«Օրավարձով աշխատանք» ձևակերպումը գործնականում նշանակում է հետևյալը՝ մարդը վարձատրվում է տվյալ օրվա աշխատանքի համար։ Եթե այդ օրն աշխատում է, ապա եկամուտ կունենա, իսկ եթե չի աշխատում, ապա չի ունենա։

«Օրավարձով աշխատողի» «հոդվածի» տակ են ընկնում տաքսիստները, գեղեցկության սրահի աշխատակիցները, հավաքարարները, սննդի օբյեկտների մատուցողները, ռեստորանների սրահի մենեջերները, փոքրիկ սննդի կետերում աշխատողները, հացթուխները, որոշ փոքր խանութների վաճառողները և այլն։

2018–ի ապրիլ–մայիսին հատկապես այս շերտն էր դարձել հեղափոխության/իշխանափոխության հիմնական պահանջատերը և պասիոնար հատվածը։ Փաշինյանը նաև այս շերտին (առանձնահատուկ՝ տաքսիստներին) սիրաշահելով էր վարկանիշ հավաքում, իսկ իշխանության գալուց հետո «ջրեց» արագաչափերով ու տեսախցիկներով գրանցված տուգանքները՝ դրսևորելով ծայրահեղ պոպուլիզմ։

Հիմա վարչապետը հայտարարում է, որ ՀՀ–ում օրավարձով աշխատող գոյություն չունի՝ հարցը միտումնավոր տեղափոխելով գրանցվածների ու չգրանցվածների դաշտ (իրականությունն այն է, որ գրանցվածների ու չգրանցվածների համար հիմա հավասարապես վատ է)։ Նա այդպես է անում, որպեսզի խուսափի այն ուղիղ հարցից, թե ինչպե՞ս պետք է ապրեն և իրենց պարտավորությունները կատարեն այն մադիկ, ովքեր հայտնի պատճառներով (նախևառաջ՝ իշխանության կողմից կորոնավիրուսի տարածման վտանգն անտեսելու պատճառով) հիմա չեն կարող աշխատել և իրենց օրական գումարը ստանալ։

Եթե վարսավիրն աշխատանքի չգնաց, այդ օրվա փողը չի ունենա, տաքսիստը չքշեց, այդ օրվա փողը չի ունենա և այլն։ Փաշինյանն այս խնդրին լրիվ ուրիշ ռակուրսով է անդրադառնում, որպեսզի լղոզի թեման և ուրիշ հարթություն տանի։ Փաշինյանն այս մարդկանց փաստացի ասում է՝ «Ձեր պրոբլեմն է, սիրելի հպարտ քաղաքացիներ»։

Եթե Փաշինյանը հայտարարում է, որ մեզ մոտ օրավարձով աշխատող չկա, ապա նա կա՛մ չի տիրապետում այդ ոլորտին, կա՛մ ստում է։ Երկու դեպքում էլ վատ է։

Վարչապետը շատ լավ գիտի, որ կորոնավիրուսի հետ կապված ներկա վիճակի թիվ մեկ պատասխանատուն ինքն է, քանզի «կորոնավիրուսն ում շունն է» ծրագրի շրջանակներում իրեն հավատացողների գլխների տակ փափուկ բարձ է դրել ու քարոզի տարել։ Մինչդեռ պետք էին կանխարգելիչ միջոցառումներ հարևան Իրանից ստացվող առաջին իսկ մտահոգիչ տեղեկություններից հետո։

Փաշինյանն ատելության քարոզը և սեփական իշխանության ընդլայնմանը միտված հանրաքվեն գերադասեց կորոնավիրուսի տարածման դեմ համալիր ծրագիր անելուց։ Նա վարակի դեմ գործին կպավ, երբ բանը բանից անցել էր։

Ճակատագրի հեգնանքով՝ այս կառավարության անգործության և սխալ քայլերի թիվ մեկ տուժողը դառնում է բիզնեսի և աշխատուժի այն շերտը, որը երկու տարի առաջ փռվել էր Փաշինյանի ոտքերի տակ՝ կյանքի բարելավման հույսով։ Այսօր Փաշինյանը նրանց թողնում է բախտի քմահաճույքին։

Հեղափոխությունը նախ «քցում» է իր զավակներին, ապա նոր միայն խժռում նրանցից ամենահավասարներին՝ հասցնելով «գիլյոտինի» բարձունքին։

Անդրանիկ Թևանյանի ֆեյսբուքյան էջից