բետոնապատ արգելքներ է դրել նախագահական նստավայրի մոտքի մոտ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե ոմանք գտնում են, թե Սերժ Սարգսյանը պարագլուխ չէ, այլ համակարգի մասնիկներից մեկը, ապա այդ դեպքում թող մեզանում առկա պետական կառավարման ձևը չբնութագրեն որպես քրեաօլիգարխիկ, քանզի քրեաօլիգարխիկ համակարգն իրենից ներկայացնում է սրածայր բուրգ՝ իր գագաթով, կառավարող նեղ թիմով ու «պեշկայի» ֆունկցիա կատարող կիսաքրեական և օդիոզ դեմքերով»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հակաօլիգարխիկ պայքարի գլխավոր թիրախը պետք է լինի Սերժ Սարգսյանը և 2013–ը հարմար առիթ է օլիգարխիայի դեմ իրական հաղթանակ գրանցելու համար։ Ովքեր այս կոդով չեն փողոց դուրս գալիս կամ սոցցանցերում ակտիվություն ցուցաբերում՝ կամա թե ակամա խաղում են Սարգսյանի դաշտում ու յուրօրինակ «դհոլություն» անում»։