Հեղինե Հարությունյան. «Փետրվարի 12-ին ԵՊՀ-ում տեղի է ունեցել քիմիական ֆակուլտետի դեկանի ընտրություն: Դեկանի պաշտոնի համար սկզբում չորս թեկնածու է պայքարել, սակայն հավակնորդներից մեկը քվեարկությունից առաջ ինքնաբացարկ է հայտնել։ Դեկանի ընտրության հետ կապված սկսվել է բողոքի աժիոտաժը...»։

Կարեն Հակոբջանյան. «2008-ի հեղափոխությունը չստացվեց, և եթե նախկինում պասկերը ձոներգում էին շուրջօրյա հանրահավաքները, ապա այժմ նրանք ճիշտ հակառակն են քարոզում՝ «Տղամարդ ենք, թախտի տակից դուրս չենք գա» կամ «Մեզ մերկ ձեռքերով չես վերցնի ու չես համոզի հեղափոխության գնալ, մենք «Այնթապցու» հետ ուզում ենք ընկերություն անել, դե ջիջի՜լ» գերիմաստուն ձևակերպումներով»։

Արեգնազ Մանուկյան. «Հեռուստատեսային չափորոշիչների ի հայտ գալու բուն նպատակը ֆինանսական հոսքերը վերաբաշխելն է։ Համենայնդեպս ոլորտին մոտ կանգնած մարդիկ այդ կարծիքն ունեն»

Արեգնազ Մանուկյան. «ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանի խոսքը սպառնում է վատ իմաստով թևավոր դառնալ։ Իրավիճակի ողջ ողբերգականությունն այն է, որ քաղաքական գործիչների մտավոր կարողությանն առնչվող խոսնակի դատողություններն այնքան էլ հեռու չէին հայկական իրականությունից»։

Վախթանգ Մարգարյան. «Այսօր, երբ Իրան-Ադրբեջան հատկապես տնտեսական հարաբերություններում որոշակի աշխուժացում է նկատվում, պաշտոնական Բաքուն, առայժմ տարբեր վերլուծականների, տեսակետների կամ ակնարկների մակարդակով, բարձրացնում է Իրանում բնակվող 20 մլն ադրբեջանցիների հարցը։ Ընդ որում, դա շաղկապվում է ղարաբաղյան հիմնահարցի հետ։»

Արեգնազ Մանուկյան. «Տեսնես մեր իշխանությունները ինչու՞ են հիշել «Մկների ժողովը» հեքիաթը։ Բայց թողնենք լիրիկան։ Հիշեցնենք միայն, որ այսօր զանգ կախելը նախընտրող Է. Նալբանդյանն ընդամենը ամիսներ առաջ հասարակությանը ո՛չ որպես ճառ ասող էր ներկայացվում, ո՛չ էլ որպես զանգ կախող, այլ քարոզվում էր, որ նա շատ պրոֆեսիոնալ է և Սերժ Սարգսյանի նշանակած կադրերից ամենահաջողվածը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե վարչապետի գործը Սերժ Սարգսյանի հլու կամակատար լինելն է, դրսից վարկ բերելն ու դրանք փոշիացնելը, ապա «Պոլի փետին» էլ կարելի է վարչապետ նշանակել։ Չէ՞ որ «Պոլի փետն» էլ կարող է շարժվել այնպես, ինչպես կկամենա Սերժ Սարգսյանը»։

Հեղինե Հարությունյան. «Հունվարի 16-ին պաշտոնական այցով Եգիպտոսի Արաբական Հանրապետությունում էր գտնվում ՀՀ ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանի գլխավորած պատվիրակությունը: Պատվիրակության հետ Եգիպտոս էր մեկնել նաև Գալուստ Սահակյանի կինը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Քաղաքական գործընթացներին տիրապետող ցանկացած մեկի համար պարզ է, որ Սերժ Սարգսյանի իշխանությունը բավական թույլ է՝ լեգիտիմության պակասի և ապաքաղաքական բնույթի հետևանքով։Բայց պարզ է նաև, որ սարգսյանական թույլ իշխանությունը շարունակում է մնալ, քանի որ նրանց հիմնական ընդդիմադիր է համարվում (իներցիայի ուժով) Լևոն Տեր-Պետրոսյանի գլխավորած ուժը»։

Արփի Բեգլարյան. «Մեկ բան աներկբա է՝ եթե ՀՀ իշխանություններն Արցախի հարցում գնան որևէ զիջման, ապա Հայաստանում ներքաղաքական վիճակը կլարվի և հանգուցալուծումն, ամենայն հավանականությամբ, տեղի կունենա իշխանափոխության տեսքով»։

Հեղինե Հարությունյան. «Ի վերջո, ի՞նչ է կատարվում «Ոչ»-ի ընդդիմությունում։ Կշարունակվի՞ պայքարն ընդդեմ հայ-թուրքական արձանագրությունների, թե՞ դաշտում իրոք ճեղքվածքներ կառաջանան»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հունվարի 10-ի «ընտրություններից» հետո Լևոն Տեր-Պետրոսյանի թիմը ներկայացնող գործիչների շրջանում կրկին աշխուժացան քննարկումները Հայ ազգային կոնգրեսի հետագա մարտավարության շուրջ։ Դատելով տեղեկատվական հոսքերից՝ ՀԱԿ–ում, մեծ հաշվով, այժմ 2 «ֆրակցիա» կա՝ սահմանադրական ճանապարհով գնալու կողմնակիցներ՝ այսինքն սպասողական մարտավարության կրողներ և հեղափոխականներ»։

Արեգնազ Մանուկյան. «Բայց քանի որ իշխանություններն ավելի շուտ բալետով կզբաղվեն, քան կգնան նորմալ ընտրությունների, ապա մնում է միայն փոփոխությունների սպասել ներքևից, որը հասունացած է շատ վաղուց, բայց իրականացնողները դեռ չեն հայտնվել։ Կարծում եմ, որ շուտով կհայտնվեն»։

Սյուզի Մելքոնյան. «Հունվարի 12-ին հայ-թուրքական ցյուրիխյան արձանագրությունների վերաբերյալ Սահմանադրական դատարանի ընդունած որոշումից հետո հայրենի իշխանական կոալիցիայի մաս կազմողներից շատերը «լռության օրեր» են հայտարարել։»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Կարելի է ասել, որ ՀՀ նախագահի ամենասիրած երաժշտական գործիքը դհոլն է։ Համենայնդեպս դա բացահայտ դարձավ 2008 թվականից։ Պատահական չէ, որ նախորդ կիրակի իշխանության ընտրական մեքենան աշխատում էր «Ազգային միաբանությունը» ներկայացնող անհայտ մեկի օգտին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հասկանալի է, որ կիրակի օրը քվեարկվում էր ոչ թե Նիկոլ Փաշինյանը, այլ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը և մարդկանց մասնակցությունը ցույց տվեց, որ նրանք այլևս չեն վստահում պարտությունների և «բարոյական» հաղթանակների խորհրդանիշի վերածված գործչին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Թե ինչպիսի՞ն կլինի ՀԱԿ-ի հետագա ճակատագիրը՝ մասամբ կախված է նաև կիրակնօրյա ընտրական գործընթացից։ Չնայած ամեն ինչ կարծես պարզից էլ պարզ է»

Տարին լրիվ հանդարտ չի ընթանա: Այն իր հետ կբերի անսպասելիության ու հանկարծակիության տարրեր: Պետք է զգույշ լինել, հապճեպ ու չմտածված քայլերից խուսափել:Քաղաքական հեռանկարում մեծ փոփոխություններ են սպասվում: Հնարավոր է անսպասելի քաղաքական հանգուցալուծում: