Մեր բանակին տարե՛լ են պարտության: Ու առաջին հերթին դա արել են «գերագույն հրամանատար» հորջորջվողները:

Եթե փաշինյանը շարունակում է պաշտպանվել Լենա Նազարյանով, ապա իսկապես լուրջ խնդիրներ ունի իրեն իսկ՝ ուսերից վերև գտնվող հատվածում և դրա պարունակության հետ:

Հայաստանի նման ղեկավար ունենալը միայն է՛լ ավելի է գրգռելու մեր ժողովրդին ու մեր պետությունը բնաջնջել ցանկացող թուրքի ախորժակը:

Հայաստանը, փաշինյանի հետևողական քանդարարության հետևանքով պատերազմի նախաշեմին հայտնվեց դաշնակիցներին ու բարեկամներին կորցրած, նոր բարեկամներ ձեռք չբերած վիճակում, մեծ հաշվով՝ արտաքին մեկուսացման պայմաններում:

Քանի դեռ Նիկոլ Փաշինյանը վարչապետի աթոռին է, մենք շարունակելու ենք մնալ նոր պատերազմի ու Սյունիքի կորստի վտանգի տակ։

Սա ի՞նչ բթամտության ու պարզունակության երկրավեր ժայթքում է։

Մեր երկրի դեմ հիբրիդային ահա այսպիսի պատերազմ է տեղի ունեցել։ Այսինքն միայն թուրքը չի եղել մեր հակառակորդը։ Ներսից սորոսաթուրքական խումբ է գործել։

Ի՞նչ սրտով կամ ընկալմամբ են նրանք հանդիպում նիկոլ փաշինյանի նման մեկի հետ: Պետք է բոյկոտել նրանց։

Հարցերից չես փախչի: Ասենք, անխուսափելի հատուցումից էլ:

Այս խայտառակության ու աղետի մեջ, կներեք, կոնկրետ ո՞րն է Դավիթ Տոնոյանի պատասխանատվության բաժինը:

Իսկ ո՞վ է ասում, որ նիկոլ փաշինյանը առավելապես նաև այդ պատճառով չէ կառչել արդեն անիմաստ իր պաշտոնից և իր հիմնական խնդիրը «հետքերը վերացնելը» չէ:

Նիկոլ Փաշինյան-Արմեն Սարգսյան կապիտուլյանտ ու անհայրենիք դուետին ասենք, որ իրենց «շուստրի» պլանը չի աշխատելու, քանզի հանրային ու քաղաքական տրամադրություններն այդպիսին չեն:

Երբևէ, կարծում ենք, գոնե տրիբունալով կբացահայտվեն այս պատերազմի տարօրինակությունները կամ դրանց գոնե մեծ մասը:

Այն, ինչ կատարվել է արդեն բուն պատերազմի ժամանակ, արդեն ոչ թե Հայաստանի ոչ բարով ղեկավար փաշինյանի կողմից թեթևամտության, այլ հանցավոր անմտության, եթե չասվի՝ հանցավոր դիտավորության դրսևորում է:

Շարունակում ենք հանդուրժել անհանդուրժելին՝ կրավորական պահվածքով դառնալով հողատու-ազգադավների ակամա հանցակիցը:

Արմեն Սարգսյանի նկատմամբ չկա ու չի կարող լինել որևէ վստահություն։

Սակայն ի՞նչ տարբերություն. դավաճա՞ն է, թե՞ դավ-վարչան, եթե արածը դավաճանություն է։

Կապիտուլյանտ և հայրենիքի մի զգալի մասը թուրքին տված փաշինյանական իշխանությունը, գուցե նաև նախօրեին «գերագույնի»՝ ներքին արյունահեղություն և բախումներ հրահրող կոչից մի փոքր շեղելու նպատակով, ուշադրություն գրավեց ներիշխանական բացահայտ գզվռտոցով: