Տոտալիտար համակարգերին բնորոշ մի հետաքրքիր առանձնահատկություն. իշխանությունները հասարակության մոտ ամեն կերպ փորձում են տպավորություն ստեղծել, որ ամեն մի քաղաքացին իշխանության մասնիկ է ու նույնպես մասնակցում է իշխանությունների գործունեությանը: Իսկ եթե իշխանության մի մասնիկն ես, հավանականությունը, որ կցանկանաս այդ իշխանության տապալումը, մինիմալ է:

Նման մեխանիզմի վառ դրսևորումը ԽՍՀՄ-ում տարածված «անոնիմկաներն» էին, որոնց արդյունքում բոլորը բոլորին հետևում էին:

Հիմա էլ նույնը Հայաստանում է: Եվ այսօր ԱԺ-ում ընդունված, այսպես կոչված, «գործ տալու» օրենքը դրա վառ ապացույցն է:

Ի դեպ, իմ խորին համոզմամբ, նման օրենքները բավականին արդյունավետ կարող էին գործել, օրինակ, արևմտյան երկրներում, որտեղ հասարակության իրավագիտակցության մակարդակը բավականին բարձր է: Բայց ոչ այսօրվա Հայաստանում: Մենք դեռ ճանապարհ ունենք անցնելու:

Հ.Գ. Բա հիմա արագաչափերի ու տեսագրող սարքերի հետ ի՞նչ ենք անելու:

Նինա Մարգարյանի ֆեյսբուքյան էջից