Նիկոլ Փաշինյանի սիրտը նոր մարտի 1 է ուզում։ Այս անգամ՝ իշխանության կարգավիճակով։ Երկու դեպքում էլ նա հանուն աթոռի է պայքարել ու պայքարում։

Ես պատասխանատվություն կրում եմ ոտքը կոտրած քաղաքացու կամ ոստիկանի համար, իսկ իշխանությունը պատասխանատվություն է կրում երկիրը հանձնելու, 5.000 զոհերի համար։

Արցախցին առավել քան չի ընդունում ՀՀ իշխանություններին և համարում է, որ իր բոլոր դժբախտությունների մեջ հենց հայաստանյան գործող իշխանություններն են մեղավոր։ 

Թալանից խոսողներն այնպիսի թալանի ենթարկեցին Հայաստանն ու Արցախը, ինչպիսին որ հայ ժողովուրդը երևի մոնղոլ-թաթարական արշավանքների ու օսմանյան կայսրության օրոք է տեսել:

Ալիևին «խաղաղեցնելու» Նիկոլի քայլերը դառնալու են նոր ավերածությունների պատճառ։ Բրյուսելյան դավադրությունը Հայաստանի ու Արցախի դեմ ուղղված մեծագույն դավաճանություն է։

Հայաստանն ընդամենը մեկ խնդիր ունի՝ անունը Նիկոլ է։ Կուզեք դա լոգիստիկ խնդիր կոչեք, կուզեք՝ արժեհամակարգային, կուզեք՝ մարդկային։ Մենք շատ արագ կլուծենք այդ խնդիրը։

Մենք ոչ միայն ստախոս Նիկոլից պետք է ազատվենք, այլ նաև նրա կրնկի տակ գտնվող հանցավոր կամակատարներից։

Նիկոլ Փաշինյանի հեռացումը և ազգային իշխանության ձևավորումը հնարավորություն կտա խուսափել կատաստրոֆայից։

Թույլ չենք տալու հայ ժողովրդի ազգային պետական շահերը զոհաբերել աշխարաքաղաքական հավակնությունների սպասարկմանը և անհարկի միջամտել ներքին գործերին։

Մեր թշնամիները հաշվել են Փաշինյանի ատամները, ծաղրում են Հայաստանին ու Արցախին։ Այդպես կլինի այնքան, քանի դեռ պարտության և նվաստացման խորհրդանիշն է ներկայացնում մեզ։

Հայաստանի ղեկավարությունը վանում է Արցախը: Հայաստանի ղեկավարությունն իրականում չի պաշտպանում Արցախի շահերը:

Իր ծավալներով և ժողովրդականությամբ «Դիմադրություն» շարժումը բացառիկ է անկախ Հայաստանի պատմության մեջ․ այն ղարաբաղյան երկրորդ շարժումն է։

Նիկոլն ու Աննան ներկայանում էին՝ խաղաղության աղավնիներ, բայց մեր ժողովրդի գլխին դարձան մահվան ագռավներ։ Աղետաբեր այդ զույգին պետք է հեռացնել։

Փաշինյանի հեռացման հեռանկարն անհանգստացնում է Թուրքիային ու Ադրբեջանին։ Դա չի բավարարում Թուրքիայի ժողովրդին, Ադրբեջանի ժողովրդին, Նիկոլի «ժողովրդին»։

Բաքվին խորհուրդ չեմ տալիս խաղալ։ Պետք չէ Անդրկովկասում իրավիճակը հասցնել եռման կետի, որպեսզի Մոսկվան արթնանա և նույնպես հայտարարի իր իրավունքների մասին։

Եթե անգրագիտությունը քայլելով մտել է կառավարություն, ապա բնական է, որ սողալով վերադառնալու է հանրություն։

Մենք գնալու ենք մինչև վերջ, որևէ ձերբակալություն այս ոգին չի կարող կոտրել։ Ոստիկանությանը կոչ ենք անում՝ էդ խելագարի հրահանգները հերի՛ք է կատարեք։

Նիկոլի ստի տոպրակն անսպառ է։ Մոբիլիզացվելով, գրագետ ու միասնական քայլերով ստիպե՛նք պաթոլոգիկ սուտասանին՝ հեռանա՛լ։ Ստի՛ վերջը պետք է գա։