Իբր թե՝ օրենք չխախտելու նկատառումից ելնելով, հակասահմանադրական հանրաքվեի քարոզարշավի ընթացքում վարչապետ Փաշինյանը արձակուրդ է վերցրել: Նրա իշխանության մի քանի ներկայացուցիչներ ևս: Բայց քարոզարշավին մասնակցելու ընթացքում արձակուրդի մեջ գտնվող Նիկոլ Փաշինյանն անթաքույց օգտվում է պետության կողմից տրամադրվող սպասարկման ծառայություններից: Մասնավորապես, պետական ծառայողական ավտոմեքենայից, բարձրաստիճան պաշտոնյաների սպասարկման համար նախատեսված օդային փոխադրամիջոցից՝ ուղղաթիռից: Հասկանալի է, որ պետական միջոցներն օգտագործվում են «Այո»-ի քարոզարշավի իրականացման ժամանակ:

«Ոչ» քարոզչական կողմը բավականին հիմնավորված ուշադրություն էր հրավիրել այդ խնդրի, մասնավորապես՝ «թիվ 1» ուղղաթիռը քարոզարշավի ընթացքում «Իմ քայլը» դաշինքի առաջնորդ Նիկոլ Փաշինյանին ի սպաս դնելու վրա:

Նիկոլ Փաշինյանի պատասխանը որքան սպասելի էր, նույնքան էլ թույլ և խոցելի: Սպասելի մասն այն էր, որ մի առիթով արդեն ասել էր արդեն, թե բա՝ ուղղաթիռը պիտի շահագործվի, որ չժանգոտի: Կրկնեց: Իսկ խոցելի և թույլ մասը Նիկոլ Փաշինյանի այս հակադարձումն է, թե՝ «...Ասեմ, որ Մեղրիից այստեղ (Քաջարան) էլ եմ եկել պետական մեքենայով, ինչո՞ւ, որովհետև չեմ կարող չգալ, ժողովուրդ ջան։ Որովհետև այդ «ոչիստների» ժամանակ ընդունված օրենքի համաձայն՝ վարչապետը համարվում է հատուկ պահպանության ենթակա պաշտոնյա և նույնիսկ չի կարող հրաժարվել այդ պահպանությունից»:

Էլի գործ ունենք հարցերը խեղաթյուրելու և այդպես սղղացնելու փաշինյանական «կլասիկ» գործելակերպի հետ: Նախ, խոսքն ամենևին էլ հատուկ պահպանության ենթակա բարձրաստիճան պաշտոնյայի այդ պահպանությունը կամ անվտանգությունն ապահովելու մասին չէր: Պետք չէ «ճանճերը խառնել կոտլետներին»: Խոսքը պետական բարձրաստիճան պաշտոնյաներին սպասարկող ուղղաթի՛ռը պետական միջոցներով օգտագործելու մասին է:

Ի դեպ, Նիկոլ Փաշինյանը շատ հանգիստ կարող էր առնվազն կուսակցական միջոցների հաշվին մասնավոր ուղղաթիռ կամ թեկուզ նույն ուղղաթիռը վարձակալել: Դրա իմաստն այն կլիներ, որ ուղղաթիռի այդ թռիչքի համար ծախսերը կկատարվեին ոչ թե պետական բյուջեից, այլ՝ «իմքայլական» ֆոնդերից, որ այդպես ճոխ-ճոխ, օրենքով սահմանվածից էլ կրկնապատիկ ավելի հավաքել էին բերման ենթարկված գործարար շրջանակներից: Հիմա էլ ձեռքները էլ հո քարի տա՞կ չեն, փողեր էլ ունեն, փողատուներ էլ:

ԲԱՅՑ:

Ամենից շքեղն, իհարկե, Փաշինյանի «ինքնախոստովանական ցուցմունքն» է: Այն, որ ասում է, թե գիտե՜ք, այդ «ոչիստների» ժամանակ ընդունված օրենքի համաձա՜յն... վարչապետը համարվում է հատուկ պահպանության ենթակա պաշտոնյա և նույնիսկ չի կարող հրաժարվել այդ պահպանությունից: Այսինքն, ինքն, իբր չէր ուզի, կհրաժարվեր, բայց, էն կոռումպացված, հանցավոր ռեժիմն օրենքում գրել է, որ... Դե, ինքն էլ՝ օրինապահության մարմնավորում, ո՞նց խախտի նախկին, հանցավոր, կոռումպացված ռեժիմի գրած օրենքը: Չի կարելի, չէ՞...

Շա՜տ ծիծաղելի է հնչում, շա՜տ կեղծ ու միանգամայն երկդիմի:

Այսինքն, ուղղաթիռն ու պաշտոնական մյուս «հաճույքները» «ոչիստների» ժամանակ ընդունած օրենքներով Փաշինյանին անձնապես դուր են գալիս և հաճույքով ու բոլ-բոլ օգտվում է: Բայց այ, «ոչիստների» ժամանակ Սահմանադրական դատարանի դատավոր ընտրված մի քանի դատավորների գործից հեռացնելը համարվում է համազգային նշանակության գերհրատապ հարց: Բա եթե այդքան «սկզբունքային» եք, նախ «ոչիստների» ժամանակավա ուղղաթիռային շրջագայությունների օրե՛նքը փոխեիք: Քավ լիցի, ԱԺ-ն էլ է ձեր ոտքերի տակ, կառավարությունն էլ:

Այսինքն, «ոչիստների» ժամանակ ընդունված օրենքները, որոնք անձամբ Նիկոլ Փաշինյանին արտոնություններ ու աղայական վայելքների հնարավորություն են տալիս, լա՜վն են, փոխել պետք չէ: Իսկ ա՛յ, ՍԴ կազմը պետք է փոխել: Փաշինյանի իշխանությանն շտապ կարգով կամակատարներ են պետք, որ ինքն ինչ էլ անի, նրա մարմնի տարբեր հատվածները համբուրելու կամ նույնիսկ ուտելու ցանկություն հայտնող ֆեյք կամ պաշտամունքախեղ եղածների նման, կուճիները տմբտմբացնեն, թե՝ «սահմանադրորեն է, օրենքով է...»:

Սա, եթե կուզեք այն նույն մերժված, բայց հավեսով հագած «կոստյումի» ժիլետի աստառն է:

Արմեն Հակոբյան