Առաջին փոխվարչապետ Տիգրան Ավինյանը, որի միակ գործառույթը, որքան հասկանում ենք, որպես պարետ, ամիսը մեկ ԱԺ ամբիոնից արտակարգ դրության ռեժիմը «ևս մեկ ամսով երկարաձգելու» որոշումը հիմնավորելն է, անդրադառնալով վաստակավոր քայլարածների և սրանց հավասարեցված անձանց կոնֆիդենցիալ, այսինքն` «թաքուն» քեֆ-ուրախություններին, ասել է. «Այո, կարող են լինել այնպիսի դեպքեր, որոնք մենք չնկատենք»։

Ամեն ինչ շատ պարզ է. երբ իրեն, իր վարչա(հրամայա)պետին, սրան այս կամ այն կերպ «փոխկապակցված» շրջանակներին պետք է` նկատում են, երբ պետք չէ` չեն նկատում։

Օրինակ` ԶՈՒ գլխավոր շտաբի պետ Արտակ Դավթյանի որդու հարսանիքի մասին լուրը տեղնուտեղը «նկատեցին» և շատ օպերատիվ արձագանքեցին` հաջորդ իսկ օրն ազատեցին գործից։ Ու շա՜տ «հիմնավոր» պատճառ ունեին դրա համար` մարդը միանշանակ հերքել էր «պաշտոնական տեսակետը», թե Զինված ուժերն անմիջապես ներգրավված են եղել Մարտի 1-ի հեղաշրջման փորձը «արյան մեջ խեղդելու» գործընթացում` կրակել են մայրաքաղաքի կենտրոնում մոլեգնող «խաղաղ ցուցարարների» վրա։ Իսկ նման բաներն, ինչպես հասկանում եք, չեն մոռացվում։

Բայց համառորեն «չեն նկատում» իջևանցի «դուխով» ոստիկանապետի և Փաշինյանի հետ քավորսանիկական կապերով կապված արտոնյալ շրջանակների կողմից կորոնաժանտախտի պայմաններում, այդ թվում` վարչա(հրամայա)պետի մասնակցությամբ շախով-շուխով անցկացվող խրախճանքներն ու հարսանեկան արարողությունները։

Որ սրանց հիշողությո՛ւնն էլ է հովհարային, տեղողությո՛ւնն էլ, լսողությո՛ւնն էլ, մնացած ամեն ինչն էլ, չէինք կասկածում։ Բայց որ արդեն «պաշտոնապես» են հայտարարում` ԱԺ ամբիոնից, ճիշտն ասած, չէինք սպասում...

Լիլիթ Պողոսյանի ֆեյսբուքյան էջից