Հարցազրույց Ազգային ժողովրդավարական կուսակցության վարչության քարտուղար Դուստրիկ Մխիթարյանի հետ

–Նախընտրական պայքարն արդեն սկսվել է: Այս համատեքստում ինչպե՞ս եք գնահատում երկրի ներքաղաքական իրավիճակը:

–Նախընտրական պայքարն, իմ կարծիքով, երբեք էլ չի դադարել: Հենց ավարտվում են ընտրությունները, արդեն պատրաստվում են հաջորդ ընտրություններին: Դա, իհարկե, դասական բան է, բայց, այնուամենայնիվ, Հայաստանում էլ է այդպես: Կարծում եմ՝ երբեք էլ դադար չի լինում: Իսկ հիմա, կարծում եմ, նորմալ է, որ  սկսվել է թոհուբոհը. քաղաքական դաշտի ամեն մի կուսակցություն մարդիկ են անդամագրվում: Ամեն օր տեսնում ենք՝ հարյուրներով, հազարներով անդամագրվում են, և չեմ հասկանում, թե ինչ հիմքով: Ես չեմ կարծում, որ դրանք քաղաքական լուրջ կողմնորոշում ունեցող մարդիկ են, որ այսպես վազեվազ գնում են այս կամ այն կուսակցություն. ինչ–որ մի բան կատարվում է: Ես, անկեղծ ասած, շատ ցավում եմ, որ Հայաստանի  քաղաքական դաշտն այնքան կայացած չէ, որ իրական քաղաքական պայքար լինի, և քաղաքացիները կարողանան իրոք կողմնորոշվել՝ որ քաղաքական ուժին են անդամագրվելու: Ներողություն եմ խնդրում, բայց ես չգիտեմ՝ այսպես խմբերով՝ հարյուրներով ու  հազարներով անդամագրվելն ինչ քաղաքական պայքար  է:

–Իսկ քաղաքական մթնոլորտն ինչպե՞ս կգնահատեք, հատկապես որ քաղաքական ուժերն իրար պայթեցնելու ակնարկներ են անում:

–Դա ինտրիգ է, սովորական երևույթ: Ես չեմ տեսնում, որ իրար այդպես շատ քարկոծում են: Շատ կուզեի, որ այս ամենը քաղաքակիրթ պայմաններում լիներ, չլիներ այսպես գռեհիկ ու կոպիտ, իրար վիրավորելու սև PR տանելու միջոց, այլ իրոք ազնիվ քաղաքական պայքար։ Բայց քանի որ մեզ մոտ քաղաքական դաշտը կայացած չէ, քաղաքական պայքար չեմ տեսնում. քաղաքական դաշտում անձնական վիրավորանքներ են, անցյալը հիշելու փորձեր, իսկ կոնկրետ ծրագրերի վերաբերյալ առողջ քննադատություն, առաջարկություն ես դեռ չեմ տեսնում:

–Այնպիսի տեսակետ կա, որ քաղաքական դաշտում 100%–անոց համամասնական ընտրակարգին անցնելու վերաբերյալ փոխհամաձայնություն կա. անգամ իրար գաղափարապես չհանդուրժող ուժերն են համախմբվել, և միայն ՀՀԿ–ն է այս ամենին դեմ արտահայտվել: Ինչպե՞ս սա կմեկնաբանեք:

–Մեր կուսակցության ստեղծման օրվանից, նույնիսկ որպես ծրագրային դրույթ, մենք ամրագրել ենք համամասնական ընտրակարգը, բայց ռեյտինգային: Դա նշանակում է, որ ընտրողն ինքն է կազմում ցուցակը: Եթե համամասնական ցուցակը կրկին գրասենյակում գրվի, ապա դա անիմաստ է, բայց երբ ցուցակը կազմում է ժողովուրդը, կողմնորոշվում է, թե որ քաղաքական ուժին է ընտրում, և որ համարի թեկնածուն է նախընտրելի, ապա շատ բան է այստեղ լուծվում, թեկուզ այն, որ խորհրդարանը միայն Երևանի պատգամավորներով լի չի լինում և այլն, և այլն: Երբեմն ասում են, որ դա բարդ է, մեր  ժողովուրդը չի կարող, բայց ասեմ, որ մեր ժողովրդին պետք չէ թերագնահատել: Իսկապես այն քաղաքական ակտիվ մասսան, որ գալիս է ընտրության, շատ հեշտ ու հանգիստ կհասկանա: Եվ այն, որ համամասնական ընտրակարգին անցնելու գաղափարը կարող է քաղաքական դաշտի համախմբող դառնալ, շատ բնական է: Դա նորմալ է: Իսկ ինչ վերաբերում է ՀՀԿ–ի դիրքորոշմանը, ապա ես չեմ կարծում, որ իրենք համաձայն չեն: Իրենք ասում են, թե դա ուշացած է: Թե որքանով է դա այդպես, ու որքանով  է այդ պատճառաբանությունը հիմնավոր, որքանով է իրեն ձեռնտու, գուցե ինչ–որ  հա՞րց են լուծում իրենց համար, չեմ կարող ասել: Գուցե այդ պատճառո՞վ է այդպես ասում:

–Իսկ ովքե՞ր են դաշտի ֆավորիտները, ովքե՞ր ունեն հնարավորություն՝ անցնելու խորհրդարան:

–Երբ նայում ես մեզ մատուցված  լրատվությունը, այդ դեպքում ՀՀԿ, ԲՀԿ և ՀԱԿ անուններն են շոշափվում, բայց թե իրականում ընտրողի ընտրությունն ո՞ւմ վրա կկանգնի՝ հարց է, որովհետև դեռ երեք ամիս ժամանակ կա: Թե ինչ կլինի մեր  քաղաքական դաշտում, դժվար է ասել:

–Հաշվի առնելով մեր երկրի սոցիալ–տնտեսական վիճակն ու, ինչու չէ, նաև արտաքին քաղաքականությունը՝ ի՞նչ եք կարծում՝ մեր քաղաքացիները նորից կգնան ու ՀՀԿ–ի՞ն ձայն կտան:

–Մեր սոցիալ–տնտեսական վիճակն իրոք շատ ծանր է, և  դա արտահայտվում է արտագաղթի թվերով: Մարդիկ, կարելի է ասել, քվեարկում են ոտքերով՝ հեռանում են  հանրապետությունից: Հետո ձեռքով քվեարկելուց ինչ կլինի՝ չեմ կարող ասել: Չեմ ասում՝ ոչինչ չի արվում, բայց այն, ինչ արվում է, արդյունք չի տալիս, և դրա պատճառն այն է,  որ խորքային պատճառները չեն ուսումնասիրվում, և արվող քայլերը չասեմ՝ կոսմետիկ են, բայց բավարար չեն, այն չեն, ինչ պետք է. խորքային փոփոխություններ  չկան:

–Իսկ Ձեր կուսակցությունը, ի դեմս Շավարշ Քոչարյանի, պատրաստվո՞ւմ է մասնակցել առաջիկա խորհրդարանական ընտրություններին և ի՞նչ ձևաչափով:

–Քաղաքականության մեջ ոչինչ չի կարելի բացառել, բայց մենք քննարկել ենք մեր վարչությունով և հաճախ ենք դա քննարկում: Հիմա գնահատում ենք իրավիճակն այսպես՝ մեր հավակնություններն ու սպասելիքներն այսօր մենք չենք կարող բավարարել, և այդ պատճառով հնարավոր չի լինի ծրագրերն իրականացնել։ Այդ իսկ պատճառով գուցե զերծ մնանք ընտրություններին մասնակցելու ցանկացած ձևից: Բայց, նորից եմ կրկնում, ոչինչ չի բացառվում, մանավանդ որ դեռ ժամանակ կա:

Հարցազրույցը վարեց Հեղինե Հարությունյանը