Կորյուն Մանուկյան. «Եթե Բաղրամյան 26–ում որոշել են շոու սարքել, ապա այդ շոուն կարող է շուռ գալ իրենց դեմ։ Այնպես ինչպես Վահե Ավետյանի սպանության հետ կապված բողոքի երթի ժամանակ «Նեմե՛ց, մարդասպանը» վերափոխվեց «Սերժի՛կ, հեռացիրի», նույն ձևով Գագիկ Ծառուկյանին վնասելու նպատակ հետապնդող «Ո՛չ բարեգործական ավտոբուսներին» կոչը կարող է սահուն կերպով դառնալ «Ո՛չ 10 մարդու կյանքի գնով նախագահ դարձածին»»։

Կորյուն Մանուկյան. «ՀՀԿ ղեկավարի պատկերացրած «քաղաքացիական հասարակությունը» պետք է իրեն պահի Արտաշես Գեղամյանի պես, այսինքն՝ ընդդիմադիր հռետորաբանությամբ «քննադատի» նախագահին՝ հարձակվելով բոլոր նրանց դեմ, ովքեր կարող են խանգարել Սերժ Սարգսյանի իշխանության հավերժացմանը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Վահե Ավետյանին սպանել է այն համակարգը, որը Բաղրամյան 26–ում ձգտում են է՛լ ավելի կենտրոնացնել և այլասերել՝ թաքնվելով «Պայքարում ենք օլիգարխների դեմ» դեմագոգիկ լոզունգի տակ։ Եվ ուրեմն, սխալ ճանապարհով չգնալու համար՝ հարվածը պետք է ուղղել օլիգարխիկ բուրգի «ուղեղային կենտրոնի»՝ նախագահական նստավայրի կողմը։ Սարգսյանը շատ լավ զգում է, որ ի վերջո այդպես էլ լինելու է, և այդ իսկ պատճառով բետոնապատ արգելքներ է դրել նախագահական նստավայրի մոտքի մոտ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե ոմանք գտնում են, թե Սերժ Սարգսյանը պարագլուխ չէ, այլ համակարգի մասնիկներից մեկը, ապա այդ դեպքում թող մեզանում առկա պետական կառավարման ձևը չբնութագրեն որպես քրեաօլիգարխիկ, քանզի քրեաօլիգարխիկ համակարգն իրենից ներկայացնում է սրածայր բուրգ՝ իր գագաթով, կառավարող նեղ թիմով ու «պեշկայի» ֆունկցիա կատարող կիսաքրեական և օդիոզ դեմքերով»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հակաօլիգարխիկ պայքարի գլխավոր թիրախը պետք է լինի Սերժ Սարգսյանը և 2013–ը հարմար առիթ է օլիգարխիայի դեմ իրական հաղթանակ գրանցելու համար։ Ովքեր այս կոդով չեն փողոց դուրս գալիս կամ սոցցանցերում ակտիվություն ցուցաբերում՝ կամա թե ակամա խաղում են Սարգսյանի դաշտում ու յուրօրինակ «դհոլություն» անում»։

Վարչապետի կինն իր մեկնաբանություններով ցրեց մեր կասկածները՝ համոզելով, որ սեփական գիտելիքներով է գումար վաստակում և, փաստացի, պահում ավելի ցածր «կլասի» կրթություն ստացած իր ամուսնուն։ ՀՀԿ–ականների կանայք, պատահական զուգադիպությամբ, հաջողակ ձեռներեցներ կամ բարձրակարգ մասնագետներ են։ Օրինակ, մեկ այլ ՀՀԿ–ական Սամվել Ալեքսանյանի կինն էլ է ավելի շատ բանի տեր, քան իր պատգամավոր ամուսինը, ով բացառապես զբաղված է հանրապետականների գաղափարախոսության քարոզով։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ռուբեն Հայրապետյանի դիրքերի թուլացումը վերջնականապես թաղեց «Արամ Զավենիչ և ընկերներ» նախագիծը, քանզի «Հարսնաքարի» տերը հիմա ինքը «կռիշի» կարիք ունի և այլևս չի կարող «կռիշություն» անել Արամի ու Անդրանիկի համար։ Վերջիններիս մնում է միայն ապավինել անհատական ծրագրով հաճախորդություն անող Դավիթ Շահնազարյանի ունեցած կապերին»։

Կորյուն Մանուկյան. «Արտաշես Գեղամյանն ու Արթուր Բաղդասարյանը վաղուց «խուրդվել» են, և Ս. Սարգսյանը ստիպված է ապավինել նեոգեղամյաններին, ովքեր իրենց նախորդներին զիջում են կատարողական վարպետությամբ, բայց իշխանությունն այլ ռեսուրս չունի և ստիպված է բավարարվել սրանցով»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ընտրակեղծիքների նոր տեխնոլոգիան ներդնելով՝ Սերժ Սարգսյանը բոլորիս վերջնականապես համոզեց, որ միայն քարոզչության, ծրագրի, գաղափարի և ի վերջո քվեատուփի պարունակության վրա հույս դնելն անմեղսունակություն է, և միակ սահմանադրական ճանապարհը, որով հնարավոր են փոփոխություններ՝ հեղափոխությունն է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Մեր տնաբույծ նեոբոլշևիկները հիմա նույն մեթոդով են աշխատում և քարոզչամեքենան էլ նույն կերպ են աշխատեցնում, պարզապես ձևերն են տարբեր. գաղափարական կիրովներին փոխարինելու են եկել իրենց շեֆի պես անգաղափար ռուբենհայրապետյանները, իսկ մարտնչող զոմբի–կոմսոմոլները մեզանում այժմ ներկայացված են նախագահականի կրնկի տակ գործող «քաղաքացիական ակտիվիստի» տեսքով»։

Կորյուն Մանուկյան. «Ինչո՞ւ «Ֆեյսբուքում», օրինակ, չի ստեղծվել «Պահանջում ենք պատժել ՀՀԿ–ի պայթած փուչիկների բոլոր մեղավորներին, ովքեր երիտասարդների տուժելու պատճառ դարձան» խումբ, և ինչո՞ւ այդ դեպքի շրջանակներում չի պահանջվել նախագահի մանդատից զրկել Սերժ Սարգսյանին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանն ու Տիգրան Սարգսյանն ավելի մեծ հանրային վտանգավորություն են ներկայացնում, քան նրանց ենթակաները։ Այս զույգը Հայաստանը վերածել է մի մեծ «Հարսնաքարի», որտեղ ամեն օր անարդարություններ են տեղի ունենում։ Քանի–քանիսն արտագաղթեցին երկրում տիրող սարսափելի պայմաններից ու Վահեի պես սպանվեցին ռուսաստաններում կամ այլուր»։

Կորյուն Մանուկյան. «Եթե Վահեի սպանության ժամանակ Հայրապետյանը տեղում չի եղել, անձամբ չի մասնակցել երիտասարդ սպայի սպանությանը ու հաստատ չէր ուզենա նման պատմության մեջ ընկնել, ապա 2008թ. մարտի 1–ի դեպքերի ժամանակ Սերժ Սարգսյանը նույնպես անձամբ չէր մասնակցում սպանություններին, բայց գիտեր, որ հանուն իր նախագահ դառնալու բախում է տեղի ունենում և կարող են մարդիկ մեռնել։ Ասելս այն է, որ Ռուբենը համեմատաբար ավելի մաքուր ու բարոյական է, քան Սերժը և ծիծաղելի է վերջինիս «բարի թագավոր» սարքելը»։

Կորյուն Մանուկյան. «Իշխանական քարոզչամեքենան հիմա ջանք ու եռանդ չի խնայում Հայրապետյանին «փուռը» տալու գնով բարի Սերժ Սարգսյանին որպես չար օլիգարխների զոհ ներկայացնելու համար։ Սակայն պետք չէ մոռանալ, որ նա նախագահ է դարձել 10 զոհի գնով։ Այնպես որ մարդ սպանելը միակ միջոցն է, որի միջոցով իր ուզածին հասավ ՀՀԿ «ճկուն» առաջնորդը»։

Կորյուն Մանուկյան. «Ո՞ւմ հայտնի չէ, որ Ռուբեն Հայրապետյանը մշտապես կողմնակից է եղել բռնություն կիրառելուն և ծեծելով պատժելուն։ Նա այդ մասին նույնիսկ ասուլիսի ժամանակ է հայտարարել։ Սերժ Սարգսյանը չգիտե՞ր այդ մասին։ Իհարկե գիտեր։ Գիտեր ու դրա համար էլ ԱԺ ընտրությունների ժամանակ անձամբ էր քարոզում Ռուբեն Հայրապետյանի օգտին և թող այժմ կոկորդիլոսի արցունքներ չթափեն նախագահականում, և իրենց ենթական լրատվամիջոցներով չտարածեն, թե Սարգսյանը վշտից իր ծննդյան տարեդարձը չի նշել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ուշագրավ է, որ Սերժ Սարգսյանը Վահե Ավետյանի սպանության հետ կապված ծպտուն անգամ չի հանել։ Իշխանական լրատվամիջոցները տարածում են, թե բա չեք ասի, նախագահն այնքան անտրամադիր է եղել, որ ծնունդը չի նշել։ Քեֆչի նախագահի համար, իրոք, պետք է, որ շատ դժվար լիներ խմելուց և պարելուց հրաժարվելը. ինչպիսի՜ ինքնազոհողություն»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Բոլոր նրանք, ովքեր Սերժ Սարգսյան–Տիգրան Սարգսյան զույգի վարած անարդյունավետ ուղեգծի քննադատությունը թողած՝ պայքարում են «Կոնսենսուս մինուս Սերժ Սարգսյան» ձևաչափին կողմ արտահայտվողների դեմ, կամա թե ակամա խաղում են ՀՀԿ ղեկավարի դաշտում։ Եվ արդեն կապ չունի, թե պայքարողները դա անում են վճարովի՞, թե՞ անվճար հիմունքներով»։

Կորյուն Մանուկյան. «Սովետական ագիտպրոպի դպրոցն անցած Սերժ Սարգսյանը լավ է յուրացրել բոլշևիկների սիրած ոճը՝ «աշխատավորական կոլեկտիվների» օգտագործումը քաղաքականության մեջ։ Անկախ Հայաստանում աշխատավորական կոլեկտիվներին և առաջադեմ կթվորուհիներին փոխարինելու են եկել մտավորականները, ովքեր «իրենց» ձայնն են բարձրացնում այն պահին և այն թեմաներով, որոնք իշխանությունը թույլ է տալիս՝ ելնելով քաղաքական, կոմերցիոն կամ պոպուլիստական նպատակահարմարությունից»։