Փաշինյանը հայտարարում է, որ Անկախության հռչակագրի հիմքում դրված է մեզ Խորհրդային Միության մաս դարձրած բանաձևը. խոսքը տարածաշրջանային միջավայրի հետ կոնֆրոնտացիոն խոսույթի մասին է, որ մեզ անընդհատ կոնֆլիկտների մեջ էր պահելու մեր հարևանների հետ։ Իսկ ի՞նչն է ըստ Փաշինյանի, մեզ «կոնֆլիկտների մեջ պահում մեր հարևանների հետ»։ Արցախի հետ միացումն ու Ցեղասպանության ճանաչումը և դատապարտումը։ Փաշինյանը կոչ է անում հրաժարվել Արցախից, էժանագին շանտաժի է դիմում, թե այլապես էլի կդառնանք Սովետի մաս (ի նկատի ունի ՌԴ-Բելառուս-Հայաստան ֆանտոմային միությունը, որը գոյություն չունի, որի ուրվականը նա ստեղծել է, որ մարդկանց սասրսափեցնի, կառավարի ու դրդի հրաժարվել Արցախից)։ Փաշինյանը կոչ է անում ուրանալ Ցեղասպանությունը, իրար է հակադրում Արարատն ու Արագածը․․․

Սա է Փաշինյանի քաղաքականությունը, սա է նրա գաղափարախոսությունը։ Այս գաղափարախոսության տարածման համար անհրաժեշտ է պարտված, հուսալքված, պայքարի կամք և իդեալներ չունեցող հասարակութուն։ Այսօր մեր հասարակությունը մեծամասամբ այդպիսին է։ Միգուցե հենց այստեղ պետք է փնտրենք Արցախյան երկրորդ պատերազմում մեր պարտության պատճառները․․․

Արթուր Խաչատրյանի ֆեյսբուքյան էջից