Սայադ Շիրինյանի անազատության ողջ էպոպեան քաղաքական հետապնդման դասագրքային օրինակ է. (1) Մարտունիում քննվում է ինչ-որ մանր գողության գործ, (2) «չգիտես ինչու»՝ ինչ-որ մարդիկ կասկածում են Երևանում բնակվող, ընդդիմադիր գործունեությամբ զբաղվող Շիրինյանին, (3) հարայ-հրոցով գալիս՝ այդ մարդուն ամենակոպիտ ձևով տանից ձերբակալում են, (4) քշում-տանում-հասցնում են Մարտունի, (5) «պարզում են», որ Շիրինյանը կապ չունի գողության հետ, (6) բաց են թողնում նրան ու նահանջում «ելման դիրքեր»։

Հուսով եմ՝ մինչև պաշտոնը ստանձնելը՝ տիկին ՆԻՊ-ը կծանաթանա այս գործի մանրամասներին, ու մյուս անգամ «Հայաստանում քաղբանտարկյալներ չկան» ասելիս մի փոքր ավելի շատ կկարմրի։

ՀԳ. Եթե այս ապուշ մեթոդը որոշել եք կիրառել զանգվածաբար, ապա խնդրում եմ ինձ կապեք Ջերմուկում քննվող խարդախության կամ Վանաձորում քննվող ինքնիրավչության դեպքերի հետ։ Խոստանում եմ՝ չեմ բողոքի։

Ռուբեն Մելիքյանի ֆեյսբուքյան էջից