ՀՀ բոլոր իրավապաշտպաններին

ՀՀ Գլխավոր դատախազ Ա.Հովսեփյանին

«Դատապարտյալների հիվանդանոց» ՔԿՀ-ի կալանավոր՝

Մուշեղ Պատվականի Հովհաննիսյանից

Բաց նամակ

Նախօրոք ներողություն եմ խնդրում, որ ստիպված եմ չարաշահել Ձեր ժամանակը, քանի որ այն ինչ գրելու եմ, փորձելու եմ անել մանրակրկիտ ձեւով, քանի որ ժամանակի ընթացքում համոզվել եմ, որ իմ շուրջը կատարվող բոլոր գործողությունները պատահականության արդյունք չեն եւ հիմնված են կողմնակալ եւ շահադիտական գործողությունների վրա:

Ես քրեական դատավարության օրենսդրությանը համապատասխան, պատշաճ իրավական ընթացակարգեով կալանքի ժամկետի երկարացման բոլոր որոշումներից հետո սպառել եմ իմ դեմ կատարվող ապօրինի գործողությունների դեմ բողոքարկելու հնարավորությունները, սակայն՝ անարդյունք: Անտարբերությունն ու անօրինականությունը ստիպեցին ինձ դիմել ծայրահեղ' ինձ համար մինչ այդ անընդունելի միջոցի' հացադուլի. 21.09.09թ.-20.10.09թ., եւ ստիպված դուրս եկա հացադուլից ծայրաստիճան ծանր վիճակում, որպեսզի կարողանամ վերականգնել մրոտած անունս եւ Աստծո կամքով հասնել արդարության:

Գաղտնիք չէ, որ այսօր Գյումրի քաղաքում տիրում է հովանավորչության, անձեռնմխելիության եւ անպատժելիության մթնոլորտ:

Ես մի քանի անգամ դիմել եմ լրատվամիջոցներին, ընտրելով այնպիսի  լրատվամիջոցներ, որոնց վրա իմ համոզմամբ, չեն կարողանա ներգործություն ունենալ, հավատացել եմ այդ լրատվամիջոցների անաչառությանը եւ ազատությանը. («Ազատություն» ռադիոկայան №40/26-3դ-հ-27, «Արմենիա» հ/ը №40/26-3դ-հ-28, «ԳԱԼԱ» հ⁄ը № 40/26-3դ-հ-25, «Ժամանակ» թերթ № 40/26-3դ-հ-26):

Կասկած ունեմ, որ իմ դիմումների մեծ մասը չի հասել հասել հասցեատերերին:

Արձագանքել է միայն «ԳԱԼԱ» ՀԸ-ն, որոնց ես դիմել եմ դիմումս դրսից ուղարկելով եւ, որը լուսաբանել է հացադուլս ու այս դեպքը:

Ըստ ինձ ներկայացրած մեղադրանքի,

2008թ-ի նոյեմբերի 17-ից, հանդիսանալով ՀՀ տարածքային կառավարման նախարարության ջրային տնտեսության պետական կոմիտեի «Շիրակջրմուղկոյուղի» ՓԲԸ-ի ջրաչափերի տեխնիկական վերահսկողության եւ կարգաբերման ենթաբաժնի աշխղեկ, նույն թվականի նոյեմբերի 22-ին եւ 27-ին համապատասխան պահանջագրերով, ընկերության պահեստից ստացել եմ իմ վստահությանը հանձնված ընդհանուր առմամբ 600 հատ  «Արազեն» ՍՊԸ արտադրության GSD տեսակի ջրաչափական հանգույց, որից թվով 139 ջրաչափական հանգույցը տեղադրվել է Գյումրի քաղաքում եւ հարակից համայնքներում՝ ներկայացնելով դրանց վերաբերյալ համապատասխան ցուցակներ, իսկ 11 հատ հանգույց հետ է վերադարձվել ընկերությանը, մնացած 450 հատը ես' Մ.Հովհաննիսյանս հափշտակելու միջոցով յուրացրել եմ, «Շիրակջրմուղկոյուղի» ՓԲԸ-ին պատճառելով առանձնապես խոշոր չափի՝ 4 950.000 դրամի նյութական վնաս:

Փաստի առթիվ  27.05.2009թ-ին  Շիրակի մարզի քննչական բաժնում հարուցվել է քրեական գործ ՀՀ քր. օր. 179 հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետով:

15.08.2009թ. որոշում է կայացվել ինձ որպես մեղադրյալ ներգրավելու մասին եւ իմ նկատմամբ հայտարարվել է հետախուզում:

25.08.2009թ. ինձ հայտնաբերել եւ տեղափոխել են «Արթիկ» ՔԿՀ:

26.08.2009թ. ինձ մեղադրանք է առաջադրվել ՀՀ քր. օր. 179 հոդ. 3-րդ մասի 1-ին կետով եւ խափանման միջոցը ընտրվել է կալանքը:

Ապա մինչ օրս եւս 3 անգամ երկարացվել է իմ կալանքի ժամկետը եւ մինչ օրս գտնվում եմ Դատապարտյալների հիվանդանոցում:

Նախեւառաջ հիմնավորեմ վերը նշված «խայտառակ ու անգրագետ մեղադրանք» արտահայտությունս իրավական տեսանկյունից.

1.   Մեղադրանքում նշվում է, որ ես հանդիսանում եմ «Շիրակջրմուղկոյուղի»  ՓԲԸ-ի աշխղեկ:

Այնինչ ՀՀ քր. դատավարության օրենսգրքի 6-րդ հոդվածի 3-րդ կետի պահանջների խախտմամբ՝ սույն քր. գործում բացակայում է ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 85-րդ հոդվածի 2-րդ կետով նախատեսված փաստաթուղթը՝ ինձ հետ կնքված աշխատանքային պայմանագիրը:

2.   Սույն թվականի նոյեմբերի 22-ին եւ 27-ին ստացել եմ համապատասխան   պահանջագրերով 600 հատ ջրաչափ, որից 139 հատը տեղադրել եմ ...

Այնինչ քրեական գործում բացակայում է ՀՀ աշխ. օրենսգրքի 85-րդ հոդ. 3-րդ մասով նախատեսված փաստաթուղթը՝ որն ինձ թույլ կտար անցնել աշխատանքի, եւ  նույն հոդվածի 4-րդ մասով նախատեսված փաստաթուղթը, որի համաձայն ինձ ծանոթացվել է իմ աշխատանքի բնույթը եւ աշխատանքի պայմանները, չկա աշխատանքը կարգավորող որեւէ այլ իրավական ակտ:

3.   «450 հատ ջրաչափ յուրացրել է ՓԲԸ-ին պատճառելով առանձնապես խոշոր չափի՝ 4 950.000 դրամի նյութական վնաս»:

Այնինչ, անկախ բոլոր փաստաթղթերի բացակայությունից, որը, եթե միամտաբար անվանենք անփութության, անգրագիտության եւ այլնի արդյունք, ապա այս փաստաթղթերի բացակայությունը, որոնցով պետք է հաստատվեր եւ հիմնավորեր ինձ ներկայացրած մեղադրանքը՝ «համապատասխան պահանջագրերով ընկերության պահեստից ստացել է իրեն վստահված 600 հատ հանգույց' ջրաչափական, պատճառելով նյութական վնաս»-անանուն է:

ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 240 հոդվածի 1-ին մասը նախատեսում է «Լիակատար նյութական պատասխանատվության մասին պայմանագիրը», որի համաձայն, պետք է ինձ հետ կնքված լիներ գրավոր պայմանագիր, որտեղ պետք է նշված լինեին նյութական այն արժեքները, որոնք կապված լինեին դուրս գրման, ընդունման, պահպանման, տեղափոխման, օգտագործման կամ առքուվաճառքի հետ, բայց այդպիսի պայմանգիր չկա ոչ իրականում ոչ գործի նյութերում:

Ես ներկայացրել եմ երկու գերատեսչություններից ստացված տեղեկանքներ, որոնց համաձայն, քր. դատ. օր. 35 հոդվածի 1-ին մասի 1-ին կետի եւ 2-րդ ու 3-րդ մասերով, բացառում էր իմ նկատմամբ քրեական հետապնդում կամ քրեական գործի վարույթ իրականացնելը:

Առաջին տեղեկանքը ՀՀ ջրային տնտեսության պետական կոմիտեից էր այն մասին, որ ես չեմ հանդիսանում «Շիրակջրմուղկոյուղի» ՓԲԸ-ի աշխատակից: Իսկ երկրորդ տեղեկանքն ՀՀ աշխատանքի տեսչությունից էր այն մասին, որ ստուգումների արդյունքում պարզվել է, որ ես չեմ հանդիսանում «Շիրակջրմուղկոյուղի» ՓԲԸ-ի աշխատակից:

Տվյալ դեպքում նախաքննական մարմինը պարտավոր էր քրեական գործ հարուցել իմ դեմ կեղծ հայտարարություն տված անձի դեմ' համաձայն քր. օր. 333 հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին, 2-րդ եւ 3-րդ կետերի հատկանիշներով (սուտ մատնություն):

Սույն գործի պատվիրատու՝ «Շիրակջրմուղկոյուղի» ՓԲԸ առեւտրի բաժնի պետ՝ Սիմոն Բաբկենի Պողոսյանը, նախապես հանցավոր համաձայնության գալով Շիրակի մարզի քննչական վարչության քննիչ՝ Արա Դարբինյանի հետ, տվեց կեղծ բացատրություն, որպեսզի հիմնավորեն եւ իմ դեմ մեղադրանք դարձնեն, շարունակեց հանցագործությունների շարքը սուտ ցուցմունք տալով (քր. օր. 338 հոդ. 2-րդ մասի  3-րդ կետի հատկանիշներով), ծառայողական լիազորությունները չարաշահելով (քր. օր. 214 հոդվածի 1-ին, 2-րդ կետերով) եւ պաշտոնական կեղծիքներ կատարելով՝ (քր. օր. 314 հոդ. 2-րդ կետի հատկանիշներով):

Քննիչ՝ Արա Դարբինյանը, շարունակելով գործընկերոջ հանցագործությունների շարքը, շինծու մեղադրանք կազմեց եւ թաքուն հետախուզում հայտարարեց, որն ինձ համար դարձավ խափանման միջոցը որպես կալանք ընտրելու դատարանի որոշման հիմք, իբր տասն օր ինձ հետախուզելուց հետո գտան, այնինչ իրենց հրավերով ես գնացել էի Գյումրի եւ այնտեղ ինձ, որպես հետախուզման արդյունքում բացահայտված' ձերբակալեցին, եւ, այդպիսով, ինձ ապօրինաբար զրկեցին ազատությունից: «Արթիկ» ՔԿՀ ինձ տեղափոխելու առաջին իսկ օրվանից քննիչ Արա Դարբինյանի միջնորդությամբ ինձ զրկեցին զանգի եւ տեսակցության իրավունքից:

Նախաքննական մարմնին ես ներկայացրել եմ ձայներիզ, որտեղ Սիմոն Պողոսյանը, ոչ թե հորդորում է պատճառած «նյութական վնասը» վերականգնել, այլ խնդրում է ինձ կեղծել որոշ փաստաթղթեր, որպեսզի ինքը կարողանա խուսափել ԿՀԴՊ-ի 6-րդ վարչության ստուգումներից:

Սիմոն Պողոսյանը, հասկանալով, որ ինձ չի կարող ներքաշել իր կեղտոտ գործերի մեջ, հանձնարարել էր իր աշխատակցին՝ Ֆյոդրին, ինձ նախազգուշացնել, խրատել եւ խորհուրդ տալ, որ ում անունն ուզում եմ տամ, միայն Սիմոնին հանգիստ թողնեմ: Այս 2-րդ ձայներիզը ես նույնպես ներկայացրել եմ քննիչին:

Սակայն քննիչ՝ Արա Դարբինյանի անպատժելիության համոզվածությունը այն գագաթնակետին է, որ անգամ այսօրինակ ծանրակշիռ փաստարկները հաշվի չառավ, ավելին, առ այսօր ապացույցներ կեղծելով, որոնում է, թե էլ ի՞նչ հանցագործություն կարող է ինձ մեղսագրել:

Այսպիսով քննիչ՝ Արա Դարբինյանը խախտելով քրեադատավարական օրենսգրքի 7-րդ հոդ. 1-ին եւ 2-րդ մասի, 11 հոդ. 4-րդ եւ 5-րդ մասի, 6-րդ հոդ. 1-ին եւ 3-րդ կետի եւ 35 հոդ. 2-րդ եւ 3-րդ մասի պահանջները կատարել է հանցագործություն քր. օր. 349 հոդ. 2-րդ մասով, 334 հոդ. 1-ին մասով, 314 հոդ. 2-րդ մասով, 308 հոդ. 2-րդ մասով, 110 հոդ. 1-ին մասով, 348 հոդ. 3-րդ մասով եւ 336 հոդ. 4-րդ մասի 1-ին եւ 2-րդ կետերով:

Ես ՀՀ քրեադատավարական օրենսգրքի շրջանակներում, օրենքով սահմանված կարգով, ըստ պատշաճի բողոքարկել եմ իմ նկատմամբ իրականացվող ապօրինի գործողությունների դեմ, սակայն անօգուտ:

Ստորեւ առանձնացված ներկայացնում եմ այն բոլոր քայլերը, որոնք ձեռնարկել եմ արդարության հասնելու համար, բայց ապարդյուն:

Առանձին ցանկանում եմ նշել, որ 13.10.2009թ., երբ ինձ «Արթիկ» ՔԿՀ-ից հացադուլի հետեւանքով ծայրաստիճան ծանր վիճակում տեղափոխեցին ՀՀ ԱՆ «Դատապարտյալների հիվանդանոց» ՔԿՀ, երբ արդեն բժշկական եզրակացությամբ համարվում եմ հաշմանդամ, առ այսօր քննիչները չեն եկել ինձ մոտ եւ քննչական գործողություններ չեն կատարել: Փաստորեն 3 անգամ, առանց հիմքերի դատարանը երկարացրել է իմ կալանքի ժամկետը:

Ես չգիտեմ, թե ինչպես կարելի է դուրս գալ այս կարուսելից, որը ղեկավարում է Սիմոն Պողոսյանը, եւ, որին մասնակցում են Շիրակի մարզի դատախազ՝ Դավիթ Սարգսյանը եւ Շիրակի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավորները եւ Շիրակի մարզի քննչական վարչության քննիչ՝ Արա Դարբինյանը:

Ի՞նչ անել' չգիտեմ: ՀՀ Սահմանադրության 30.1-ի համաձայն փոխե՞մ քաղաքացիությունս, թե՞ միգուցե դիմեմ ՀՀ ԿԱ Ազգային անվտանգության ծառայությանը՝ հորդորելով պաշտպանել ազգը ներքին թշնամուց:

 Մուշեղ Հովհաննիսյանի գործի ժամանակագրությունը կալանավորումից սկսած.

կալանավորում