BBC-ն այսօր հրապարակումների շարք է նվիրել հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման շուրջ վերջին զարգացումներին։ Բեյրութում նախագահ Սերժ Սարգսյանի՝ Լիբանանի, Սիրիայի, Եգիպտոսի հայ համայնքների ներկայացուցիչների հետ հանդիպումն ու բողոքի ակցիաները լուսաբանվել է «BBC World News»-ով, ինչպես նաև BBC-ի նորությունների ռուսական ծառայությամբ։

Սերյոժա Ղազարյանը վրդովմունք է հայտնել, որ այսօր քաղաքական մեկնաբանը եթերից ասում է. «եթե սահմանը չբացեն, իմ երեխաները սոված կմնան, ես Անթալիա չեմ «կարա» գնալ»:

Րաֆֆի Հովհաննիսյան. «Ես գրել էի՝ դուք համարեք, որ այլևս հրաժարական չի լինելու։ Սա այլևս իմ վերջին հրաժարականն է։ Այսինքն, դուք ինձանից հրաժարական չեք տեսնի»։

Ահարոն Շխրտմյան. «Նախագահի այցելությունը համոզիչ չէ՛, և մերժում ենք սփյուռքահայությանն այդ տեսակ ճաշկերույթային այցելություններով բավարարված տեսնելը. այդպես չե՛ն համոզում և բանակցում սփյուռքի հետ»։

«Ուխտ Արարատի». «Խայծը կուլ է տվել Հայաստանի քաղաքական վերնախավը: ՀերթըՍփյուռքինն է: Այնտեղ էլ առաջին նախանշանները կան»։

«Այն, ինչ ասում է Լևոն Տեր–Պետրոսյանը, Սերժ Սարգսյանը, երևի քայլ առ քայլ հաշվի առնելով, որ ճիշտ է ասում, գնում է այդ ուղղությամբ»

«Դահլիճում ներկա սփյուռքահայերը նույնպես Լևոն Տեր–Պետրոսյանի ելույթը ողջունեցին հոտնկայս ծափահարություններով։ Ոտքի չէին կանգնել և չէին ծափահարում միայն ՀՌԱԿ ատենապետ Հարություն Առաքելյանն ու ՀՅԴ Բյուրոյի ներկայացուցիչ Աղվան Վարդանյանը։ Նրանք ոչ էլ ամբիոնից ելույթ ունեցան»։

Նախկին պատգամավոր Հմայակ Հովհաննիսյանը վերջերս է բացահայտել, որ Սերժ Սարգսյանը չի տապալել իր կողմից ներկայացված օրինակգիծը՝ կապված Ցեղասպանության խնդրի հետ

Երբ բանավեճի ընթացքում Զ. Փոստանջյանը մեղադրում էր Դաշնակցությանը իշխանության մեջ լինելու համար, Ռուզան Առաքելյանը նրան պատասխանել է…

Հայաստանյան լրատվամիջոցների խնդրանքով Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, ով ազատագրված Արցախի Հակ գյուղում ներկա էր Սբ. Մինաս եկեղեցու վերաօծման արարողությանը, անդրադարձավ վերջին օրերին քաղաքական շրջանակների բուռն քննարկումներին արժանացած և հանրությանը հուզող մի քանի հարցերի. Արցախ, Թուրքիա-Հայաստան, «Ժառանգություն», Հավաքական պատասխանատվության հրամայականը:

Սիրելի հայրենակիցներ, Ուղիղ երկուսուկես ամիս է անցել Հայ Ազգային Կոնգրեսի գումարած նախորդ հանրահավաքից, եւ այդ ժամանակահատվածում մեր երկրում դրական առումով գրեթե ոչինչ չի փոխվել։

Սերժ Սարգսյանը ռիսկի է դիմում, բայց ի տարբերություն Լևոն Տեր–Պետրոսյանի՝ այդ ռիսկն ավելի լավ է հաշվարկված։

Հին ժամանակներում թատրոններում կիրառվում էր «կլակա» երևույթը, երբ անտաղանդ բեմադրիչներն ու դերասանները դահլիճում նստեցնում էին իրենց հավատարիմ ընկերների խումբ, որոնց, որպես կանոն, վճարում էին, և նրանք ծափահարում էին, որպեսզի այդ խայտառակ բեմադրությունն, այնուամենայնիվ, դրական տպավորություն թողնի։

«Ժառանգություն» խմբակցությունը դիմում է բոլոր պատգամավորներին և խմբակցություններին հանդես գալու միասնական հայտարարությամբ առ այն, որ Հայաստանի և Թուրքիայի միջև դիվանագիտական հարաբերություններ հաստատելու մասին արձանագրությունները պետք է ենթարկվեն արմատական փոփոխությունների, որոնք կբացառեն Հայաստանի համար պարտադրանք հանդիսացող դրույթներ։

Այս արձանագրություններում պրո–հայկականություն կամ հակահայկականություն, պրո–թուրքականություն կամ հակաթուրքականություն փնտրելն անհեթեթություն է կամ՝ քաղաքականության ընկալման անկարողություն:

Հայաստանը պետք է իսկապես ժամկետ սահմանի, և եթե Թուրքիան այդ ընթացքում քայլեր չանի, ապա պետք չէ շարունակել։ Առավելագույնը մինչև տարեվերջ այդ խելամիտ ժամկետը ավարտված պետք է համարել:

Հրանտ Մարգարյան. «Մենք իրավունք չունենք այս սոցիալական իրականության մեջ, ընտրությունների այն ավանդությամբ, որ մենք արդեն ունենք, հարցը տանել դեպի հանրաքվե։ Կարծում եմ, ճիշտ չէ պատասխանատվությունը գցել ժողովրդի վրա»։

Հարություն Առաքելյան. «Մազապուրծների 2-րդ ու 3-րդ սերունդներին ասում են` կեր քո բաժին հալվան ու ձայն մի հանիր. թե չէ ի՞նչ ես ձայնդ գցել գլուխդ, թե` հանցագործությո՜ւն մարդկության հանդեպ... միջազգային նորմե՜ր... Դու միայն կեր... կե՛ր, էլի կտանք»...