Գները բարձրանում են։ Կա՛մ հիմա իրենք են դարձել մոնոպոլիստներ՝ թալանելով ժողովրդին, կա՛մ ընդդիմադիր եղած տարիներին ստել են մոնոպոլիաների մասով ու պոպուլիզմով զբաղվել։

Եթե իշխանությունը կորցնում է հանրային վստահությունը և բռնություն կիրառելու լեգիտիմությունը կամ կամքը, ապա այդպիսով սկիզբ է դնում տձև բռնության։ 

Կռապաշտները ապագա չեն ունենում։ 52% թանկացած սոխ կերեք և լաց եղեք ձեր իշխանության վրա։

Այս պահին թուրքը գտնվում է Սիսիանի վարչական տարածքում, Սև լճից վերև` Իշխանասարի հատվածում է:

Թուրք-ադրբեջանական ագրեսիվ դաշինքը չի դադարեցնում իր ապակառուցողական գործողությունները՝ զորավարժություններ անցկացնելով Արցախի գրավյալ տարածքներում կամ Նախիջևանում:

Եթե պատերազմական գործողություններ լինեն մեր տարածաշրջանում, ապա Հայաստանը կվերածվի պլացդարմի, ինչպես դա եղավ Սիրիայի պարագայում։

Պատմության օրինակները ցույց են տալիս, որ հեղափոխությունը ոչ թե ճգնաժամից ելք է, այլ ճգնաժամը սրելու ճանապարհ։

«3+3» ձևաչափի ստեղծման նախաձեռնությունն առաջարկել են Ադրբեջանի և Թուրքիայի նախագահները, իսկ Ռուսաստանը հավանություն է տվել:

Որոշ նախկին լրագրողներ, որոնք զբաղված են եղել բամբասանք, սուտ ու կեղծիք տարածելով և որոնք այսօր պաշտոնյաներ են դարձել, սկսել են ազատ մամուլի դեմ կռիվ տալ։ 

ՀՀ ներկայիս իշխանությունների միտքն ու նպատակն ի սկզբանե Արցախից ազատվելն էր, նրանք այդ գաղափարով են եկել իշխանության։

Ադրբեջանը բանակցություններում չի ձգտում խաղաղության։ Նա ձգտելու է ավարտին հասցնել իր կիսատ թողած պահանջները և իր ամբողջ ավարը միջազգայնորեն օրինականացնել։

Պատմամշակութային ժառանգությունը մնացել է օկուպացված տարածքներում անտարբերության, համակարգային անփութության, հանցավոր անգործության և գուցե միտումնավորության արդյունքում։ 

Ներկա իշխանության ամբողջ գործունեությունը նպաստել է թե՛ պատերազմի սկսելուն, թե՛ դրա նման ելքին։

Հայերն արդեն կորցրել են այն ամենը, ինչը հնարավոր էր, եթե ուզում են շարունակել գնալ պետականությունը լրիվ կորցնելու ճանապարհով, թող այդպես էլ լինի: 

Հայաստանի ղեկավարությունը գտնվում է լիակատար հարբածության կամ դանդաղ շիզոֆրենիայի վիճակում: Սա նշանակում է, որ իրանական կողմն իր պահանջները կներկայացնի Հայաստանին:

Ալիևն այդքան չէր լկտիանա, եթե Հայաստանը ներկայացված չլիներ պարտության դեմքով։ Այսպես շարունակվելու է, քանի դեռ նոր ու ազգային իշխանություն չի ձևավորվել։

Այս պատերազմն ու պարտությունը մեր գլխին բերեց ոչ թե «Ապագայի», այլ «Պարտության» կուսակցությունն՝ իր առաջնորդով:

Շատ հավանական է, որ պատերազմը սկսվել է տգիտության, անկարողության, ապիկարության պատճառով, բայց ավարտվել է ըստ պայմանավորվածության։