Հնագետների վերջին ուսումնասիրությունը հաստատում է, որ կատարյալ կլոր ագաթ քարը, որը պահվում է Լոնդոնի թանգարանում ավելի քան մեկ դար, իրականում դինոզավրի ձու է: Այս մասին հայտնում է «Новая наука»-ն։

Ենթադրվում է, որ այն փորվել է մոտ 67 միլիոն տարի առաջ: Ենթադրվում է, որ Չարլզ Ֆրեյզեր անունով մի մարդ 1800-ականների վերջին բախվել է այս թեմային Հնդկաստանում: Այն ժամանակ Մեծ Բրիտանիայի բնական պատմության թանգարանը պարզապես որոշել է, որ դա ագաթ է՝ քվարցի տեսակ, որը ձևավորվում է հրաբխային ապարների խոռոչներում: Դրանից հետո իրը թանգարանի հավաքածուում մնացել է ավելի քան մեկ դար, մինչև 2018-ին այն ցուցադրվել է հանրության առջև։

Ռոբին Հանսենը, որն այն ժամանակ հանքային թանգարանի համակարգողն էր, կռահել է։ Քարի գրեթե կատարյալ գնդաձև ձևը, դրա շուրջ տեղադրված մյուս երկու կլոր առարկաների տպագրությունը և բյուրեղի շուրջ բարակ շերտը հուշում էին, որ դա կարող է լինել դինոզավրի ձու։ Բացի այդ, քարի տրամագիծը մոտ 15 սանտիմետր է, ինչը համապատասխանում է Չինաստանում և Արգենտինայում հայտնաբերված տիտանոզավրերի (խոշոր երկար պարանոցով դինոզավրեր) ձվերի չափին:

Չնայած այս դինոզավրերը ամենամեծն էին աշխարհում, դրանց երկարությունը գերազանցում էր երեսուն մետրը, իսկ քաշը հասնում էր յոթանասուն տոննայի, նրանք համեմատաբար փոքր ձվեր էին դնում: Ցավոք, ագաթի խտությունը խանգարել է դիտարկել ամենափոքր մասերը։ Այնուամենայնիվ, նրանք համոզված են, որ դա տիտանոզավրի ձու է: Այս կենդանիներն առավել տարածված էին ներկայիս Հնդկաստանում կավճե շրջանի վերջում։

Մի քանի ամիս առաջ հնագետների խումբը տարածաշրջանում հայտնաբերել է մոտ 256 բրածո տիտանոզավրերի ձու: Նրանք բոլորը մոտ երեք միլիոն տարով ավելի մեծ էին, քան թանկարժեք քարերով պատված ձուն, որի մասին խոսվում էր: Այս տիտանոզավրերը իրենց ձվերը թաղում էին գետնին։ Թանգարանի փորձագետների կարծիքով ՝ տիտանոզավրերը կարող էին օգտվել այս հատուկ միջավայրից՝ իրենց որմածքը տաքացնելու համար, մինչև որ դրանք դուրս գան:

Աղբյուրը՝ news.am