Կընդունվեն արդյոք սահմանադրական փոփխությունները, թե ոչ՝ լուրջ խնդիր է, որովհետև չեմ կարծում, որ Սերժ Սարգսյանի ցանկացած ճանապարհով մենք պետք է գնանք։

Իշխանությունը հաշվի չի առնի հանրության տեսական դեմ լինելը։ Գործնակա՛ն դեմ լինելը՝ դիմագրավելու պատրաստակամություն հայտնած քաղաքական ուժերին սատարելով հանդերձ, արդեն շատ լուրջ ազդեցություն կունենա։

Մեզանում արժեքային համակարգն է փոխվել։ Սկսած մանկապարտեզից ու դպրոցից՝ երեխան աչքը բացում է, ու նրա համար նյութական արժեքներն ավելի առաջնային տեղ են գրավում։ Բարոյական խնդիրները երկրորդական են դառնում։

Այս քաղաքական համակարգն ուղղակի չի կարող արդարացնել իրեն, իր գոյությունը։ Այն սպառել է իրեն։

Սահմանադրական փոփոխություններով Սերժ Սարգսյանը վերարտադրվելու միջոց է փորձում ապահովել, բայց համոզված եմ, որ դա նրան չի հաջողվի։

Հայաստանի հրատապ օրակարգային խնդիրները ամենևին չեն սպառվում 12 հարցով: Դրանք շատ են, և դրանք քաղաքական ուժերի և համաժողովրդական ճնշման տակ, քայլ առ քայլ, պետք է լուծվեն:

Եթե մարդկանց կարծիքը հաշվի են առնում, դրանք նաև ի կատար են ածում: Նույն ինքը՝ Սերժ Սարգսյանը, որոշ ժամանակ առաջ ասաց, որ այո՛, մարդկանց 80 տոկոսը դեմ է, բայց պիտի լինի՛ այս «բարեփոխումը»:

Վրաստանի և Հայաստանի հետ վիզային կարգ սահմանելու վերաբերյալ, թեև ՀՀ ԱԳՆ-ն ժխտել է, սակայն խոսակցություններ կան, որ եթե Վրաստանն անդամակցի Եվրամիությանը, համենայնդեպս վիզային կարգ կսահմանվի։

Կստացվի՞ շեղել ոչիշխանականներին ու հասարակությանը 12+1 պահանջները իրագործումից՝ կդրվի և սահմանադրական փոփոխություններն իրականացնելու հարցը, չի՞ ստացվի՝ ստիպված են լինելու նոր բան մոգոնել:

Չխոսելով արտագաղթի, ահագնացող աղքատության, իշխանական համակարգում տոտալ կոռուպցիայի, իրավական համակարգում տիրող խայտառակ բեսպրեդելի մասին՝ մենք մեր երկրի խնդիրների լուծմանը չենք նպաստելու...

Առանց շուտափույթ իշխանափոխության՝ Հայաստանը մեծ օվկիանոսում հայտնված, փոթորիկների մեջ նետված, ղեկը կոտրած մի նավի է նմանվում, որը դեգերում է, և ամեն մի հաջորդող ալիքը կարող է նրան կործանել։

Մեր վճռական պայքարը իշխող քաղաքական ուժի դեմ, ներառյալ՝ իշխանափոխության ծրագիրը, որևէ կերպ չի հակասում պետության ինստիտուտների, բանակի նկատմամբ մեր հարգանքին և աջակցելու պատրաստակամությանը:

Եթե մեկ անձը որոշել է տանուլ տալ, չի հաղթելու... այս իրավիճակը պետք է չլիներ։ Եթե որոշել է հաղթել, այսպիսի վիճակը ցնդաբանություն է։

Սերժ Սարգսյանի համար սահմանադրական փոփոխությունների հրատապ անհրաժեշտության նպատակն այնքան պարզ ու հասկանալի է, որ աբսուրդ է այն քննարկելը. երկիրը տապալած նախագահն ուզում է փրկել իրեն։

Սահմանադրական փոփոխություններից հետ կանգնելու միակ դրդիչ ուժը կարող է լինել վախը՝ պատժվել ժողովրդի կողմից։

Բոլոր նրանք, այդ թվում՝ քաղաքական ուժերը, ովքեր կմտնեն սահմանադրական քննարկումների մեջ, նպաստելու են իշխանության ցանկությունների իրականացմանը։

Հանրությունն այսօր իշխանությունից սպասում է տնտեսական, ոչ թե սահմանադրական փոփոխություններ:

Գործող իշխանությունը խոսում է սահմանադրական փոփոխությունների մասին, որովհետև այլևս խոսելու բան չի մնացել: