«Պարզվում է՝ կան միջոցներ վարչապետի էլիտար պահանջմունքները բավարարելու համար»
Պետական բյուջե՞, թե՞ կերակրման աման
Հավանաբար այս երկու հասկացությունները ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի համար հոմանիշներ են: Պետք է ցավով դա արձանագրել, քանզի նմանատիպ մտածելակերպի պայմաններում ոչ միայն չի կարող լինել բյուջեի արդյունավետ կառավարում, այլ նաև պետական կառավարում: Նախկին կենտրոնական բանկի տնօրենը, հավանաբար, մտածում է, որ բանկային համակարգում կատարած թվաբանական խաղերը կանցնեն նաև պետական կառավարման մեջ, բայց շտապեմ հիասթափեցնել, որ այդպիսի խաղերն քաղաքականության մեջ չեն անցնում: Ջայլամային քաղաքականությունը լավագույն տարբերակը չէ, որ ընտրել է վարչապետը (կարծում եմ՝ նա լավ է պատկերացնում ջայլամի որ մասն է ամենաանպաշտմանը մնում): «Արմավիա»–ին կարելի էր փրկել սնանկացումից պետության թեթև ձեռքի միջամտությամբ՝ գոնե ելնելով այն պարզ տրամաբանությունից, որ այն ստրատեգիական նշանակության միակ ազգային ավիափոխադրողն էր երկրում: Բայց ոչ. կառավարությունը գտավ, որ լավ է թողնել ընկերությունը սնանկանա, ինչևէ: «Արմավիա»–ի հարցում «լավ կառավարում» իրականացնելուց հետո էլ վարչապետն իրեն թույլ է տալիս շռայլություններ, այն էլ՝ պետության նյութական միջոցների հաշվին. հերիք չէ՝ ինքնաթիռ է վարձել 2 մլն կանաչներով արժողությամբ, մի հատ էլ «Georgian Airways»-ից: Պարզվում է՝ կան միջոցներ վարչապետի էլիտար պահանջմունքները բավարարելու համար, բայց, ասենք, Արմավիրի մարզի Դալարիկ գյուղի ջրամատակարարման հարցը լուծելու համար միջոցներ չկան:
«Պարզվում է՝ կան միջոցներ վարչապետի էլիտար պահանջմունքները բավարարելու համար»
Պետական բյուջե՞, թե՞ կերակրման աման
Հավանաբար այս երկու հասկացությունները ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի համար հոմանիշներ են: Պետք է ցավով դա արձանագրել, քանզի նմանատիպ մտածելակերպի պայմաններում ոչ միայն չի կարող լինել բյուջեի արդյունավետ կառավարում, այլ նաև պետական կառավարում: Նախկին կենտրոնական բանկի տնօրենը, հավանաբար, մտածում է, որ բանկային համակարգում կատարած թվաբանական խաղերը կանցնեն նաև պետական կառավարման մեջ, բայց շտապեմ հիասթափեցնել, որ այդպիսի խաղերն քաղաքականության մեջ չեն անցնում: Ջայլամային քաղաքականությունը լավագույն տարբերակը չէ, որ ընտրել է վարչապետը (կարծում եմ՝ նա լավ է պատկերացնում ջայլամի որ մասն է ամենաանպաշտմանը մնում):
«Արմավիա»–ին կարելի էր փրկել սնանկացումից պետության թեթև ձեռքի միջամտությամբ՝ գոնե ելնելով այն պարզ տրամաբանությունից, որ այն ստրատեգիական նշանակության միակ ազգային ավիափոխադրողն էր երկրում: Բայց ոչ. կառավարությունը գտավ, որ լավ է թողնել ընկերությունը սնանկանա, ինչևէ: «Արմավիա»–ի հարցում «լավ կառավարում» իրականացնելուց հետո էլ վարչապետն իրեն թույլ է տալիս շռայլություններ, այն էլ՝ պետության նյութական միջոցների հաշվին. հերիք չէ՝ ինքնաթիռ է վարձել 2 մլն կանաչներով արժողությամբ, մի հատ էլ «Georgian Airways»-ից: Պարզվում է՝ կան միջոցներ վարչապետի էլիտար պահանջմունքները բավարարելու համար, բայց, ասենք, Արմավիրի մարզի Դալարիկ գյուղի ջրամատակարարման հարցը լուծելու համար միջոցներ չկան:
Մերի Մովսիսյանի ֆեյսբուքյան էջից