Ցավալի է, բայց բանակը Փաշինյանի կողմից պառակտված մեր հասարակության անբաժանելի մասն է։

Հայաստանը հետ է շպրտվում ոչ թե անգամ դեպի Խորհրդային Հայաստանի սահմանադրականություն, այլ, ցավոք սրտի, նախորդ դարի երեսունականներ։

Երկրում սահմանադրական կարգը կվերանա, կհայտնվենք թակարդի մեջ, որից դուրս գալը շատ ծանր կլինի։

Հանրաքվեին դրվում է այս հարցը՝ «Համաձա՞յն եք, որ Հայաստանում հաստատվի մեկ մարդու բռնատիրական ռեժիմ կամ համաձա՞յն եք՝ չորս ոտքով քայլելն ավելի լավ է, քան երկուսով»։

Որտեղի՞ց այդքան չարություն, ատելություն, թույն, սադիզմ։ Արդեն մարսե՞լ է իր իսկ կողմից հրահրած մարտի մեկի 10-ը երիտասարդների արյունը, բավարարված չէ՞, չհագեցա՞վ։

Իրավիճակ է փոխվել. «մահվան գազելներին» փոխարինում են «բորբ ինքնաթիռները», Ախալքալակից բերած շրջիկ խմբերին՝ Գերմանիայից բերածները։

Նիկոլ Փաշինյանը վարչապետի պաշտոնն ստանալուց հետո զբաղված է ամեն ինչով, որ այդ պաշտոնը կորցնի։

Ամբողջական նյութերի չտրամադրումը ողջամիտ կասկածներ է առաջացնում։ 600 հատորում կան բավարար նյութեր մարտի 1-ի 10 սպանությունները բացահայտելու համար:

Երբ ազգը իրեն համարում է գերեվարված սեփական իշխանության կողմից, հեշտությամբ «համաձայնում է» բացել օտար թշնամու առջև իր դռները։

Իշխանությունը պիտի հասկանա, որ ամեն անգամ էմոցիաների տոնավաճառից հետո ինքը կորցնում է իր ինտելեկտուալ կշիռը։

Արմեն Սարգսյանի կարգախոսը՝ Ախր, որ իմանամ, թե ինչ ասեմ՝ կասեմ, բայց որ չգիտեմ, թե ինչ ասեմ, ի՞նչ ասեմ։

Փաշինյանը, հասկանալով, որ վաղ թե ուշ դատվելու է սահմանադրական կարգը տապալելու համար, ցանկանում է հնարավորինս շատ մարդու ներգրավվել հանցագործության մեջ։

Հայաստանում շատ վաղուց տեսարանները հետաքրքիր չեն, որովհետև երկրում ահռելի խնդիրներ կան կուտակված:

Նիկոլ Փաշինյանը միացրեց իշխանափոխության ժամացույցը։ Եթե գործը հասնի հանրաքվեին, ապա այն պետք է վերածել իր անվստահության հանրաքվեի։

Որևէ կուսակցական փաստաթղթում դուք չեք հանդիպի այնպիսի դրույթի, որով ինդուլգենցիա վերապահվի Սահմանադրությունը շրջանցելու գնով փոփոխությունների համար։

Նիկոլ Փաշինյանը մեր երկիրը հոգեբուժարան է դարձրել։ Նրա մի աննորմալությանը հետևում է մյուս աննորմալությունը։

Իշխանությունն ուզում է, որ մեր բոլոր դատավորները լինեն Արմեն Դանիելյանի և Աննա Դանիբեկյանի նման, իսկ ընդդիմադիրները՝ Ալեքսանդր Ազարյանի և Դավիթ Գրիգորյանի նման։

Ժնևում Հայաստանի և Ադրբեջանի ԱԳ նախարարների հանդիպումն ի ցույց դրեց կեղծիքը, որ որևէ բանակցություն չկա, որ սեղանին փաստաթուղթ չկա: