2008 թվականի մարտի 1–ին Հայաստանի Հանրապետության Ազատ քաղաքացիները Ազատության հրապարակում ոստիկանական հատուկ նշանակության ստորաբաժանումների կողմից բռնության  ենթարկվելով չընկրկեցին, այլ համախմբված կերպով իրենց բողոքի ձայնը բարձրացրին ի լուր աշխարհի։

Հայ ժողովրդից տարիների ընթացքում թալանածը պահպանելու և այն ավելացնելու անհագ մոլուցքը կուրացրել է իշխող վարչախմբի պարագլուխներին և նրանց կամակատարներին։

Հարստություն, իշխանություն, վայելքներ. սա է վարչախմբի բարոյականությունը և կյանքի նպատակը։ Այս արժեհամակարգն է, որ զանգվածային լրատվամիջոցներով շուրջօրյա քարոզում են մարդկանց։

Այդպիսինների դավանած «արժեքներին», «սրբություններին» և «բարոյականությանն» է դեմ հայ մարդը։ Դեմ է, որ մեր երկիրը դարձնեն կազինոների և հասարակաց տների երկիր, դեմ է, որ աշխատանք չլինելու պատճառով հայը կամ լքի հայրենիքը և դառնա գաղթական, կամ՝ սպասավոր և ծառա սեփական երկրում։

Եվ վերջապես մարտի 1–ին Հայաստանի քաղաքացին ընդվզեց սեփական արժանապատվությունը ոտնահարող, ընտրությունները կեղծող, ժողովրդին կեղեքող իշխող վարչախմբի դեմ։

Կոչ ենք անում մեր համախոհներին և մեր հայրենակիցներին. 2011 թվականի մարտի 1–ին բոլորս համախմբված և միակամ մասնակցենք բոլոր այն միջոցառումներին, որոնք պետք է տեղի ունենան մեր հայրենիքում ի հարգանք մարտի 1–ի զոհերի հիշատակի։