Լոռու մարզի Քոբայր գյուղին կից սրբավայրերից մեկը տեղացիները դարձրել են անասնագոմ: Ի՞նչ կարող ենք այդքանից հետո պահանջել կամ ի՞նչ պատկերացում պիտի ունենան մեր երկրի, մշակույթի և մտածելակերպի մասին այստեղ այցելող զբոսաշրջիկները, ի՞նչ ասես գյուղացիներին: Ինձանից որ կախված լիներ` կկախեի: Ինչպես մի ժամանակ ասել էր մեր ազատամարտիկներից մեկը` Արջը, ինձանից որ կախված լիներ, հայերի կեսին կվառեի:

Ի՞նչ պատասխան կտան սրան մշակույթի նախարարությունը, մեր հոգևոր առաջնորդները: Արդյոք ամբողջ գյուղում չկա՞ մի համապատասխան խելքի տեր մարդ, որ կանգնացնի էս սրբապղծությունը, ամոթանք տա, խելքի բերի:
Դարեր շարունակ միշտ հայ գյուղացին է եղել հայ ազգի իրական ուժը, գաղափարի ու գենի կրողը: Իսկ հիմա, կոնկրետ Քոբայրում և համոզված եմ` էլի շատ վայրերում, նմանները հանդիսանում են մեր ազգի խայտառակությունը: