Քաղաքական կյանքի հիմքում դնելով 2008-ի դեպքերը՝ «ժողովրդի վարչապետը» մեզ վերադարձրեց «Հին Հայաստան», իսկ ինքը հայտնվեց Տեր-Պետրոսյանի գաղափարական ծուղակում։

Քաղաքական դեժավյու։ Բելառուսում փողոց դուրս եկածները պայքարում են Լուկաշենկոյի դեմ, իսկ «փողոցայինների» մոդերատորները՝ Պուտինի։

Իշխանությունն «ինքնամեկուսացել» է կարևոր խնդիրներից՝ ներառյալ Ամուլսարի հարցը: Սա կառավարման ճգնաժամի դրսևորում է։

Համապատասխան ադեկվատ ճնշում հասարակության կողմից չկա, դրա համար էլ իշխանությունն անընդհատ փորձում է երկարաձգել այս արտակարգ դրությունը։

Վրաստանի վարչապետն իր քայլերով փաստացի պահանջում է Նիկոլ Փաշինյանի հրաժարականը։

Այսօր իշխանության է եկել մի քաղաքական կոնգլոմերատ, որն իրականացնում է Լևոն Տեր-Պետրոսյանի՝ ազգային գաղափարախոսությունը կեղծ կատեգորիա է հասկացությունը: 

Միանշանակ է, որ չի կարող լինել վերադարձ անցյալին։ Բայց նույնքան էլ միանշանակ է, որ առանց անցյալը ճիշտ պատկերացնելու՝ անհնար է հասնել լավ ապագայի։

Փաստորեն, աֆեկտի ազդեցության տակ գտնվող «ժողովրդի» կատարած ընտրության արդյունքները «հաշիվ չեն», այսինքն՝ լեգիտիմ չեն։

Հպարտ քաղաքացին Նիկոլ Փաշինյանին և իր վարչախմբին անհրաժեշտ էր ընդամենն իշխանության գալու համար: Հիմա այլևս քաղաքացիները հպարտ չեն:

Օգոստոսի 9-ին Լուկաշենկոն կրկին կվերընտրվի իր պաշտոնում։ Այլ հարց է, թե ինչ գնով դա կլինի:

Էվոլյուցիա․․․ Սկզբում իրենց արածի PR-ն էին անում, հետո՝ չարածի PR-ը, հիմա արդեն PR-ի PR-ն են անում:

Իրավիճակն ինքը կհուշի՝ նախագահ Քոչարյանը պետք է կուսակցությո՞ւն ստեղծի, քաղաքական միավոր ստեղծի, թե՞ համագործակցի այլ քաղաքական միավորների հետ։ 

Թուրքիայի ու Ադրբեջանի տարածաշրջանային գրկախառնությանը խոչընդոտում են հայկական պետությունն՝ իր բանակով, ու Ռուսաստանն՝ իր ռազմաբազայի ներկայությամբ։

Դատարանն ինքն իրեն հակասում է և ստեղծում է մի իրավիճակ, երբ ապօրինի որոշումը շարունակում է գործել։

Կառավարության գործունեությունից դժգոհողների թիվն աճում ու աճում է:

Խոստանալ ու չանել։ Խոստանալ ու հակառակն անել։ Սրանք են «թավշյա» իշխանությունների բնութագրիչ կողմերը:

Տնտեսության առյուծի բաժինը կենտրոնացած է Երևանում։ Բայց իշխանությունը միշտ էլ ձևացրել է, որ դա չի նկատում:

Ռուսաստանը բանի տեղ չի դնում Փաշինյանին և պատահական չէ, որ Արցախի հարցը Պուտինը քննարկում է Էրդողանի հետ և այդ քննարկմանը բացակայում է Փաշինյանը։