Նախորդ տարվա ապրիլյան իրադարձություններից հետո իշխանության եկած թիմը կանխատեսելիորեն պառակտվել է, ու դժվար է ասել, թե իրենք նախորդ իշխանությա՞նն են ավելի շատ ատում, թե՞ միմյանց։

Ներտեսակային պայքարն, ինչպես հայտնի է, շատ ավելի դաժան է լինում, քան միջտեսակայինը։

Հիմա եկել է ներտեսակային գզվռտոցի փուլը։

Հեղափոխության բորենիները և «աբիժնիկները»

Հեղափոխության համար լայն համախմբում է պետք։ Իշխանության գալուց հետո, սակայն, հեղափոխությունը ղեկավարած շատերը, իրենց անգրագիտության ու անմեղսունակության, ինչպես նաև այլ պատճառներից ելնելով, դառնում են բեռ ու անպիտան։ Դավիթ Սանասարյանը Նիկոլ Փաշինյանի համար այդ բեռներից մեկն է։ Բեռ, որին նաև բռնացրել են կոռուպցիայի մեջ։ Այդ կոռուպցիան նաև առիթ է բեռից ազատվելու համար։

Սանասարյանի անմեղության կանխավարկածը չխախտելով հանդերձ՝ չենք կարող չնշել, որ եթե հիմնավոր ապացույցներ չլինեին, Փաշինյանն այդ գործին ընթացք չէր տա, քանզի ինքն էլ է լրջորեն տուժում այս պատմությունից։

Հիմա Սանասարյանենք դառնում են հեղափոխության «աբիժնիկներ»։ Իսկ ահա հեղափոխությանը «վեննա մտած» թուրք–ադրբեջանական շահերի պաշտպանները, որոնք իրենց սիրում են ներկայացնել որպես արևմտամետներ (սրանց պայմանականորեն նաև «սորոսականներ» են կոչում), փորձում են օգտագործել հեղափոխության «աբիժնիկներին» և Հայաստանը դարձնել արտաքին խաղացողների բախման թատերաբեմ՝ այդտեղից բխող բոլոր բացասական հետևանքներով։

Թուրքամետները հեղափոխության բորենիներն են։ Իրենք որսին կողքից են հետևել, բայց ուզում են որսի արդյունքին փայ մտնել կամ նույնիսկ ամբողջ որսն իրենցով անել։

Այդ թուրքամետ–«արևմտամետները» ոչ մի կապ չունեն արևմտյան/համամարդկային արժեքների և արևմտյան քաղաքական կենտրոնների հետ։ Դրանք մեր տնաբույծ նեոբոլշևիկներն են, որոնց պապերը նույն «գլոբալիստական» մտածողությամբ Կարսը հանձնեցին թուրքերին։

Սրանք Սանասարյանի գործն ուզում են օգտագործել Հայաստանում նեոբոլշևիկյան ու թուրքամետ կոդով նոր հեղափոխություն անելու համար։ Հեղափոխություն, որի նախնական գինը լինելու է Արցախի, իսկ վերջնականը՝ Հայաստանի կորուստը։

Որտե՞ղ է գտնվում Նիկոլ Փաշինյանը

Նիկոլ Փաշինյանն «իզմեր» չունի։ Նրա «իզմը» սկսվում և ավարտվում է վարչապետի աթոռով։ Նրան նյարդայնացնում են արտաքին ու ներքին խնդիրները, Արցախի հակամարտությունը, ՀՀ բնակչության աղքատության մակարդակը և նմանատիպ այլ պետական հարցեր։

Փաշինյանն ուզում է վայելել ֆեյսբուքյան լայվերի ժամանակ ստացած սրտիկներն ու լայքերը, համտեսել Մաշտոցի պողոտայում խորոված Իջևանի խոզի միսն ու երկու թշով ծամել այն, գնալ գինի խմելու և սելֆի անելու։

Փաշինյանն ուզում է վայելել իշխանությունը հազար ու մի խնդիր ունեցող պետության մեջ։ Իսկ դա հնարավոր չէ։ Ու քանի որ հնարավոր չէ, ստիպված պետք է նաև պետական ու քաղաքական հարցերով զբաղվի։ Բայց ամբողջ խնդիրն այն է, որ կոդեր ու գաղափարներ չունի։ Հենց դա է պատճառը, որ դատարկությունը լցնում են ամեն տեղից ու ամեն մեկը՝ սկսած տրանսգենդերից, վերջացրած Սորոսով, սկսած Բոլթոնից մինչև Մեդվեդև։

Փաշինյանը գտնվում է բոլորի արանքում։ Ռուսամետների ու արևմտամետների, թուրքամետների ու «արևմտամետների», հեղափոխականների ու հակահեղափոխականների, թիմակիցների ու ոխերիմ բարեկամների։

Ի դեպ, երեկ Փաշինյանը «մեսիջ» ուղարկեց իր, այսպես կոչված, թիմակիցներին ու «արևմտամետներին», որ եթե դրանք շատ սկսեն իր դեմ ներսից պայքարել, ապա ինքը կարող է իրենց մասով լյուստրացիա անել ու բացահայտել հակառուսական շրջանակների ազդեցության գործակալներին։

««ԿԳԲ-ի արխիվները բացելու» արդյունքում կարող են բացահայտվել միայն Ռուսաստանի հատուկ ծառայությունների հետ համագործակցած ու մինչեւ հիմա համագործակցող անձինք, մինչդեռ այլ պետությունների գործակալները ոչ միայն չեն բացահայտվի, այլեւ ավելի ազատորեն գործելու հնարավորություն կստանան։ ... Գերտերությունները, որպես կանոն, Հայաստանի նման երկրներում աշխատում են ոչ այնքան «հաստիքային», որքան ազդեցության գործակալների միջոցով, իսկ այդ հարցում լյուստրացիան անզոր է»,– մասնավորապես գրում է Նիկոլ Փաշինյանին պատկանող «Հայկական ժամանակ» թերթը՝ անդրադառնալով Հայաստանում տիրող քարոզչական պատերազմին։

Թերթի այդ խմբագրականին անմիջապես արձագանքեց չափազանց «արևմտամետ» ու այդ առումով վաղուց բացահայտված Լևոն Բարսեղյանը, ով մի ժամանակ քծնում էր ԱԱԾ պետ Արթուր Վանեցյանին ու բերանը լայն բացած՝ նկարվում նրա հետ, իսկ հիմա հակառակ վարքագիծն է դրսևորում։

Բարսեղյանին զայրացրել էր «Հայկական ժամանակի» գրածը, ինչը ցույց է տալիս, թե ինչպիսի «ներվ» կա «սորոսականների» մոտ Փաշինյանի հանդեպ։

Ի՞նչ է սպասվում

Փաշինյանը հայտնվել է Կերենսկու վիճակում։ Ինչպես որ Կերենսկուն չէին ընդունում ծայրահեղ բոլշևիկներն ու ցարականները, այնպես էլ Փաշինյանին չեն ընդունում ոչ նախկինները, ոչ էլ հեղափոխականների արմատական ու թուրքամետ շրջանակները։ Նրան չեն ընդունում հայաստանակենտրոնները և տարատեսակ «մետությամբ» տառապողները։

Այն, որ Փաշինյանի իշխանության ճակատագիրը կանխորոշված է, «էն գլխից» տեսանելի էր մասնագիտական աչքի համար։ Այն շուտով տեսանելի կլինի նաև հանրության լայն շրջանակների համար։

Փաշինյանն այժմ հենվում է հանրային աջակցության ու ԱԱԾ–ի վրա։ Հենց որ հանրային աջակցությունն անխուսափելիորեն նվազի, տակը կմնա ԱԱԾ–ն, որի ղեկավարին այժմ վարկաբեկում են, որպեսզի հետագայում հեշտորեն ներքին հեղաշրջում կազմակերպեն։

Ի՞նչ անել

Հայաստանի ու Արցախի անվտանգությամբ մտահոգ բոլոր շրջանակները պետք է պատրաստվեն հետնիկոլական իշխանության ձևավորմանը՝ մինչ այդ թույլ չտալով, որ ցնցումներ կարողանան իրականացնել Հայաստանում գործող 5–րդ շարասյան ներկայացուցիչները, որոնք հեղափոխությանը հընթացս փայ են մտել, ներկայանում են որպես թունդ հայրենասերներ ու ծովից ծով Հայաստան պահանջողներ, արդարության մարտիկներ, քաղաքացիական հասարակության կայացման ջատագովներ, բայց իրականում արկածախնդիրներ են կամ էլ սպասարկում են թուրք–ադրբեջանական վեկտորի շահերը։ Եվ էական չէ, թե դա նրանք անում են գիտակցաբա՞ր, թե՞ օգտագործվում են որպես վարձատրվող ազդեցության գործակալներ։

Հայաստանը մտնում է հետհեղափոխական զարգացումների 2–րդ փուլ։ Այն ամենևին էլ սիրո և հանդուրժողականության կարգախոսների ներքո չի լինելու։

Նիկոլ Փաշինյանը դեռ հնարավորություն ունի ցնցումներից և դաժան վերջաբանից ինքն իրեն ու երկիրը զերծ պահել։ Հետո ուշ կլինի։ Հետո չասեք, թե չէինք զգուշացրել։ Մենք շահագրգռված չենք ցնցումներ առաջացնելու հարցում։ Մենք ուզում ենք ոչ թե հզոր ցնցումներ, այլ հզոր Հայաստան ու Արցախ։

Կորյուն Մանուկյան