Ի՞նչ է ԼՀԿ-ի այս ուշացած «միացումը». ժամկետանց «մանանե՞խ»՝ հակասահմանադրական «ճաշից» հետո, թե՞ ընդդիմադիր խմբակցության պաշտոնական գործառույթը մի լրացուցիչ տարբերակով արձանագրելուն միտված գործողություն:

Ավելի լավ նվեր «կիրթ և կառուցողական» Ալիևին ու իր ժողովրդին, համաձայնեք, հնարավոր չէր մատուցել։

Տեղեկությունը, որ Սորոսի տեղական հանձնակատարները ուզում են պատժել ԱԺ փոխնախագահի կարգավիճակ ունեցող Ալեն Սիմոնյանին, այնքան ծիծաղելի էր, որ քիչ էր մնում... լացս գար:

Ամբոխը հուզական է, ծալապակաս և քայքայիչ։ Ամբոխն իր ներսից ծնում է շառլատաններ, մուտիլովչիկներ, խաբեբաներ, դեմագոգներ, դիլետանտներ, կեղծ մարգարեներ և այլ «կենդանիներ»։

Ո՞վ է հիշում` ինչ է եղել Նիկոլի թվից առաջ և ինչպես։

նախարարներ-մախարարները և այլ թավշապաշտոնյաներն ու պատգամավորներն, ըստ էության ոչ թե պարգևավճարներ են ստանում, այլ Փաշինյանի կողքին լինելու փոՂհատուցում:

Այն, ինչ ներկայացվում և ընկալվում է որպես չգիտես թե ինչ շնորհ կամ պարգև, ընդամենը ցանկացած կառավարության պարտականություններից մեկն է։

Ավելի բարդույթավորված, սեփական շողքից վախեցած «պետական», քաղաքական գործիչ, առավել ևս` ղեկավար, քան Փաշինյանն է, հայոց աշխարհը չի տեսել։

Ավելի գեղեցիկ, իրավաբանորեն գրագետ բացահայտել «Իմ քայլի» սնանկությունը, երևի թե, դժվար կլիներ: Ոչնչացնող քննադատություն է, իհարկե:

Բեռալուսում այս օրերին կամ ավելի ճիշտ՝ վերջին օրերին տեղի է ունենում «գունավոր» հեղափոխություն:

Թուրքերն իրենց մուռն են հանում 1999–ին ու 2008–ին կրած պարտության համար։

Սորոսաթուրքական շրջանակները Նիկոլի ձեռքերով Քոչարյանին պատժում են՝ 2008–ին իրենց ծրագրերը տապալելու համար։

Հայաստանում հեղափոխության մոդերատորների քողարկված ձևով գործելու գլխավոր պատճառներից մեկն այն է, որ Արևմուտքի տարածաշրջանային օպերատորը Թուրքիան է։

Օրվա իշխանությունը, առաջին հերթին, իհարկե, Նիկոլ Փաշինյանն իրենցից կախված ամեն ինչ անում են, որ «ասել-խոսելու» նորանոր առիթներ ու պատճառներ լինեն։

Հարցազրույցին ներկաներից միայն մեկ մարդ է մանրակրկիտ պատրաստվել և այդ մեկ մարդը Նիկոլ Փաշինյանը չէր։

Փանջունիների պակաս աշխարհից մոռացված մեր երկրում չի զգացվում։

Եթե կոռուպցիա չկա, հաղթահարված է, ԱՄՆ-ից ինչո՞ւ է կոռուպցիայի գծով խորհրդական-վերակացու գործուղվում Հայաստան:

Դպրոցականին էլ պարզ է, որ դրա միակ նպատակը, պատճառը և շարժառիթը այն ժամանակվա ռազմաքաղաքական ղեկավարության վրա «կեղտ բռնելն» էր։