Ամբերին Զաման. «Առկա իրավիճակում այնպիսի տպավորություն է ստեղծվել, կարծես Հայաստանի նախագահին խաբել են սեփական ժողովրդի աչքի առջև: Նա, դեմ դուրս գալով ինչպես իր երկրի, այնպես էլ սփյուռքի արմատականներին, ստորագրեց արձանագրությունները, սակայն մնաց ձեռնունայն»։

Սեդաթ Էրգին. «...Սա թերևս Էրդողանի ուշագրավ պատասխանն էր Բարաք Օբամայի' արձանագրությունները րոպե առաջ ստորագրելուն ուղղված սպասումների»:

Արմեն Ռուստամյան. «Սա դառնում է ՀՀ Ազգային ժողովի դիրքորոշումը և պաշտոնական մոտեցումն առնվազն ՀՀ օրենսդիր մարմնի մակարդակով։ Սրան չեն կարող չանդրադառնալ և չեն կարող անտեսել՝ որպես միջազգային սուբյեկտ հանդիսացող Հայաստանի տեսակետներ»:

Արտակ Շաքարյան. «Գնդակը Թուրքիայի դաշտում է, և սպասելուց բացի՝ մեզանից այդքան էլ շատ բան կախված չէ»:

«Ալիևի հայտարարություններն ուղղված են՝ առաջին՝ ներքին քաղաքական շուկային, երկրորոդ՝ ԵԱՀԿ համանախագահներին, երրորդ՝ Թուրքիայի որոշ ուժերին, և չորրորդ՝ դա քարոզչական, տեղեկատվական պատերազմի հնարք է»։

Սեմիհ Իդիզ. «Սակայն կարևոր էր, որ ԱՄՆ պետքարտուղարի օգնականն ասաց, թե գիտի թուրքական տեսակետն, ըստ որի Հայաստանի հետ հարաբերությունների և ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման գործընթացները շաղկապված են»:

Սամի Քոհեն. «Թուրքական իշխանություններն արձանագրությունների վավերացման և ղարաբաղյան հիմնախնդրի միջև փաստացի կապ են տեսնում: Վարչապետը և այլ պաշտոնյաներ շատ բացահայտ և պարզ հայտարարում են, որ քանի դեռ առաջընթաց չի գրանցվել ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման գործընթացում, Երևանի հետ ձեռք բերված համաձայնությունը կյանքի չի կոչվելու»։

Ամբերին Զաման. «Արդեն բոլորի համար պարզ է, որ խորհրդարանում հանգրվանած արձանագրությունները չեն վավերացվելու և կյանքի չեն կոչվելու, քանի դեռ Հայաստանը դուրս չի եկել «բռնազավթված» յոթ շրջանների գոնե մի հատվածից»:

CNN Turk. «Առաջին հայացքից դիվանագիտական հաջողություն թվացող Հայաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման գործընթացում Անկարային նեղ օրեր են սպասվում»։

Ֆերաի Թընչ. «Պետք է փարատել Ալիևի անհանգստությունները, գոհացնել նրան, և ճգնաժամը հիմնովին լուծել: Որովհետև իրականում Ադրբեջանի և Թուրքիայի հարաբերությունները շատ հատուկ են»:

Աբդուլհամիդ Բիլիջի . «Ստացվում է՝ արձանագրության կյանքի կոչելը կապված է Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև առկա խնդրում առաջընթացի ապահովման հետ, ինչը նշանակում է, որ բանալին դեռևս Մոսկվայի ձեռքում է: Իսկ Լավրովը ադրբեջանական տարածքներն ազատելու համար գրություն կուղարկի՞ Հայաստանին»:

Զբիգնև Ռիբացկի. «ՆԱՏՕ-ի հանդեպ հայ հասարակության վերաբերմունքը պայմանավորված է եղել նաև Դաշինքի անդամ հանդիսացող Թուրքիայի հետ հարաբերությունների բացակայությամբ ու այդ երկրի նկատմամբ Հայաստանի վերաբերմունքով»։

Հոկտեմբերի 5-ից գործում է Ադրբեջանի առաջին միջազգային հեռուստաալիքը' «ATV International» («ATV Int»), որն ունի նաև հայերեն հեռարձակման բաժին։

Արամ Սարգսյան. «Թուրքիան առաջարկում է խաղաղության ճանապարհ, որը պետք է սկսվի Բալկաններից, գա Ստամբուլ, Անկարա, Նախիջևան, բարձրանա մեր Զանգեզուրով և Լաչինով գնա դեպի Բաքու։ Առաջին հայացքից կարծեք թե հիանալի նախագիծ է, բայց, մյուս կողմից, մենք էլի քաղաքական խնդիրների մեջ ենք խճճվում»։

Այն արձանագրությունները, որոնք մեզ հիմա դեմ են տվել շրջափակման քաղաքականության շարունակությունն են, բայց այս անգամ արդեն թղթի վրա գրված և պարտավորությունների տեսքով։

Եթե նայում ենք աշխարհաքաղաքական իրադարձություններին, ապա նկատում ենք, որ հայ–թուրքական կնճիռում հստակ երևում է գերտերությունների շահերի բախումը։

Վահե Սարգսյան. «Վրասատանը բոլոր՝ սոցիալ-տնտեսական, ճանապարհատրանսպորտային, էներգետիկ և այլ կողմերով տարիներով «փորձարկեց» ջավախահայությանը և չհասավ վերջնական հաղթանակի։ Այժմ հերթական փորձն իրականացվում է մշակութային-հոգևոր ասպարեզում»։

Հայ–թուրքական սահմանի բացումը լրջորեն կփոխի Բաքու–Երևան–Անկարա եռանկյունու հարաբերությունները։ Լուրջ կփոխվի նաև Ռուսաստանի դերը...