2009թ. մայիսի 4-ին իմ դեմ իրականացվեց հերթական մահափորձը:

Այդ մասին ՀԱՄ հայտարարությանը հետեւեց ոստիկանության համապատասխան բաժնի՝ իմ նկատմամբ կատարված իբր վրաերթի մասին հաղորդագրությունը: Կազմված քրեական գործը բավականաչափ անփույթ եւ հակասական էր, ինչի մասին բազմիցս խոսել եմ գրեթե 1 տարվա ծանր ապաքինումից հետո:

Ես դեռ բժիշկների հսկողության տակ էի, երբ ինձ «վրաեր­թի» են­թար­կե­լու փաս­տի առ­թիվ Ե­րե­ւան քա­ղա­քի քննչա­կան վար­չութ­յան ՃՏՀ քն­նութ­յան բաժ­նում հա­րուց­ված քր.­գոր­ծի վա­րույ­թն էլ կարճ­վեց ՀՀ­ ԱԺ կող­մից 19.06.2009թ. ըն­դու­նած «Համա­նե­րում հայ­տա­րա­րե­լու մա­սին» ո­րոշ­ման կի­րառ­մամբ:

Իսկ Ե­րե­ւան քա­ղա­քի քննչա­կան վար­չութ­յան ՃՏՀ քն­նութ­յան բաժ­նում կազմ­ված քր.­գոր­ծում (որի պատճենն ունեմ) այդ­պես էլ հիմ­նա­վոր­ված չէ այսպես կոչված վրաեր­թի փաս­տը, քա­նի որ Ճա­նա­պար­հա­յին ոս­տի­կա­նութ­յան պետ, ոս­տի­կա­նութ­յան գնդա­պետ Մ. Օ­հան­յա­նի պաշտոնական գրութ­յան համաձայն, այդ «վրաեր­թի» տե­ղում, եւ այդ օրն ընդհանրապես վրաերթ կամ վթար չի գրանց­վել, ա­ռա­վել եւս ինձ հետ: ՀԱՄ կենտրոնական գրա­սեն­յա­կն այդ փողոցում է, եւ տա­րած­քի բնա­կիչ­նե­րը լավ են ճա­նա­չում ինձ, ու ո­րե­ւէ վկա չի հայտ­նա­բեր­վել ոստիկանների կողմից (իհարկե՝ նաեւ մեր), ով ինձ տե­սած լի­ներ «վրաերթ­ված»...

Այնուամենայնիվ, որոշեցի դիմել դատարան՝ ինձ պատ­ճա­ռած վնաս­նե­րի փոխհատուցման հա­մար, որը քիչ  չէ:  Դա­տա­րա­նը բո­ղոքն ըն­դու­նել է եւ՛ ընդ­դեմ Շո­ղա­կաթ Ա­միր­խան­յա­նի եւ՛ նրա տնօ­րին­ման տակ գտնվող «Սի­թի Քեբ» ՍՊԸ-ի (ո­րի ավ­տո­մե­քե­նա­յով էլ իբր ե­ղել է վրաեր­թը): Նաեւ հար­կա­դիր կա­տար­ման ո­րո­շում­ներ են ե­ղել՝ պար­տա­պա­նի գույ­քի վրա ար­գե­լանք դնե­լու, պար­տա­պա­նի գույ­քի նկատ­մամբ հե­տա­խու­զում հայ­տա­րա­րե­լու եւ պար­տա­պա­նի դրա­մա­կան մի­ջոց­նե­րի վրա ար­գե­լանք դնե­լու մա­սով: Սա­կայն այն հաս­ցե­նե­րում (ք. Ե­րե­ւա­նում), ո­րոնք ոս­տի­կա­նութ­յու­նում նշել էր Շ. Ա­միր­խան­յա­նը, ոչ ին­քը հայտ­նա­բեր­վեց, ոչ էլ իր ՍՊԸ-ն... Եվ առ այսօր չեն հայտաբերվել:

Իմ նախկին կասկածները, թե այս տարօրինակ վրաերթի տարօրինակ մեղավորը կասկածելի է, եւ մտահոգություն ունեմ, որ նա ինչպես հայտնվել է, այնպես էլ կկորի... կարծես թե իրականանում են:

Տեսնելով, որ դատարանն ի վիճակի չէ գտնել Շ. Ամիրխանյանին եւ նրա ՍՊԸ-ն, ես դիմեցի ՀՀ գլխավոր դատախազ Աղ­վան Հով­սեփ­յա­նին, որ­պես­զի մի­ջամ­տի, որ այս տա­րօ­րի­նակ ան­հե­տա­ցում­նե­րը պարզ­աբանվեն, քանի որ այս­պես կոչ­ված մե­ղադր­յալը կո­րել է ... ­Կամ կորց­րել են...

Դիմումս ուղարկվել է Երեւան քաղաքի դատախազություն, որտեղից ինձ պատասխանել-հիշեցրել են, թե «ինձ վրաեր­թի են­թար­կե­լու փաս­տի առ­թիվ Ե­րե­ւան քա­ղա­քի քննչա­կան վար­չութ­յան ՃՏՀ քն­նութ­յան բաժ­նում հա­րուց­ված քր.­գոր­ծի վա­րույ­թը կարճ­վել է ՀՀ­ ԱԺ կող­մից 19.06.2009թ. ըն­դու­նած «Հա­մա­նե­րում հայ­տա­րա­րե­լու մա­սին» ո­րոշ­ման կի­րառ­մամբ»... Երևի մտածել են, թե այդ «վրաերթից» հետո հիշողությունս լավ չէ...

Քանի որ այլեւս վստահ չեմ, որ իմ դեմ հերթական ոտնձգություն անողը կգտնվի ու կպատժվի, այժմ, այս հայտարարությամբ, դիմում եմ բոլոր պատկան մարմիններին, պատասխանատուներին, ԶԼՄ-ներին եւ շահագրգիռ կողմերին՝ օգնել ինձ, որպեսզի որոշակի հայտնված եւ անորոշ կորած մեղադրյալը ու նրա պատվիրատուն հայտնաբերվեն, եթե իհարկե մեղադրյալը նպատակայնորեն  ներդրված չէր որպես այդպիսին, եւ այդ հողի վրա էլ անհետացած չէ...

   Հայ Արիական Միաբանության առաջնորդ Արմեն Ավետիսյան