Մի պարզ հարցաշղթա՝ «ուռա՜, Թուրքիայով, Ադրբեջանով ճամփեքը բացվելու են» թեմայով վնգսոցների ու ոռնոցների վերաբերյալ:

-Էդ ճամփեքի բացվելը ձեր ինչի՞ն է պետք...

-Ո՞նց այ, ընգեր, որ տնտեսությունը ոտի հանենք, որ տնտեսապես ուժեղանանք...

-Տնտեսությո՞ւնը ձեր ինչին է պետք:

-Ո՞նց, այ ընգեր, որ բանակը հզորացնենք, ուժեղացնենք...

-Կներես, էլի, ուժեղ բանա՞կը ձեր ինչին ա պետք...

-Ո՞նց, արա՜, այ, ընգեր, բանակը պետք ա, որ մեր հողերը հետ վերցնենք...

-Կներես, ումի՞ց հետ վերցնենք...

-Ո՞նց թե ումից հետ վերցնենք, այ ընգեր, դու ուրդո՞ւց ես էկել, թուրքերից հետ վերցնենք...

-Կներես, էլի, պողոսիկ ջան, կարո՞ղ ա գիտես, թե թուրքերն էդքան ապուշ են, որ քեզ տնտնեսապես ոտքի կանգնելու շանս են տալու, քիչ չի, մի հատ էլ՝ կռները կանթած նայելու են, թե ոնց ես բանակ հզորացնո՞ւմ:

-Արա, այ ընգեր, դու հաստատ «նախկինների» կողմից ես...

-Ասենք թե՝ ես նախկինների կողմից եմ, օք: Բայց դու, ախր, պարզապես տխմար ես, տխմա՛ր, եթե էդ նիկոլական լապշայով ականջներդ փաթեթավորած ֆռֆռում ես, դեռ մի բան էլ՝ քեզ մեծ ստրատեգի տեղ դրած՝ դատողություններ անում էնպիսի բաներից, որոնցից իսկի մոտավորապես պատկերացում չունես:

Արմեն Հակոբյանի ֆեյսբուքյան էջից