Գագիկ Մելիքյան. «Հայաստանի համար նորություն չէ փակ սահմաններում տնտեսություն վարելը կամ աշխարհին ներկայանալը։ Եղել է այդպես, և մի քիչ էլ կշարունակվի. ի՞նչ է եղել որ»։

Տիգրան Սարգսյան. «Տիգրան Դավթյանը բոլոր պատասխանները տվել է հարգալից։ Ոչ մի թշնամական վերաբերմունք Տիգրան Դավթյանի կողմից այս դահլիճում չի դրսևորվել»։

Զուրաբյան. «Ինձ համար կարևոր են միայն դիվանագիտական փաստաթղթերը և դիվանագիտական դիրքորոշումները։ Ես կարող էի պատասխանել ձեր հարցին, դրա համար պետք է բացահայտեի որոշ պետական գաղտնիքներ, ինչը չեմ անելու։»

Թուրքիայի կողմից արձանագրությունների վավերացման ողջամիտ ժամկետը ՀՀԿ պատգամավոր Գագիկ Մելիքյանը համարում է մոտավորապես մինչև 2010թ. գարնան կեսը։ Իր հերթին ԼՂՀ նախկին արտգործնախարար Արման Մելիքյանի դիտարկմամբ, առնվազն մինչև հաջորդ տարվա երկրորդ կեսը հայ-թուրքական սահմանը չի բացվի։

Հմայակ Հովհաննիսյան. «Այս իրավիճակում եվրոպական կառույցներն իհարկե Սերժ Սարգսյանի և Լևոն Տեր–Պետրոսյանի (Հանրապետական կուսակցության և «Հայ ազգային կոնգրեսի») միջև երկխոսության հետ որոշակի և կարևոր հույսեր են կապում, քանզի գիտակցում են, որ Դաշնակցություն–Ռոբերտ Քոչարյան–«Բարգավաճ Հայաստան», ինչպես նաև ՀՀԿ որոշ թևի համախմբումն այս արձանագրությունների ընդունման դեմ կարող է լուրջ խոչընդոտ հանդիսանալ»

Մ. Մ.-ՀՀԿ-ի ամենամեծ ձեռքբերումն այս տարիների ընթացքում այն էր, որ քաղաքական դաշտում ունենալով փոքրիկ հատված՝ տարիների ընթացքում իր իրական գործերով, ոչ թե պոպուլիզմով ավելի մեծ ձայների արժանացավ հասարակությունում։ Հ.Հ.-Օ՜յ, օ՜յ... թող Վազգեն Սարգսյանը չգար այդ կուսակցություն, տեսնեինք՝ ի՞նչ գործողություն պիտի անեիք, թող 95 թվականին անեիք...

Ստեփան Սաֆարյան. «Ցանկություն կա վարչապետին դարձնել քավության նոխազ և դնել վարչապետի փոփոխության խնդիր և այդ կերպ թե՛ իշխանության ժառանգականության, թե՛ դեմքի փրկության և այլ խնդիրներ լուծել, այսինքն՝ նրան պարզապես մեղադրել ֆինանսատնտեսական ճգնաժամի հետևանքները չվերացնելու, այսօրվա բյուջեի մեջ»։

Պատերազմի նախահիմքեր էլ Գ. Սահակյանը չի տեսնում։ Ինչպես նաև բացառում է մինչև տարեվերջ ԼՂ-ի խնդրի վերաբերյալ որևէ համաձայնագրի ստորագրման հնարավորությունը։

Վ. Հովհաննիսյան. «…Հայաստանը կայացող, ամուր բանակով երկիր էր։ 1920թ.՝ արդեն ո՛չ, որովհետև այն ժամանակվա Լևոն Տեր-Պետրոսյանները՝ բոլշևիկները, կազմալուծեցին երկիրն ու բանակը, և երկիրն անպաշտպան էր»։

Ա. Այվազյան. «Դրական գնահատական տալն անհնար է այս և նմանատիպ հանդիպումներին, որովհետև ընդհանուր ուղղությունը կապիտուլյանտական է Հայկական հարցի նկատմամբ՝ ինչպես թուրքական, այնպես էլ ադրբեջանական ճակատում»։

ՀՀ նախագահի մամուլի խոսնակ Սամվել Ֆրամանյանն «Արմենպրես»-ի խնդրանքով պարզաբնումներ է տվել Ադրբեջանի նախագահի հայտարարությունների և ադրբեջանական մամուլի որոշ հրապարակումների առնչությամբ.

«Ալիևի յուրաքանչյուր նմանատիպ հայտարարությունից հետո Ադրբեջանի դիրքերն է՛լ ավելի են թուլանում, որովհետև հստակ երևում է, որ հարևան երկրի նախագահը ապակառուցողական տրամադրություն ունի և վերջնագրերով է խոսում, ինչը հստակ հակահարված ստացավ Մինսկի խմբի համանախագահների կողմից»։

Սուրեն Սուրենյանց.«Ակնհայտ է, որ իշխանության մեջ տեղի են ունենում վերադասավորումներ, որոնք անհանգստացնում են Ռոբերտ Քոչարյանին։ Կամ էլ Ռոբերտ Քոչարյանն է անհանգստանում հնարավոր համաձայնություններից, որոնք դարձյալ էապես թուլացնելու են նրա ազդեցությունը հանրապետության կյանքում»:

Հմայակ Հովհաննիսյան. «Եթե հնարավորություն է ստեղծվում, որ առաջին նախագահի և գործող նախագահի միջև համագործակցության մթնոլորտ ստեղծվի, ապա դա միայն ի նպաստ ժողովրդի և երկրի է, սակայն տարբեր կարգի մարդիկ, ովքեր չեն հասցրել տեղավորվել իշխանական կերակրատաշտի շուրջ, իրենց «քցված» են համարում...»։

Պատմության մեջ այս էլ որերորդ անգամ հայության կյանքում լրջագույն հարցերը զգայական հարթությունից քաղաքական հարթությունում վերածվում են, այսպես կոչված, հայրենասերների ու դավաճանների մրցապայքարում անպտուղ և ոչ մի տեղ չտանող բանավեճի իմիտացիայի։

Հիշեցնենք, սակայն, որ ՍԴՀԿ-ին անդամագրվելու և այդ կուսակցությունից Վարդան Խաչատրյանի անդամակցությունը կասեցնելու հետ կապված ոչ վաղ անցյալում շատ հետաքրքիր «ոդիսական» էր տեղի ունեցել։

«Համագործակցության լավագույն միջոցն այն կլիներ, որ «Հայ ազգային կոնգրեսը» մասնակցեր այն կլոր սեղաններին, որոնք պարպերաբար կազմակերպում է նախագահ Սարգսյանը»։

«Ինչո՞ւ է Սերժ Սարգսյանին թվում, թե հայ ժողովուրդն ընդունակ չէ, հանուն ազգային նպատակների, եւս մեկ անգամ նման լայնախոհություն եւ իմաստնություն դրսեւորելու»։