«Այս գործընթացը որևէ աղերս չունի իրական խնդիրների հետ, որոնք ՀՀ-ում, մասնավորապես՝ դատական իշխանությունում գոյություն ունեն: Երկու կայացած հաստատությունները մեկով փոխարինելուն հիմնավորում չկա, նաև՝ կան շատ մեծ ռիսկեր»,-նշեց նա՝ հավելելով, թե ռիսկեր կան նաև հասարակության համար, քանի որ վերջինս հընթացս կարողացավ տեղեկանալ՝ որ դատարանի դերակատարումն ինչումն է:

Ըստ Ալավերդյանի՝ ակնհայտ միտում կա ՀՀ-ի դատական իշխանության եվրոպական մոդելը փոխել ամերիկյանի: «ԱՄՆ-ում Գերագույն դատարանն է, որ իրականացնում է Սահմանադրության վերահսկումն ու փոփոխությունները: Ես դրան դեմ եմ, որովհետև նախևառաջ մեզ ավելի հոգեհարազատ են եվրոպական մոդելները. դրանք բազմաթիվ են, և կարող ենք այդ մոդելներից ընտրել մեր երկրին համապատասխանը՝ ստեղծելով սեփականը. հաշվի առնենք նաև, որ եվրոպական պետություններն ու ժողովուրդներն ունեն այդ մոդելներով անցած ճանապարհ»,-ասաց նա:

Վերջինիս դիտարկմամբ՝ Սահմանադրական դատարանը Սահմանադրության մեջ մի առանձին գլխով պետք է ներկայացվի՝ հստակեցնելով, որ ՍԴ-ի դատավարության ու մյուս երեք ատյանների դատարանների միջև խորքային տարբերություն կա:

«Կարծում եմ՝ այստեղ իշխանությունների այն անհագ մարմաջն է՝ ոչնչացնելու չսիրած մարմինը՝ ՍԴ-ն: Եթե չստացվեց ամբողջական վերահսկողություն սահմանել, ապա «կարելի է» ուղղակի վերացնել: Դա իրավաբանական գործ չէ, ամոթալի է և անթույլատրելի: Իշխանությունների տրամաբանությունը հետևյալն է՝ «աչքն էլ, աչքացավն» էլ կվերանան: ՍԴ-ն մասնագիտական շրջանակներում հայտնի է ակադեմիական և իրավաբանական առումով որպես բարձր որակ ունեցող մարմին:

Իշխանությունները ՍԴ անդամների դեմ մի բան ունեն՝ վերջիններս աշխատել են նախկին իշխանությունների օրոք: Փոփոխություններն առաջարկողներն էլ են այդ ժամանակ ապրել, աշխատել. չապրեի՞ն»,-ասաց իրավապաշտպանը, ապա շարունակեց.