Աստիճանաբար ջրերը պարզվում են նրանց համար, ովքեր մինչև հիմա փորձում էին հայ հասարակությանը համոզել, թե 44-օրյա պատերազմը Ադրբեջանն ինքնուրույն սկսեց Արցախի դեմ: Մի քանի օր առաջ Էրդողանը հոխորտաց, թե այն ժամանակ մտել է Արցախ, իսկ հիմա էլ Իսրայելն է իր զինվորականներին ետ կանչում Ադրբեջանից (նաև Վրաստանից): Սա խոսում է այն մասին, որ 44-օրյա պատերազմն ինքնին չի ծագել, այն տևական ժամանակ պլանավորվել է, իսկ Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունն ամեն ինչ արել է, որ այդ պատերազմում չեզոքացվի Ռուսաստանի և Իրանի միջամտությունը: Նույնիսկ, երբ այդ երկու երկրները, հաշվի առնելով իրենց աշխարհաքաղաքական շահերը, ցանկացել են միջամտել և վաղաժամ կանգնեցնել պատերազմական գործողությունները՝ Հայաստանի ու Արցախի համար նպաստավոր բնագծերում, Հայաստանի իշխանությունները մերժել են այդ առաջարկները: Դրա մասին բարձրաձայնում են թե՛ Ռուսաստանից, թե՛ Իրանից:

Բայց մինչև հիմա էլ կան մարդիկ կամ մարդկանց խմբեր, ովքեր պատրաստ են կոկորդ պատռել, թե ինչ-որ ռուս-թուրքական դավադրություն կա, Հայաստանը դիմել է օգնություն ստանալու համար, բայց մերժվել է և այլն:

Տարօրինակն այն է, որ Փաշինյանը Թուրքիայի և Իսրայելի հայտարարություններին ոչ մի կերպ չի անդրադառնում, ավելին՝ «խաղաղության խաչմերուկ» է հրավիրում նրանց, ովքեր պատերազմ բերեցին Արցախի և Հայաստանի գլխին, ովքեր հիմա էլ հովանավորում են Ադրբեջանին ու զինում են նրան:

Հիմա, երբ իրանաիսրայելական հարաբերություններում կրիտիկական պահ է, Ադրբեջանը, գոնե առերես, հերքում է թուրքերի ու իսրայելցիների (վերջիններից մասով դեռ խորհրդավոր լռություն է պահում) մասնակցությունը 44-օրյա պատերազմին՝ լավ հասկանալով, որ կարող է հայտնվել Իրանի թիրախում: Իսկ Հայաստանի իշխանությունները, թեև ակնհայտ գիտակցում են, որ Ադրբեջանի և նրա դաշնակիցների թիրախում են և անընդհատ խոսում են պատերազմի վտանգի մասին, ոչ մի անվտանգային միջոցառում չեն իրականացնում: Նույնիսկ հրաժարվում են ՀԱՊԿ միջոցառումներին մասնակցելուց, որը հիմա Հայաստանի միակ ռեալ անվտանգային կառույցն է: Փոխարենը «ոչ մահաբեր» զենք են ստանում Ֆրանսիայից ու ՆԱՏՕ-ի հետ համատեղ, ոստիկանական հատկանիշներով, զորավարժություններ են անցկացնում:

Վերաձևակերպելով հանրահայտ մանկական բանստեղծությունը՝ իջել են ջրի հատակը, մինչև, հավանաբար, կանցնի վտանգը: Բայց եթե դու լռում ես, դա չի նշանակում, թե մյուսները չեն խոսելու: Կեղտը ձյան տակ չի մնում:

Էդուարդ Սարիբեկյանի ֆեյսբուքյան էջից