Ամերիկացի պալեոկլիմատոլոգները հայտնել են, որ վիկինգների գաղութների վերացման պատճառը, որոնք հաջողությամբ գոյատևել և բարգավաճել են Գրենլանդիայում ավելի քան 450 տարի, եղել է աղետալի երաշտը։ Նախկինում այդ առեղծվածային վերացումը բացատրել են ջերմաստիճանի կտրուկ անկմամբ, վատ հողօգտագործմամբ, ժանտախտով կամ ծովահենների արշավանքներով։ Համապատասխան հոդվածը հրապարակվել է Science Advances ամսագրում։

Վիկինգների մոտ, որոնք առաջին հերթին հայտնի են եղել իրենց արշավանքներով և հեռավոր երկրների հետ առևտրով, կար ևս մեկ ձեռքբերում՝ ողջ հյուսիսարևմտյան Եվրոպայում, այդ թվում՝ Իսլանդիայում, սկանդինավյան տարածքների կրթություն։ Եվ համաձայն իսլանդական առասպելի՝ հենց սկանդինավցի ծովագնաց Էրիկ Ռիժին է հիմնադրել առաջին երկու բնակավայրերը Գրենլանդիայի հարավում։

Նոր ուսումնասիրության ընթացքում Մասաչուսեթսի համալսարանի պալեոկլիմատոլոգ Բոյան Չժաոն և նրա գործընկերները վերլուծել են Գրենլանդիայի հարավում գտնվող լճի նստվածի տվյալները, որպեսզի տվյալներ ստանան կլիմայի մասին։

Գիտնականներին հաջողվել է պարզել, որ լճում կենսաքիմիական բակտերիաները փոխվել են՝ կախված շրջակա միջավայրի ջերմաստիճանից։

Լճում մահացած միկրոօրգանիզմների մնացորդները թվագրել են ռադիոածխածնային մեթոդով, և, հետևելով ժամանակի ընթացքում բակտերիալ քիմիայի փոփոխություններին, հաջողվել է վերականգնել այն դարերին ջերմաստիճանի տատանումները։

Հաջողվել է պարզել, որ չնայած սկանդինավյան գաղութացման շրջանում կղզում ջերմաստիճանը հաճախ նկատելի տատանումներ է գրանցել, այնուամենայնիվ, սառեցման երկարաժամկետ միտում չի եղել։ Սա կարելի է համար հայտնի տեսության հերքում այն մասին, որ հենց ջերմաստիճանի անկումն է բարդացրել անասնապահությունը և հանգեցրել բնակավայրերի ավերման։ Այժմ գիտնականները կարծում են, որ խնդիրը եղել է ջրի հասանելիությունը։