ՀՅԴ-ի դեմ ապօրինի գործ կարողները, որպես կանոն, հայտնվում են պատմաքաղաքական աղբանոցում։ Կամ ավելի վատ տեղ։

Վերջին վեց ամսվա ընթացքում Հայաստանում դաշնակիցներ փոխելու բացահայտ աշխատանք է տարվում: Ռուսաստանի փոխարեն՝ Արևմուտք:

Հայաստանի իշխանությունների հետ կապված հարցը փակում ենք։ Միակ ելքը նրանց հեռացումն է:

Հ̶ա̶յ̶կ̶ա̶կ̶ա̶ն̶ Թուրքական ժամանակի «հերոսը»․ գլխակեր, հայատյաց, ագահ, անգրագետ, չտես, գեղցի, փնթի, անբարոյական։

Նիկոլ Փաշինյանի փրկության գինը Հայաստանի կործանումն է, Հայաստանինը՝ Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության կործանումը։ 2023-ն այս առումով ճակատագրական է լինելու։

Սուտը ստի վրա. Բաքվի համար աշխատողների խոսքը միաձուլվում է Աննա Հակոբյանի հետ: Արցախը հանձնելու գործում դավաճանի կինը մի անկյունում չի կանգնել: 

Երբ Ալիևը հասկանա, որ Ղարաբաղի հարցը չի լուծվել, և Արցախի ժողովուրդը բացառում է որևէ կարգավիճակ Ադրբեջանի կազմում, անիրատեսական կդառնան նրա հավակնությունները։

Նիկոլ Փաշինյանն Արցախը համարում է ադրբեջանական։ Իլհամ Ալիևը Հայաստանը համարում է «Արևմտյան Ադրբեջան»։ Պատճառահետևանքային կապն ակնհայտ է։

Եթե ​​ինչ-որ մեկը կարծում է, որ ՄԱԿ-ը, ԵԱՀԿ-ն, Մինսկի ինչ-որ փաստահավաք խումբ պետք է փոխարինի ռուս խաղաղապահներին, ապա անհրաժեշտ է ՀՀ և Ադրբեջանի համաձայնությունը։

Եթե Երևանը չի հրաժարվել բրյուսելյան հարթակից և ակտիվ երկխոսության մեջ է Արևմուտքի հետ, ապա ինչո՞ւ զանգեր չեն գնում Բրյուսել, Փարիզ՝ Բաքվի նկատմամբ ազդեցության համար: 

Ալիևը Փաշինյանից ստացել է Արցախը և եկել «իր» Արցախի հետևից։ Ասել է թե՝ միջանցքի փակման համար մեղավոր է նաև Նիկոլ Փաշինյանը։

Փաշինյանը 2018-ից է ՀՀ-ն տանում ուկրաինացման ու սիրիականացման ճանապարհով՝ մեր երկիրը վերածելով աշխարհաքաղաքական սուր բախումների թատերաբեմի։

ՀՀ կառավարությունը խաղ է խաղում․ մե՛կ հանդես է գալիս ի աջակցություն ԼՂ ժողովրդի, մե՛կ էլ պարզվում է՝ համաձայնել է, որ ԼՂ-ում հայերի գոյությունն Ադրբեջանի ներքին գործն է։

Ալիևի ու Փաշինյանի քաղաքականությունը դրսից ու ներսից հարվածում է մեր երկրին։ Ու դժվար է ասել, թե ով է ավելի մեծ հարված հասցնողը։ Թիրախում Արցախն ու Հայաստանն են։

Լաչինի միջանցքում վճռվում է ոչ միայն Արցախի, Սյունիքի, այլ Հայաստանի ու հայ ժողովրդի ճակատագիրը։ Ով սա չի հասկանում կամ չի ուզում հասկանալ, ապուշ է կամ դավաճան։

Հայաստանը ինչպես որ ընկել է սև գծի մեջ, այնպես էլ չի կարողանում դուրս գալ դրանից՝ կույր ուղեկցողների գլխավորությամբ։ Առջևում նոր կորուստներ ու դժվարություններ են։

Գյումրիում ռուսական ռազմաբազայի դեմ ցույց անողները, հայաստանյան «բնապահպանները», Լաչինի միջանցքը փակող ադրբեջանցիները նույն խնդիրն են լուծում, նույն կենտրոնից են ղեկավարվում։

Պադավատապետություն քննադատողը հսկայական միջոցներ է ծախսում իրեն սպասարկող ավտոպարկի թարմացման համար։ Սահմանվել է պադավատապետության նոր նշաձող։