Ուրեմն, իրավագիտական մտքի գիգանտ` իմքայլական «կարկառուն» Նիկոլայ Բաղդասարյանը, որ մինչեւ պատգամավոր գրվելը «իմաստուն» խորհուրդներ էր տալիս իր ճաճանչափայլ վարչապետին, լրագրողների հարցերին ի պատասխան` անդրադառնալով ՀՀՇ-ական «կարկառուն» Քոչարյան Անդրանիկի՝ Արփինե Հովհաննիսյանի «մոր եւ անհայտ հոր» մասին անպարկեշտ արտահայտությանը, ասել է. «Անդրանիկ Քոչարյանին ճանաչելով երկար տարիներ, անձամբ ես չեմ կարծում, որ նա որեւէ մեկին կվիրավորի»։

Ինչ վերաբերում է բուն վիրավորանքին, «նայած` ինչ կոնտեքստում եք դուք ուզում ներկայացնել։ Ցավոք սրտի, եթե կոնտեքստից ինչ-որ մի բառ հանեք, կարա վիրավորական տեսք ունենա։ Բայց եթե կոնտեքստում նայեք` եթե ես մամային ճանաչում եմ Արփինե Հովհաննիսյանի, պապային չեմ ճանաչում, ըտեղ ի՞նչ վիրավորական բան կա, եթե ասում եմ` ես իրա հորը չեմ ճանաչում»,-հայտարարել է նա` իրեն «շլանգի», մարդկանց` Նիկոլի ոչխարների տեղ դնելով։

Եվ քանի որ Արփինե Հովհաննիսյանի «հորը չճանաչելու» մեջ վիրավորական ոչինչ չի տեսնում, ոչ իր, ոչ էլ բեղավոր սույն թյուրիմացության անունից ներողություն խնդրելու հա՛րց էլ չի տեսնում. «Այլ բան ա, որ ինչպես ա ընկալվել։ Ես կարող եմ ինչ-որ մի նախադասություն ասել, նախադասության կոնտեքստում օգտագործել բառեր` առանց վիրավորելու նպատակով, բայց դիմացինը ընկալի որպես վիրավորանք դա։ Ես ստեղ շատերի ծնողներին չեմ ճանաչում, եւ շատերի ծնողներին լավ ճանաչում եմ։

Հիմա եթե ես ձեր ծնողին` մամային ճանաչում եմ, պապային չեմ ճանաչում, հայտնեմ, որ ձեր մամային շատ լավ ծանոթ եմ, պապային ծանոթ չեմ, հետեւաբար չգիտեմ` որտեղից ձեզ էդքան գումար, դա տեղ ոչ թե վիրավորական խնդիր ա, այլ քաղաքական խնդիր ա, որ մարդ ուզում ա հասկանալ, թե Արփինե Հովհաննիսյանն էլ ունի որոշակի, հա՞, տուն, բնակարան, ֆինանսական միջոցներ, մարդը ուզում ա բարձրացնի հարց, տենա, թե ո՞րդից ա էդ ֆինանսական միջոցները։ Որտեւ մամային ճանաչում ենք` նոտար ա աշխատել, պապային չենք ճանաչում, ուզում ենք իմանանք էդ ֆինանսական միջոցները որ Արփինե Հովհաննիսյանի մոտ է կուտակվել, դա՞ որդուց ա էկել»։

Եվ Նիկոլ(այ) Բաղդասարյանը, բնականաբար, մենակ չէ, մենակ չէ, մենակ չէ իր «բեղլու» գործընկերոջը հանրային պարսավանքից պաշտպանելու «սկզբունքային դիրքորշման» մեջ։

Քայլարածների խմբակցության ղեկավար Մակունցն էլ, օրինակ, այն «հեղինակավոր» կարծիքին է, որ զազրախոսին դատապարտող շրջանակները նույնքան նախանձախնդիր պետք է լինեն նաեւ «այլ դեպքերում». «Այդ թվում` այն պարագայում, երբ այլ բարձրաստիճան պաշտոնյայի ընտանիքի հետ կապված, այդ թվում եւ անչափահաս երեխայի հետ կապված` արվում է անընդունելի հրապարակային մեկնաբանություն, արտահայտություն»։

Չգիտենք` ո՞ւմ նկատի ունի տիկին Մակունցը։ Գուցե խոսքը իրենց սիրասուն առաջնորդի մասին է, որ երեխաներին տեղի-անտեղի հարվածի տակ է դնում` ներքաշելով «մեծ քաղաքականության» մեջ, բայց ոնց որ թե այնքան էլ տեղը չի բերում, որ նախկին բարձրաստիճան պաշտոնյային, կնոջը հրապարակային վիրավորանք հասցնողը ֆեյսբուքյան հայտնի կամ անհայտ, պրոֆեսիոնալ կամ սոցիալական ցանցերում «սիրողական մակարդակով» ինքնադրսեւորվող հայհոյախոս չէ կամ շարքային ընդդիմադիր, որ կարող է իրեն նման շռայլություն թույլ տալ, այլ պատգամավոր։ Իշխող մեծամասնության ներկայացուցիչ, որը նաեւ ԱԺ պաշտպանության եւ անվտանգության հարցերի հանձնաժողովի նախագահն է, այդքանը քիչ համարելով` ասում են, հիմա էլ աչքը տնկել է ԱԱԾ տնօրենի, «վատագույն դեպքում»` ոստիկանապետի պաշտոնի վրա։

Ահա՛ թե ինչ կամ ում նկատի ուներ Փաշինյան Նիկոլը, երբ փիլիսոփայում էր «մտքի հեղափոխության» մասին` ասելով. «Երբ ծովի դար էր, մենք ծով չունեինք, երբ նավթի դար էր, մենք նավթ չունեինք: Երբ բախտի դար էր, մենք բախտ չունեինք, երբ ուժի դար էր, մենք ուժ չունեինք, եւ ահա եկել է մտքի դարը եւ որեւէ կասկած չկա, որ մենք ունենք միտք: Մեր հիմնական անելիքը բնորոշված է, մենք պետք է զբաղվենք մեր մտքի զարգացմամբ: Մենք պետք է պայմաններ ստեղծենք, որ միտքը զարգանա»։

Հարյուրի վրա «մտքի զարգացմամբ» զբաղվելն էլ ո՞նց է լինում...

Լիլիթ Պողոսյան