Մեր սահմանների անվտանգությունը մեզ համար շատ մեծ նշանակություն ունի, և մեր սահմանների մոտ ահաբեկիչներ չլինելը մեզ համար շատ կարևոր է։

Վարչական վարույթներն ու տուգանքները չպետք է դառնան անհամաչափ միջամտություն մարդու իրավունքներին կամ լրատվականների մասնագիտական աշխատանքին:

Միջազգային իրադրության զարգացման ներկայիս ընթացքը հաստատում է այն եզրահանգումների հավաստիությունը, որ արևմտակենտրոն աշխարհակարգը կործանվում է։

Որևէ հայի մտքով անգամ չի էլ անցնում, որ հնարավոր է վերադառնալ Ադրբեջանի իրավասության տակ: Չի՛ եղել, և չի՛ լինելու։

Ես ասել եմ, որ Հայաստանը պատրաստ է փոխզիջումների: Փոխզիջումը միշտ էլ ցավոտ է: Փոխզիջում նշանակում է՝ քո դրած նշաձողից որոշակիորեն նահանջելու պատրաստակամություն:

ԼՂ հակամարտությունը սկիզբ է առել էթնիկ բախումներից, մինչդեռ ԽՍՀՄ այն ժամանակվա իշխանությունները քայլեր չեն ձեռնարկել մարդկանց անվտանգության ապահովման համար:

Թշնամին գտնվում է Շուշիից ընդամենը մի քանի կիլոմետր հեռավորության վրա` առավելագույնը 5 և թշնամու նպատակն է տիրանալ Շուշիին։

Լեռնային Ղարաբաղի բնակչությունն արդեն մեծապես տառապել է, և նրա անվտանգությունը պաշտպանելու կարիք կա:

Էրդողանը միայն ուժի լեզուն է հասկանում։ Պուտինն այդ լեզուն ցույց տվեց սիրիական Իդլիբում, ինչն իր արձագանքը կստանա Արցախում։

Պետք է ստեղծել ռազմաքաղաքական հարցերի կառավարման շտաբ, վերլուծվի, գնահատվի իրավիճակը, և ձեռնարկվեն կոնկրետ, հստակ քայլեր ու գործողություններ։

Մենք այժմ, չնայած մեր ժողովրդի հերոսական պայքարին, ապրում ենք մեր պատմության ամոթալի և կործանարար էջերից մեկը։ Կարելի՞ է արդյոք փոխել իրավիճակը, բեկում մտցնել։ Այո՛։

Հանթինգթոնը ճիշտ էր («Քաղաքակրթությունների բախում»), Ֆուկույաման սխալվեց («Պատմության ավարտը»)։

Ադրբեջանը ոչ թե հարցի կարգավորում է ուզում, այլ Ղարաբաղի կապիտուլյացիան։ Ընդ որում, սա ոչ միայն այսօրվա, այլև պատերազմից առաջ գոյություն ունեցող պահանջ է։

Հայերը հիասքանչ մարդիկ են, նրանք կատաղի կռվողներ են, և գիտե՞ք ինչ, մենք մի բան կանենք նրանց օգնելու համար:

Երբ Հայաստանը որոշակի նշաձողի իր բաժին զիջումն անում է՝ հաջորդ պահին արդեն այդ իրավիճակը սկսում է ընդունելի չլինել Ադրբեջանի համար և նա ավելին է պահանջում: 

Պուտինի ասածն ուղիղ իմաստով պետք չէ ընդունել, մեր կորուստները զգալիորեն պակաս են 2000-ից, բայց վերջնական թիվ մենք հիմա չենք կարող ասել, որովհետև ունենք անհայտ կորածներ։

Ինձ համար միանգամայն պարզ է՝ եթե այսօր ընկնի Արցախը, ապա վաղը կընկնի Ռուսաստանը։

Լեռնային Ղարաբաղում ներկայիս հակամարտությունում զոհերի ընդհանուր թիվը մոտենում է 5 հազարի։