Նիկոլ Փաշինյանը փաստացի պատերազմ հայտարարեց Ռուսաստանին՝ պաշտպանելով Ուկրաինային: Եվ դա այն դեպքում, երբ Ուկրաինան և՛ Արցախի, և՛ Հայաստանի հարցերում բացահայտ ադրբեջանամետ ու հակահայկական քաղաքականություն է որդեգրել:

Նիկոլը շան հոտառություն ունի։ Ինքը զգում է, որ վատ է ավարտելու։ Դա է պատճառը, որ հաճախ կրկնում է Մարկեսի հայտնի վեպի ձևակերումը՝ գնդակահարության պատ տակ կանգնելու թեմայով։

Լֆիկ Սամոն շատ հաշվենկատ տղա է։ Ինքը գիտի, թե որտեղ պետք է սողալ, որտեղ պետք է քծնել։ Կարևորը շահ լինի։

Նիկոլ Փաշինյանի «խաղաղության օրակարգը» վաղուց սպառվել է։ Այն իրականում պատերազմի, մարդկային ու տարածքային կորուստների օրակարգ էր։

Նիկոլն այդ ամենը ներկայացնում է որպես խաղաղության հասնելու գործընթաց, բայց նախորդ տարիների պես բերելու է նոր պատերազմ ու նոր կորուստներ:

Այսպես շարունակվելու և հիվանդության զարգացման դեպքում մի օր մենք կարող ենք տեսնել, որ Ալենը ողջունում է իր եղբոր կնոջ կալանավորումն ու փառաբանում Նիկոլի այդ որոշումը:

Քվորում չապահովելն ընդդիմության միակ արդյունավետ գործիքն է Երևանի ավագանիում, որպեսզի հակաժողովրդական ու թալանչիական որոշումների դեմն առնեն: Հենց դա էլ ուզում են չեզոքացնել ՔՊԿ-ն ու իր քույր կառույցը:

«Մայր Հայաստանը» ներքին ու արտաքին քաղաքական հարցերում արմատական ընդդիմություն է Նիկոլ Փաշինյանին ու չի տեղավորվում նախկին–ներկա արհեստական բանավեճի մեջ ու հենց դրանով էլ անցանկալի է ՔՊԿ–ի համար։

«Հանրային ձայնի» հետ կուլիսային առևտուրը թանկ է նստում նիկոլենց վրա, դրա համար էլ հիմա գնում են այս ապօրինությանը, որպեսզի ազատվեն Դոգի հետ առևտրի գնալու տարբերակից:

Նիկոլի այս զիջումները վերջ չեն ունենալու: Հայաստանի կորուստներն էլ: Այդ կորուստներից խուսափելու միակ նախապայմանն ամբողջական իշխանափոխությունն է՝ Նիկոլի հեռացումը: Դրանից հետո է միայն հնարավոր խաղաղություն և զարգացում:

Նիկոլն առաջնորդվում է «Կոռուպցիա կա կոռուպցիա» կարգախոսով: Ուզում է «բարի թագավոր, վատ բոյարներ» սցենարը խաղարկել, բայց իր հագով, որը «Խեղճ հարիֆ թագավոր, թալանչի ենթականեր» տեսքն է ստացել:

Կից լուսանկարում Ալենն ու Նիկոլն են՝ «աղջիկ» ժամանակ: Այդ օրերին նրանք հաճույքով «վազվզում» էին Խաչատուր Սուքիասյանի ոտքերի տակ:

Հայաստանի ու Արցախի դեմ «բնապահպանական» ահաբեկչությունը շարունակվում է։ Սկսեցին Ամուլսարով, հետո անցան Արցախին, շարունակում են Հայաստանով։

Նիկոլական իշխանությունից ու դրան կցված «իրավապաշտպաններից», ուժային կառույցներից այլ բան չէր էլ ակնկալվում:

Նիկոլն ասում է՝ «նոր սահմանադրություն ընդունենք, անկախության հռչակագրից հրաժարվենք, որ խաղաղ ապրենք»։ Վերջում ասելու է՝ «Եկեք Երևանը հանձնենք, որ խաղաղ ապրենք»։

Բոլոր իրական ընդդիմադիր ուժերի խնդիրը պետք է լինի Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունից ազատվելը, ՀՀ–ի ադրբեջանականացումը կանխելը։

Եկել է Տիգրան Ավինյանի ու քաղաքապետարանի համապատասխան բաժինների չինովնիկների վրեժի պահը։ Իրենք վրեժ են հանում երևանցիներից։

Փաշինյանի կողմից եղել է աջակցություն Ալիևին՝ Արցախի հայաթափման հարցում: Դավաճանությունը պոզով ու պոչո՞վ է լինում: