Արեգնազ Մանուկյան. «2012–ը Ջրային վիշապի տարի է։ Հայաստանի համար այն կարելի է համարել երեքգլխանի վիշապի տարի՝ «նախագահ+փեսա+տիրացու» մոդելով։ 2012թ. խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ հայաստանցիները բացառիկ հնարավորություն ունեն քաղաքականապես գլխատելու մեր երկրի ղեկն իր ձեռքը վերցրած այդ երեքգլխանի վիշապին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանն ուզում է իր լրատվամիջոցներով հակաքարոզչություն անել լիսկաների դեմ ու վիրտուալ առումով տարանջատվել նրանցից, բայց իրականում հույսը դրել է նույն լիսկաների վրա։ Ահա այս բլեֆն է, որ ուզում են «սղացնել», բայց չի ստացվելու։ Ընտրական օրենսգիրքը դառնում է լակմուսի թղթի պես մի բան»։

Կարեն Հակոբջանյան. ««Ընդդիմադիր» մամուլի վերջին հանգրվանը դարձել է «քաղաքացիական հասարակության» շահերի պաշտպանության դիրքերից հանդես գալը, և այդպիսով Սերժ Սարգսյանին ծառայելու փաստը թաքցնելը։ Փաստորեն, «հոգով» ընդդիմադիր, իսկ մարմնով՝ միշիկական մամուլը պայքարում է հանուն քաղաքացիական հասարակության. շատ «խոխմա» բան է ստացվում։»

Կարեն Հակոբջանյան. «2007–ի կրկնություն չի լինելու։ Իսկ դա նշանակում է, որ խորհրդարանի հսկիչ փաթեթից զրկվելով՝ Սերժ Սարգսյանը նույնիսկ չի դնի իր թեկնածությունը 2013–ի նախագահական ընտրություններում, էլ ուր մնաց, թե նախագահական իշխանությունը վերարտադրելու մասին մտածի»։

Արեգնազ Մանուկյան. «Ամենահամեստ հաշվարկներով՝ հին տարին ճանապարհելն ու հաջորդ տարին դիմավորելը մարդկանց ընտանեկան բյուջեից մոտ 200 հազ. դրամ կխլի՝ հաշվի առնելով նաև այն հանգամանքը, որ շատերը ցանկացած գնով ուզում են ճոխ կամ ճոխին մոտ սեղան գցել։ Իսկ որքա՞ն գումար են ծախսելու հանրությանը հայտնի մարդիկ և ինչպե՞ս են դիմավորելու Ամանորը։ «7օր»–ը ճշտել է հենց նրանցից»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Քանի որ ինձ ընթերցում են նաև իմ «կլիենտները», ապա գալիք տարի նրանցից ոմանց մաղթում եմ իրենց ստեղծած «Հայկական աշխարհում» հայտնվելու հեռանկարը, իսկ մյուսներին էլ՝ անպատվեր մնալու և օգտագործվելու պատրաստակամություն հայտնելու, բայց ոչ մեկին պետք չգալու, այն է՝ անփող մնալու հեռանկարը»։

Արեգնազ Մանուկյան. «Այսօր ՀՀ ԱԺ նախագահ Սամվել Նիկոյանն ամանորյա ընդունելություն էր կազմակերպել խորհրդարանում հավատարմագրված լրագրողների համար։ Առաջին իսկ հայացքից պարզ էր, որ այս տարվա ընդունելությունն այն չէր, ինչ նախորդ տարվանը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի հետևողականությունն ապշեցուցիչ է։ Նա հետևողական է երկու հարցում՝ 1. «Հայկական աշխարհ» կառուցելու և 2. դրսի գրանտի կամ վարկի հաշվին իր և իր թիմի համար «յուղոտ» գործեր դասավորելու»։

Արման Սահակյան. ««Հայբուսակի համախտաշինը» կրծում է մեր երկիրը՝ քանդելով ոչ միայն ազգային, այլև քրիստոնեական հիմքերը: Ոչ մի ազգի հիմքը չի կարող լինել քծնանքը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Օրինագիծն ընդունվեց հայ–թուրքական արձանագրությունների սառեցված լինելու ֆոնին։ Նման բան հնարավոր չէր լինի, ասենք, 2008–ին, 2009–ին և անգամ 2010–ին, երբ հայաստանյան հեռուստաընկերությունները Սերժ Սարգսյանից ոչ պակաս էին ցույց տալիս Աբդուլա Գյուլին ու ՀՀ նախագահից ոչ պակաս էին քծնում Թուրքիայի նախագահին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Քաղաքական կուլիսներում տեղի ունեցող գործընթացներին ու տեղեկատվական հոսքերին հետևողների համար արդեն ակնհայտ է, որ Սերժ Սարգսյանին չհաջողվեց Գագիկ Ծառուկյանի վրա ճնշումներ կիրառելով՝ նրանից ստանալ ՀՀԿ–ի հետ միասնական ցուցակով գալիք ԱԺ ընտրություններին մասնակցելու համաձայնություն»։

Արման Սահակյան. «Երբ Ռ. Ամիրխանյանը ընտրվեց /նշանակվեց/ Մշակույթի աջակցման խորհրդի նախագահ, շատ մշակութային գործիչներ կասկած հայտնեցին, այդ թվում հրապարակային, որ այդ մարդը ի վիճակի չէ անկողմնակալ ու անշահախնդիր որոշումներ կայացնել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ըստ որոշ տեղեկությունների՝ կաթնամթերքի շուկայում արված կոպիտ միջամտություններով Տիգրան Սարգսյանը ճանապարհ է հարթում ներմուծողների համար՝ ոչ առանց սեփական շահագրգռվածութայն, իհարկե։ Խոսվում է «Wim Bill dan»–ի մասին»։

Արեգնազ Մանուկյան. «Հայաստանի իշխող վերնախավի մոտ արդեն սովորույթ է դարձել սուտ խոսելով երկիր պահելը։ Սովորաբար պաշտոնական լրահոսում իրականությանը չհամապատասխանող տեղեկություններ շատ քիչ են հանդիպում, բայց վերջին շրջանում Հայաստանում լրիվ այլ պատկեր է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ակնհայտ է, որ միասնական ցուցակի նպատակը «մեկ ազգ, մեկ օլիգարխ, մեկ տիրացու, մեկ փեսա» հետադիմական համակարգ կառուցելն է, քաղաքական դաշտը ոչնչացնելն է, ԲՀԿ–ին խաղից հանելն է ու սեփականության խոշորամասշտաբ վերաբաշխման գնալն է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Դատելով ամենից՝ նախագահականի երիտթևը և անձամբ նախագահը հասկացել են, որ էժանագին «կտերով» հասարակական վարկանիշ չեն կարող ձեռք բերել և որոշել են ապավինել հոգեհարազատ մեթոդին ու հոգեհարազատ մարդկանց, այդ իսկ պատճառով էլ Լիսկային ոչ մի բան չեղավ»։

Կարեն Հակոբջանյան. ««Ականներին» պայթեցնելով՝ իշխանություններն, անկախ իրենց կամքից, օգտակար գործ են կատարում։ Օրինակ՝ Գագիկ Ծառուկյանը պետք է ստիպված լիներ սեփական ձեռքերով իրականացնել սանիտարական հատումներ և մաքրել ԲՀԿ–ն պատեհապաշտներից ու «բոմժերից», սակայն իր փոխարեն դա անում է Սերժ Սարգսյանի երիտթիմը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Փաստորեն, «նախաձեռնողական» ներքին քաղաքականությունը տալիս է իր արդյունքները։ Մնում է միայն համոզել մնացած կարկառուն դեմքերին ու նրանց տնեցիներին, որ նրանք ևս թիկունք կանգնեն չափից դուրս «ֆուտբոլասեր» և չափից շատ «ճկուն» նախագահին»։