Ընդամենը մեկ ամիս առաջ ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը խոսեց Հայաստանի նոր ատոմակայանի կառուցման գործում Թուրքիայի հնարավոր մասնակցության մասին։ Քաղաքական և հասարական շրջանակները տարբեր կերպ արձագանքեցին Տիգրան Սարգսյանի այս քայլին՝ մի մասը քննադատեց, մյուս մասն էլ՝ ողջունեց։ Հայաստանի և Թուրքիայի միջպետական վերջին զարգացումների վերաբերյալ «Արարատ» ռազմավարագիտական կենտրոը հարցում է նախաձեռնել։ «7 օր»-ի հետ զրույցում կենտրոնի տնօրեն Արմեն Այվազյանն ասաց, որ հարցմանը մասնակցում են պետական պաշտոնյաներ, քաղաքական, հասարակական և մշակութային գործիչներ, վերլուծաբաններ: Ահա թե ինչպիսի կարծիքներ կան։

Արմեն Այվազյանի համոզմամբ, Թուրքիային ներգրավելու ակնարկով վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը ցանկանում է ցույց տալ, որ Երևանն Անկարայի հանդեպ բարձր մակարդակի վստահություն ունի։ Բայց դա, քաղաքագետն անվանում է «ջայլամային քաղաքականություն». Հայաստանը չի ցանկանում ընդունել, որ Թուրքիան մինչև հիմա վարում է թշնամական, նույնիսկ ագրեսիվ քաղաքականություն։

-Բոլոր «ռազմադաշտերում» Թուրքիան գործում է ընդդեմ մեզ։ Իսկ ով՞ պետք է պատասխան տա, եթե թուրքերն իրենց թշնամական քաղաքականությունը շարունակ են վարել նաև ատոմակայանի պատերի ներքո,- հարց է բարձրացնում Արմեն Այվազյանը։

Քաղաքագետ, Մանկավարժական համալսարանի իրավունքի պատմության և քաղաքագիտության ամբիոնի վարիչ Լևոն Շիրինյանի կարծիքով նույնպես, Տիգրան Սարգսյանի առաջարկությունը սխալ է:

-Սա ազգային անվտանգության հիմնախնդիր է և այն պետք է քննի ՀՀ Ազգային Ժողովը: Վարչապետի նկատմամբ իմ ունեցած համակրանքով հանդերձ՝ պետք է նշեմ, որ սա նրա կողմից անհեռատես առաջարկ է,– ասել է Լևոն Շիրինյանը:

Ըստ քաղաքագետի, ատոմակայանի կառուցման հարցում Թուրքիայի մասնակցությունը Հայաստանին ոչ մի լավ բան չի տա, քանզի Թուրքիան «ո՛չ միջուկային ֆիզիկա, ո՛չ գործնական, ո՛չ տեսական քիմիա և ոչ էլ առաջատար տեխնոլոգիաներ ունի»:

-Այլ բան է, եթե թուրքերը մեզ հրավիրեն մասնակցելու իրենց ատոմակայանի կառուցմանը: Մենք ունենք համապատասխան գիտելիքներ, լավ կադրեր և տիրապետում ենք ժամանակակից տեխնոլոգիաների:

Ատոմակայանի կառուցման հարցում, եթե դա այդքան անհրաժեշտ է, կարող ենք դաշնակցել հարևան Իրանի հետ, որը միջուկային տերություն է: Ինչո՞ւ մենք դա չենք տեսնում: Ինչո՞ւ ենք ամեն ինչում անտեսում Իրանը: Ստացվում է յոթ երգ գիտենք, յոթն էլ Թուրքիայի մասին է,- կարծիք է հայտնել Լևոն Շիրինյանը:

Վերջինն ընդգծում է, որ ատոմակայանը յուրաքանչյուր պետության սիրտն է, և անիմաստ է այդ սրտի աշխատանքին խառնել թշնամական ուժեր, քանի որ, օրինակ, «ատոմակայանի կառուցմանը մասնակցելու պատրվակով Հայաստան կմտնեն թուրքական լրտեսական և հետախուզական գործակալություններ»:

Հոգեբան Ալբերտ Նալչաջյանն էլ հարցին մոտենում հոգեբանության տեսանկյունից։

- Երկրի ղեկավարների համար բավական չէ, ասենք, լավ տնտեսագետ լինելը, պետք է նաև էթնո-հոգեբան լինել, էթնո-քաղաքական և էթնիկական խնդիրները միշտ աչքի առաջ պետք է ունենալ: Ես զբաղվում եմ ցեղասպանության հարցի ուսումնասիրությամբ, և զարմանալի մի երևույթ կա հայերի մոտ. Օսմանյան կայսրության տիրապետության տարիներին և 1908թ. երիտթուրքերի իշխանության գալուց հետո էլ հայերի մեծ մասը, որոշ բացառություններով, չի զգացել մոտալուտ վտանգը, չի հասկացել, թե ինչ վտանգի տակ է գտնվում: Հիմա էլ նույն բանն է կատարվում,- ընդգծում է հոգեբանը:

Արեգնազ Մանուկյան

 Օգտագործվել են ararat-center.org կայքի նյութերը