«Գլոբալ պատերազմի» կուսակցության գործունեությունից տուժում է աշխարհը։ Տուժում են Ուկրաինան, Հայաստանը, ԵՄ–ն, Ռուսաստանը, ԱՄՆ–ը, բոլորը։

«Գլոբալ պատերազմի» կուսակցությանը մերժում են ԱՄՆ–ում։ Գլոբալիստների միակ գործիքը մնացել է փամփուշտը։ Նաև՝ նռնակը։ ԱՄՆ–ից մինչև Ուկրաինա, Սլովակիայից մինչև Հայաստան։ Բոլոր տեղերում էլ կրակում են ու արկեր նետում։ Փենսիլվանիայում կրակում են Թրամփի վրա, Սլովակիայում՝ վարչապետի։ Երևանում նռնակ են նետում ժողովրդի վրա (դրանից առաջ՝ 2008–ի մարտի 1–ին, «մոլոտովի կոկտեյլներ» էին նետում ոստիկանների վրա․ օգտագործվողի դերում կրկին Նիկոլ Փաշինյանն էր)։

Վրաստանում փորձում են, բայց չի ստացվում։ Ուզում են հակառուսական մանրադրամի վերածել Թբիլիսին, բայց չեն կարողանում։

Հայաստանում գտել են իրենց խամաճիկին, ու Երևանը դարձնում են գլոբալ պատերազմի զոհ։ Պատահական չէր, որ ԱՄՆ–ը բաց տեքստով քաջալերեց ու ողջունեց Նիկոլ Փաշինյանի ոստիկանության ապօրինությունները, ողջունեց նռնականետումը։ Իրենց համար կարևորը Նիկոլի հակառուսական գիծն է։ Ասում են` եթե այդ գիծը պահես, ապա քեզ ժողովրդի վրա նռնակ նետելու և իշխանությունդ պահելու քարտ–բլանշ կտանք։ Ժողովրդավարությունը տվյալ դեպքում բռնաբարվում է հանուն աշխարհքաղաքական խաղերի։ Դա գլոբալիստների նեոռասիստական մոտեցումն է՝ ընդդեմ Հայաստանի ու հայ ժողովրդի։

«Գլոբալ պատերազմի» կուսակցությունը համաշխարհային չարիք է։ Այդ չարիքը մինչև նոյեմբեր հազար ու մի ֆորս մաժորային իրավիճակներ է ստեղծելու, այդ թվում ու առաջին հերթին՝ Հայաստանի գլխին։ Դրա համար էլ Նիկոլ Փաշինյանին շտապեցնում են, որպեսզի մինչև նոյեմբեր Ադրբեջանին հանձնի ամեն ինչ, միայն թե Ռուսաստանն ու Իրանը դրանից հետո վնասվեն ու հեռացվեն այս տարածաշրջանից։ Իսկ թե ինչ կլինի այդ դեպքում Հայաստանի հետ, «Գլոբալ պատերազմի» կուսակցությանը և դրա խամաճիկ Նիկոլ Փաշինյանին չի հետաքրքրում։ Վերջինիս անձնական անվտանգության երաշխիքներ են տվել և Զելենսկու պես օգտագործում են։ Սկզբում Արցախի գլուխը կերան, հիմա անցել են Հայաստանին։