Հարցազրույց Պահպանողական կուսակցության նախագահ Միքայել Հայրապետյանի հետ

-Նախագահական ընտրություններից հետո մեկ տարուց ավելի ժամանակ է անցել։ Ինչպե՞ս եք գնահատում անցած ժամանակահատվածն ու Հայաստանի ներկա վիճակը։

-Ներկա վիճակը գնահատում եմ ողբերգական, իսկ անցած ընթացքը՝ բավական դրական։ Դրական, որովհետև մենք ձեռքբերումներ ունեցանք։ Մասնավորապես, դրվեցին քաղաքացիական հասարակության նախահիմքերը։

-Նշված ժամանակահատվածում  ձեռքբերումը դա՞ էր։

-Այո։

-Ըստ այդմ՝ ի՞նչ զարգացումներ են հնարավոր։

-Իմ կարծիքով, Հայաստանի զարգացումները հիմնականում պայմանավորված են տարածաշրջանի գեոպոլիտիկ վիճակով։ Դժբախտաբար, մեր ներսի ուժերի գրգիռները արտաքին ազդակների արձագանքն են։ Մեծ հաշվով՝ մեր ներքաղաքական կյանքի վրա լուրջ ազդեցություն ունեն արտաքին գործընթացներն ու գերտերութույնների շահերը։ Հայաստանում, ցավոք սրտի, նախաձեռնողական քաղաքականություն չկա։

-Դա վերաբերում է միայն իշխանությունների՞ն, թե՞ բոլոր քաղաքական ուժերին։

-Առաջին հերթին՝ իշխանություններին, հետո մնացյալին։

-Այդ թվում նաև Լևոն Տեր-Պետրոսյանի գլխավորած Հայ ազգային կոնգրեսի՞ն։

-Մասամբ՝ այո։

-Ի՞նչ եք կարծում՝ Ձեր նշած ձևավորվող քաղաքացիական հասարակությունը ի վիճակի կլինի՞ նպաստել ներքին խնդիրների կարգավորմանը։

-Այո՛։ Եթե նկատի ունեք կրիտիկական շեմը, այո՛։ Եվ եթե շանս լինի, ապա միայն քաղաքացիական հասարակության առկայության պարագայում կարող են լուծվել մեր խնդիրները։

-Իսկ եթե շանս չլինի՞։

-Քաղաքացիական հասարակության հակառակ բևեռը բռնապետությունն է։

-Ասացիք, որ մեզանում ձևավորվում է քաղաքացիական հասարակություն։ Նշանակու՞մ է արդյոք, որ Հայաստանում բռնապետության չի հաստատվի։

-Երևի թե Հայաստանի իշխանությունները կցանկանային հաստատել բռնապետական կարգեր։ Զարգացումները ցույց են տալիս, որ իշխանությունն այդ նպատակն է հետապնդում։ Սակայն դա նրանց մոտ չի հաջողվի։

-Որքանո՞վ են հավանական արտահերթ համապետական ընտրությունները։

-Դա միայն գուշակությունների ոլորտից է։ Չեմ կարող ասել։ Ցանկացած ազնիվ քաղաքացու խնդիրը պետք է լինի արտահերթ ընտրությունը։ Սակայն ոչ թե արտահերթ ընտրություն՝ արտահերթ ընտրության համար, այլ որպեսզի մենք վերջապես իմանանք, թե ինչ վիճակում է Հայաստանը։ Արտահերթ ընտրությունը ինքնանպատակ չէ, այն միայն պետք է արդար ընտրության համար լինի։ Իսկ դրա հավանականության մասին խոսելը, կրկնում եմ, գուշակությունների ոլորտից է։

-2012թ. խորհրդարանական ընտրություններին Հայ ազգային կոնգրեսը հաղթելու շանսեր կունենա՞, թե՞ ոչ։ Որպես քաղաքական միավոր՝ առաջիկայում որքանո՞վ այն կպահպանի իր ներուժը։

-Դա միայն Հայ ազգային կոնգրեսի գլխավոր առաջնորդի իմաստությունից է կախված, որին ես երբեք չեմ կասկածել և չեմ կասկածում։

-Այսօր ՀԱԿ-ը իշխանություններին իրապես հակազդող ու՞ժ է։

-Այո՛։ ՀԱԿ-ը և իր դաշնակիցները միանշանակ հակազդում են իշխանություններին։

-Այդ դեպքում, ինչպե՞ս եք գնահատում Երևանի քաղաքապետի ընտրությունները։

-Չեմ կարծում, թե Հայաստանում քաղաքապետի ընտրություններ եղել են։ Դա պարզապես խուլիգանություն էր։

-Սկսած 1996թ.՝ ամեն մի ընտրություն ընդդիմությունը որակում է որպես խուլիգանություն, միջազգային հանրությունը ճանաչում է դրանց արդյունքները, իշխանությունը տոնում է իր հաղթանակը։ Եթե այսպես շարունակվի, վերջը ի՞նչ է լինելու։

-Մենք՝ որպես պետություն, պարզապես կսպառվենք և կոչնչանանք։

Զրույցը վարեց Վախթանգ Մարգարյանը