Կորյուն Մանուկյան. «Մի տղա կար։ Նա նպատակասլաց էր, հավակնոտ և անսկզբունքային։ Այդ տղան մանկուց երազել էր պատգամավոր դառնալ։ Եվ դարձավ։ Կուսակցությունից կուսակցություն թռչկոտելով, «գույն» փոխելով, կզելով–մզելով՝ դարձավ։ Ովքեր ուզում են պատգամավոր դառնալ, կարող են ներշնչվել այս պատմությամբ, լծվել գործի և ընտրակաշառք վերցնողից վերածվել ընտրակաշառք բաժանողի։ Սա «role model»–ի լավագույն օրինակ կարող է ծառայել մեր ժամանակների մարտնչող նեոբոլշևիկների համար»։

Կորյուն Մանուկյան. «Վերջին շրջանի զարգացումները ցույց են տալիս, որ նախագահական նստավայրում խնդիր են դրել ստեղծել նաև «մեկ օլիգարխի քաղաքացիական հասարակություն» և «մեկ օլիգարխի երիտասարդ ակտիվիստներ»»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Տիգրան Սարգսյանի համեմատ Սերժ Սարգսյանն ավելի ազնիվ է։ Վերջինս գոնե ընդունում է, որ սխալվել է ու հետո նոր սկսում է արդարացումներ ներկայացնել, իսկ ահա վարչապետն ինքնագոհ հայտարարում է, թե ոչ մի սխալ չի եղել և եթե ինքը չլիներ, ապա ավելի վատ կլիներ»։

Կորյուն Մանուկյան. «Ելնելով Գրիգորի Մարգարյանի անցած ուղուց՝ չի բացառվում, որ նա «ձեռնպահ» է քվեարկել, բայց հետո սկսել է «կռուտիտներ» լինել։ Կամ էլ՝ համակարգիչն է «զգացել», որ Մարգարյանի տեսակը, չնայած մատը «դեմ»–ի վրա դնելուն, հաստատ կուզենար «ձեռնպահ» լինել, քանի որ քաղաքական թափառաշրջիկությամբ աչքի ընկած պատգամավորի համար ամենաբնականը պետք է որ այդպիսի քվեարկությունը լիներ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «ԲՀԿ–ն Սերժ Սարգսյանին կսատարի ու հետագայում կմիանա ՀՀԿ–ՕԵԿ իշխող կոալիցիային ճիշտ այնպես, ինչպես «պարտվեց» Իջևանում, ինչպես «միասնական ցուցակով» մասնակցեց ԱԺ ընտրություններին, ինչպես մայիսի 6–ից հետո «միացավ» կոալիցիային և ինչպես «կողմ» քվեարկեց Տիգրան Սարգսյանի կառավարության ծրագրին։ Այսինքն «կլինի» այնպես, ինչպես կանխատեսում ու «վերլուծում» են իշխանամետ լրատվամիջոցները»։

Կորյուն Մանուկյան. «Իշխող կոալիցիայի անդամ կուսակցությունների պատգամավորներն ու կառավարության անդամները չկարողացան որևէ լուրջ հակափաստարկով պատասխանել կառավարության ծրագիրը չընդունողներին, բայց այն անցավ զուտ գլխաքանակային կամ «կոճակային» մեծամասնության քվեարկության միջոցով»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե Տիգրան Սարգսյանն այդքան բացասական է գնահատում Ռոբերտ Քոչարյանի և Անդրանիկ Մարգարյանի կառավարման տարիները և նեղսրտում շինարարության ծավալներից, ապա թող Կենտրոնական բանկի նախագահ եղած տարիներին ծպտուն հաներ այդ թեմայով։ Բոլորին է հայտնի, որ նա դժգոհ չի եղել այն ժամանակ վարվող քաղաքականությունից, իսկ 2008թ. մարտի 1–ից հետո ստանձնելով վարչապետի դերը և ծրագիր ներկայացնելով ԱԺ–ին՝ դրական է գնահատել ստացած ժառանգությունը»

Կարեն Հակոբջանյան. «Ըստ Նունեի՝ մարտի 1–ին զոհվածների կամ հետապնդվողների մեղքն այն էր, որ նրանք, լինելով իր կողմից չսիրված նախագահի թեկնածու Լևոն Տեր–Պետրոսյանի կողմնակիցներ, չհամակերպվելով ընտրակեղծիքների հետ և դիմադրելով բռնությանը՝ հավաքվել էին Մյասնիկյանի արձանի մոտ և հետևաբար՝ իրենց հասնում է։ Իսկ ըստ Նիկոլի՝ Վարդան Օսկանյանի մեղքն այն է, որ նա իր հակառակորդ թիմից է ու պետք է նստի նույնիսկ չգործած մեղքի համար. իրեն հասնում է»։

Կորյուն Մանուկյան. «Վարդան Օսկանյանի հետ կապված իր տեսակետները ներկայացնելու համար «Ցպահանջ արդարադատություն» հոդվածը Նիկոլ Փաշինյանն սկսել է Ավետարանից մեջբերումներ անելով։ Հետաքրքրական է, որ այդ ոճով իր ելույթներն ու հոդվածները սիրում էր կառուցել նաև փրկչի դերակատարմամբ հանդես եկող Արտաշես Գեղամյանը»։

Կորյուն Մանուկյան. «Եթե նախկինում վարչապետը պնդում էր, թե միջազգային տնտեսական ճգնաժամը կշրջանցի Հայաստանը, սակայն հետագայում ստիպված եղավ նույն այդ ճգնաժամին հղում անելով արդարացնել սեփական ձախողումները և հայտնվել ծիծաղելի վճակում, ապա այժմ «էս գլխից» է միջազգային ճգնաժամը փրկօղակ ներկայացվում։ Ասել է թե՝ նախորդ փուլի համեմատ Տիգրան Սարգսյանն ահագին հավատացած ու փոխված է ներկայանում հանրությանը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Այժմ, երբ Սերժ Սարգսյանի հնգամյա կառավարման շրջանն ավարտվում է, փոխարենը նա երեք նամակ գրի, Տիգրան Սարգսյանին վերանշանակել է վարչապետ ու հանձնարարել կառավարության ծրագիր գրել։ Ծրագիր, որին այլևս որևէ բանական մարդ չի կարող հավատալ, քանզի տեսել է նախորդ շրջանը։ Ու մի քիչ դժվար է լինելու մարդկանց համոզել, որ 2008-2012թթ. կառավարության ծրագիրը չիրականացավ և Հայաստանը հետընթաց ապրեց, որովհետև այն (դե, կառավարության ծրագիրը, էլի)դավադրաբար գրել էր Ռոբերտ Քոչարյանը»։

Կորյուն Մանուկյան. «Օսկանյանի դեմ «թխած» գործի պահով քաղաքական դաշտում կա «կոնսենսուս մինուս Սերժ» վիճակ։ Այսինքն՝ միայն Սերժ Սարգսյանն ու իր ենթականերն են հավատում ԱԱԾ–ի վարկածին, կասկածում «Սիվիլիթասի» ղեկավարին «փողեր լվալու» մեջ և առաջնորդվում «Օսկանյանին հասնում է, քանի որ իր նախարար եղած տարիներին...» սերժահաճո տրամաբանությամբ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Վարդան Օսկանյանի դեմ իրականացվող ուժային ու քարոզչական արշավի մեջ Բաղրամյան 26–ն այժմ ներգրավել է բոլորին։ Խաղի մեջ են մտցվել ձեռքի տակ եղած բոլոր ռեսուրսները՝ ԱԱԾ, ՀՀԿ–ականներ, «ընդդիմադիր» գործիչներ, «անկախ» լրատվամիջոցներ ու փորձագետներ և շարքային «ականներ»»։

Կորյուն Մանուկյան. «Մինչ ԱԱԾ–ն հանդես կգար Օսկանյանի գործի առնչությամբ, նախագահականի համար «դատարկ դհոլություն» անող կայքերից մեկն արդեն նյութ էր հրապարակել այն մասին, թե ինչ բնույթի մեղադրանք կարող է առաջադրված լինել նախկին արտգործնախարարի դեմ։ «Պատահական» զուգադիպությամբ` ԱԱԾ–ի հարուցած գործն այն մոտիվներով էր, որի մասին խոսել էր այդ կայքը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Անդրանիկ Մարգարյանի դեմ վերահսկելի լրատվամիջոցների միջոցով Բաղրամյան 26–ն ուղղակի կամ անուղղակի քարոզ տանում է Սերժ Սարգսյանի նախագահ դառնալուց ի վեր։ Հակամարգարյանական քարոզն է՛լ ավելի ուժեղացավ 2009թ.–ին ու դրանից հետո, երբ արձանագրվեց Հայաստանի տնտեսության խայտառակ անկում. շարքային քաղաքացիները համեմատելու բան ունեին, և այդ համեմատությունը Տիգրան Սարգսյանի օգտին չէր»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Վարդան Օսկանյանի և նրա հիմնադրած կազմակերպության դեմ «փողերի լվացման» մեղադրանքով քրեական գործ հարուցելով՝ Սերժ Սարգսյանն ակամայից բացահայտեց իր ներքին մտահոգությունները և տագնապները։ Ակնհայտ դարձավ, որ ի դեմս Վարդան Օսկանյանի Սարգսյանը նախագահական ընտրությունների ժամանակ տեսնում է լուրջ մրցակցի և փորձում իր սիրած ոճով պայքար մղել նրա դեմ, բայց պետք է ասել, որ այս ամենը հակառակ էֆեկտն է ունենալու»։

Կորյուն Մանուկյան. «ԱԺ ԲՀԿ խմբակցության անդամ Օսկանյանի հիմնադրած «Սիվիլիթաս» կազմակերպությանը մեղադրում են հանցավոր ճանապարհով ստացված եկամուտներն օրինականացնելու, այն է՝ «փողերի լվացման» մեջ։ Մեր ունեցած տեղեկություններով, խոսք է գնում 2010թ. տեղի ունեցած իբր թե ոչ օրինական գործարքների մասին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Նախագահն ու իր անբաժան ընկեր Տիգրան Սարգսյանը հետադիմական՝ նեոբոլշևիկյան մտածողության մարդիկ են, ովքեր ուզում են «մեկ օլիգարխի տնտեսության» կառուցումը հանրությանը մատուցել որպես «ռուսամետ» ԲՀԿ–ի դեմ պայքար և ժողովրդավարական երկիր կառուցելու ցանկություն, ինչը դեմագոգիայի գագաթնակետն է։ Ավելի մեծ բլեֆ, քան Սերժին արևմտամետ ու բարեփոխիչ ներկայացնելն է, ՀՀ նորանկախ պատմության մեջ չի եղել»։