«Հայաստանը «Թռիչք կկվի բնի վրայով» վեպի հոգեբուժարանին է նմանվում»
Հայաստանը հետզհետե ամերիկացի գրող Կեն Կիզիի «Թռիչք կկվի բնի վրայով» վեպում նկարագրած հոգեբուժարանին է նմանվում: Խենթերից Ռենդլ Մակմերֆիի նկարագրածը մտաբերեցի. «Երամը, հավերից որևէ մեկի վրա արյան բիծ նկատելով, սկսում է կտցահարել, մինչև արնաքամվի, մինչև ոսկորն ու փետրահան լինելը: Հաճախ այդ խառնակռվում արյուն է հայտնվում մեկ այլ հավի վրա, և գալիս է նրա հերթը: Հետո արյունում են մյուսները, ու նրանց նույնպես կտցում են մինչև սատկելը. որքան երկար, այնքան շատ: Այդ կերպ երբեմն մի քանի ժամում հանգչում է ողջ թռչնանոցը»:
«Հայաստանը «Թռիչք կկվի բնի վրայով» վեպի հոգեբուժարանին է նմանվում»
Հայաստանը հետզհետե ամերիկացի գրող Կեն Կիզիի «Թռիչք կկվի բնի վրայով» վեպում նկարագրած հոգեբուժարանին է նմանվում: Խենթերից Ռենդլ Մակմերֆիի նկարագրածը մտաբերեցի. «Երամը, հավերից որևէ մեկի վրա արյան բիծ նկատելով, սկսում է կտցահարել, մինչև արնաքամվի, մինչև ոսկորն ու փետրահան լինելը: Հաճախ այդ խառնակռվում արյուն է հայտնվում մեկ այլ հավի վրա, և գալիս է նրա հերթը: Հետո արյունում են մյուսները, ու նրանց նույնպես կտցում են մինչև սատկելը. որքան երկար, այնքան շատ: Այդ կերպ երբեմն մի քանի ժամում հանգչում է ողջ թռչնանոցը»:
Արամ Հովհաննիսյանի ֆեյսբուքյան էջից